Lucas Vanclooster

Lucas Vanclooster
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Algemene informatie
Land België
Geboortedatum 15 mei 1955
Werk
Beroep journalist
De informatie in deze infobox is afkomstig van Wikidata.
U kunt die informatie hier bewerken.

Lucas Vanclooster (Roeselare, 15 mei 1958) is een Vlaams journalist, van 1994 tot en met 2020 werkzaam bij de VRT[1]. Onder het pseudoniem Johny Van Tegenbos schreef hij ook enkele boeken.

Vanclooster volgde eerst een lerarenopleiding (regentaat Nederlands-Engels-Economie) en gaf elf jaar les, waarvan twee jaar in de kunsthumaniora. Hij werkte ook drie jaar als chauffeur van Gerard Mortier bij de Koninklijke Muntschouwburg, waarop hij twee boeken baseerde: De bochtenrijder van de opera (1989) en Funyu (1991). Bij het radionieuws was hij eerst specialist Groot-Brittannië, Ierland en India; vanaf 2007 (na grote herstructureringen bij de VRT Nieuwsdienst) werd dat hoofdzakelijk cultuur. Hij werkte mee aan een boek over de Vilvoordse architecten De Winter en Engels.

Bibliografie

Onder de naam Johny Van Tegenbos:

  • 1982 - Ik ben eeuwig jong, Manteau, ISBN 90-223-0851-0
  • 1984 - Een opvoeder, Manteau, ISBN 90-223-0926-6
  • 1989 - De bochtenrijder van de opera, Manteau, ISBN 90-223-1185-6
  • 1991 - Funyu, Manteau, ISBN 90-223-1225-9

Privé

Vanclooster is getrouwd met collega-journaliste Kristien Bonneure en woont in Vilvoorde. Hun 21-jarige zoon, die vermist was sinds nieuwjaarsdag 2020 werd op 5 januari in het Zeekanaal Brussel-Schelde dood teruggevonden. Hij kwam om het leven door verdrinking.[2] Het koppel heeft ook nog een dochter.

Literatuur

  • Jan VANDER HOEVEN, Lucas Van Clooster, in: Lexicon van West-Vlaamse schrijvers, Deel 2, Torhout, 1985.
  • Lionel DEFLO, Johny Van Tegenbos, VWS-cahiers nr. 255, 2009.

Externe link

  • Schrijversgewijs
Bronnen, noten en/of referenties
  1. Journalist Lucas Vanclooster gaat met pensioen: de stem die je kunst deed zién op de radio, vrtnws, 31 mei 2020. Gearchiveerd op 14 april 2021.
  2. Lichaam van vermiste student uit Vilvoorde teruggevonden in kanaal van Vilvoorde, vrtnws, 5 januari 2020