Laurie Cunningham

Laurie Cunningham
Cunningham in duel met Souness (links) en Neal (achter) tijdens de Europacup I-finale van 1981.
Persoonlijke informatie
Volledige naam Laurie Paul Cunningham
Geboortedatum 8 maart 1956
Geboorteplaats Archway, Vlag van Engeland Engeland
Overlijdensdatum 15 juli 1989
Overlijdensplaats Madrid, Vlag van Spanje Spanje
Lengte 180 cm
Positie Buitenspeler
Senioren
Seizoen Club W (G)
1974–1977
1977–1979
1979–1984
1983
1983–1984
1984–1985
1985–1986
1986–1987
1987
1988
1988–1989
Totaal 		Vlag van Engeland Leyton Orient
Vlag van Engeland West Bromwich Albion
Vlag van Spanje Real Madrid
→ Vlag van Engeland Manchester United
→ Vlag van Spanje Sporting Gijón
Vlag van Frankrijk Olympique Marseille
Vlag van Engeland Leicester City
Vlag van Spanje Rayo Vallecano
Vlag van België Sporting Charleroi
Vlag van Engeland Wimbledon
Vlag van Spanje Rayo Vallecano 		75(15)
86(21)
44(13)
5(1)
30(3)
30(8)
15(0)
37(3)
1(0)
6(2)
19(1)
348(67)
Interlands
1977–1978
1979–1980 		Vlag van Engeland Engeland U21
Vlag van Engeland Engeland 		6(2)
6(0)
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Laurie Paul Cunningham (Archway, 8 maart 1956 – Madrid, 15 juli 1989) was een Engels voetballer. Hij was een buitenspeler, doorgaans op links, en speelde voor Real Madrid van 1979 tot 1984. Hij werd Spaans landskampioen in 1980 en won twee keer de Copa del Rey. Cunningham won daarnaast de FA Cup met Wimbledon. Hij speelde zes interlandwedstrijden in het Engels voetbalelftal. Op 15 juli 1989 overleed de 33-jarige aanvaller bij een auto-ongeluk in Madrid.[1]

Biografie

Jeugd

Cunningham was de eerste zwarte Afrikaan die het Engels voetbalelftal vertegenwoordigde op alle mogelijke niveaus – bij de jeugd en de beroeps – tot de FA dat in 2013 reviseerde.[2] Cunningham werd afgewezen door Arsenal en doorgestuurd naar Leyton Orient in 1974.[3]

Real Madrid

Via de toenmalige subtopper West Bromwich Albion (1977-1979), waar hij samenspeelde met Cyrille Regis en 21 maal scoorde uit 86 wedstrijden, belandde de buitenspeler in Spanje bij het grote Real Madrid van sleutelspelers als Santillana en Vicente del Bosque. Cunningham, die met een blessure sukkelde, was niet fit voor de Europacup I-finale van 1981 tegen het Liverpool van de legendarische coach Bob Paisley. Desondanks speelde hij de volledige wedstrijd. Real Madrid verloor die finale met 1–0. Liverpool-verdediger Alan Kennedy scoorde in de 85ste minuut. Cunningham werd verplicht om te spelen door zijn coach, de Joegoslaviër Vujadin Boškov. "Je gaat spelen of je carrière is voorbij", had Boškov 'gedreigd'.[4] Tussen 1979 en 1984 speelde hij 66 wedstrijden voor De Koninklijke. Hij maakte 20 doelpunten voor Madrid. In 1980 werd men voor het derde jaar op rij landskampioen. In 1979 en 1980 werd de Copa del Rey gewonnen. Cunningham won zo twee dubbels met Madrid.[5] Hierna ging het bergafwaarts met zijn prestaties bij de Europese grootmacht.

