Cajallichaam

Image of four oval-shaped blue nuclei containing small green dots representing Cajal bodies.
Celkernen van dierlijke cellen (blauw) die Cajallichamen (groen) bevatten. Gevisualiseerd door een fusie van p80/Coilin met GFP.

Cajallichamen (Cajal bodies of coiled bodies) zijn minuscule, bolvormige kernlichaampjes met een diameter van 0,3 tot 1,0 µm. Met name in de celkern van embryonale cellen en tumorcellen, of in metabolisch actieve cellen zoals neuronen komen deze lichaampjes voor. Cajallichamen zijn membraanloze microcompartimenten en bestaan grotendeels uit eiwitten en RNA. Ze werden voor het eerst beschreven door Santiago Ramón y Cajal in 1903.[1] Ze werden herontdekt met behulp van de elektronenmicroscoop en werden later hernoemd naar hun ontdekker.[2]

Cajallichamen raakten in de belangstelling na de ontdekking en klonering van het labelingseiwit p80/Coilin. Cajallichamen zijn betrokken bij een aantal belangrijke RNA-gerelateerde stofwisselingsprocessen zoals de biogenese, verwerking en recycling van snRNP's, histon-mRNA-interacties en telomeeronderhoud. De lichaampjes zorgen voor het in elkaar zetten van RNA-moleculen die telomerase-enzymen nodig hebben om nucleotiden aan de uiteinden van telomeren te binden.[3]

Zie ook

  • Nucleolus
Bronnen, noten en/of referenties
  1. ↑ (es) Cajal SR (1903). Un sencillo metodo de coloracion selectiva del reticulo protoplasmico y sus efectos en los diversos organos nerviosos de vertebrados e invertebrados. Trab Lab Investig Biol Univ Madr 2: 129–221.
  2. ↑ (en) Gall JG, Bellini M, Wu Z, Murphy C (1999). Assembly of the nuclear transcription and processing machinery: Cajal bodies (coiled bodies) and transcriptosomes.. Molecular Biology of the Cell 10 (12): 4385–402. PMID 10588665. PMC 25765. DOI: 10.1091/mbc.10.12.4385.
  3. ↑ (en) (2011). Processive and Distributive Extension of Human Telomeres by Telomerase Under Homeostatic and Non-equilibrium Conditions. Molecular Cell 42 (3): 297–307. PMID 21549308. PMC 3108241. DOI: 10.1016/j.molcel.2011.03.020.