Lamu (stad)

De oude stad Lamu
Werelderfgoed cultuur
Lamu
Land Vlag van Kenia Kenia
Coördinaten 2° 16′ ZB, 40° 54′ OL
UNESCO-regio Afrika
Criteria ii, iv en vi
Inschrijvingsverloop
UNESCO-volgnr. 1055
Inschrijving 2001 (25e sessie)
Kaart
Lamu (Kenia)
Lamu
UNESCO-werelderfgoedlijst

Lamu is een stad in Kenia, gelegen op het gelijknamige eiland Lamu vlak voor de oostelijke kust van het land. De stad is een van de oudste nederzettingen van Kenia en is gesticht door het Swahilivolk. De stad heeft vanaf begin 16e eeuw veel invloed ondervonden van de Portugezen en de Arabieren uit Oman. Deze invloeden hebben ertoe geleid dat de stad in 2001 door de UNESCO op de Werelderfgoedlijst is geplaatst.

De stad Lamu is een van de oudste steden in Oost-Afrika. De hoogtijdagen begonnen in de jaren 1500 als een bruisende havenstad. De economie van de Lamu was gebaseerd op goedkope slavenarbeid. Ivoor, neushoornhoorns, schildpadden en mangroven werden door de haven vervoerd. De Britten dwongen Zanzibar (stad) in 1873 de slavernij op te geven. In die tijd behoorde Lamu tot Zanzibar en werden daar ook slaven achtergelaten. Hierna vervaagde de havenactiviteit.

Tegenwoordig trekt de stad vele toeristen. In de vroege jaren 1970 was Lamu een populaire vakantiebestemming voor muziekartiesten zoals Mick Jagger. Later kochten veel royalty's, aristocraten en beroemdheden zoals Kate Moss, prinses Caroline van Monaco en Sting vakantiehuizen in Lamu.

Galerij

  • Lamu
  • Het fort in Lamu uit de 19e eeuw
    Het fort in Lamu uit de 19e eeuw
  • De kust bij Lamu
    De kust bij Lamu
  • Luchtfoto
    Luchtfoto
  • De stad
    De stad

Externe link

  • (en) UNESCO Lamu Old Town
Mediabestanden
Zie de categorie Lamu van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Logo Unesco
· · Sjabloon bewerken
Vlag van Kenia
Werelderfgoed in Kenia

Nationaal Park/natuurwoud Mount Kenya · Nationaal park van het Turkanameer · Oude stad Lamu · Heilige Kaya-wouden van Mijikenda · Systeem van Keniaanse meren in de Grote Riftvallei · Archeologische site Thimlich Ohinga

Bibliografische informatie