Latere carrière

In 1983 werd Cunningham door Madrid uitgeleend aan slapende reus Manchester United.[5] In het seizoen 1979/80, waarin Real kampioen werd, scoorde hij acht doelpunten uit 29 wedstrijden. Daarna liep het echter minder voor de Engelsman en hij was uitgekeken op Madrid en/of andersom. In 1984 verruilde Cunningham het Estadio Santiago Bernabéu voor het Stade Vélodrome van het Franse Olympique Marseille. Hier bleef hij een seizoen en scoorde opnieuw acht keer, uit 30 gespeelde wedstrijden. In 1985 keerde de aanvaller terug naar Engeland, waar hij voor Leicester City uitkwam in de First Division.[5]

In een periode waarin de buitenspeler schipperde tussen Spanje, Frankrijk en Engeland – Real Madrid leende hem in 1984 uit aan Sporting Gijón – was Cunningham in het seizoen 1986/1987 actief bij het Spaanse Rayo Vallecano, uitkomend in de Segunda División. Cunningham speelde als buitenspeler en scoorde drie maal. In 1988 tekende Cunningham bij de Engelse eersteklasser Wimbledon. Op 14 mei 1988 won hij verrassend de FA Cup tegen het dominante Liverpool van speler-coach Kenny Dalglish. Cunningham mocht na 56 minuten invallen voor Alan Cork. De cultfiguur en niet onbesproken John Fashanu leidde de aanval, de Noord-Ierse middenvelder Lawrie Sanchez maakte het enige doelpunt in de 37ste minuut.[6][7]

Na die triomf met Wimbledon, waar hij evenwel zes competitiewedstrijden speelde en slechts twee maal doel trof, transfereerde Cunningham in 1989 naar de Belgische eersteklasser Sporting Charleroi. Hij speelde één wedstrijd voor Charleroi.[8] Nog datzelfde seizoen 1988/1989 keerde de aanvaller terug naar Spanje en Rayo Vallecano. Zijn laatste succes was een promotie naar La Liga, maar daar zou hij nooit meer in spelen. De zomerstop zou namelijk noodlottig worden voor Cunningham.[9]

Overlijden

Cunningham was op 15 juli 1989 betrokken bij een auto-ongeluk nabij Madrid en overleefde dit niet. Hij liet zijn Spaanse echtgenote en een 1-jarig zoontje na.[10]

Standbeeld van Laurie Cunningham in Leyton

Erelijst

Vlag van Spanje Real Madrid CF
1980
1979, 1980
Vlag van Engeland Wimbledon FC
1988

Zie ook

Externe link

Mediabestanden
Commons heeft mediabestanden in de categorie Laurie Cunningham.
  • Spelersprofiel van Laurie Cunningham op Transfermarkt.nl
Bronnen, noten en/of referenties
  1. ↑ (en) Thirty years since Laurie Cunningham's death Marca, 15 juli 2019. Gearchiveerd op 12 februari 2020.
  2. ↑ (en) First black England player revealed to be Benjamin Odeje BBC, 24 mei 2013. Gearchiveerd op 22 oktober 2021.
  3. ↑ (en) 25 Years On: The Remarkable Story Of Laurie Cunningham leytonorient, Geraadpleegd op 13 februari 2020. Gearchiveerd op 12 februari 2020.
  4. ↑ (en) ‘Play the European Cup final, or your career is over’ The Guardian, 19 oktober 2014. Gearchiveerd op 15 juli 2023.
  5. ↑ a b c (en) Laurie Cunningham: Tragic tale of the former Manchester United player who amazed Real Madrid The Independent, 4 maart 2013. Gearchiveerd op 12 februari 2020.
  6. ↑ (en) Liverpool - Milton Keynes Dons (14 mei 1988) Transfermarkt, Geraadpleegd op 13 februari 2020. Gearchiveerd op 8 september 2023.
  7. ↑ (en) Laurie Cunningham remembered on what would have been his 60th birthday today The Daily Telegraph, 18 maart 2016
  8. ↑ (fr) Laurie Cunningham Le Soir (archief), 17 juli 1989. Gearchiveerd op 12 februari 2020.
  9. ↑ (en) A true pioneer: Remembering Laurie Cunningham The FA, 15 juli 2015
  10. ↑ (en) The real story of Laurie Cunningham's Madrid adventure: Racism, romance and regret The Daily Telegraph, 22 mei 2018. Gearchiveerd op 29 maart 2021.