39 Gwardyjska Dywizja Strzelecka

39 Gwardyjska Dywizja Strzelecka

39-я гвардейская стрелковая дивизия

Historia
Państwo	ZSRR
Sformowanie	1942
Rozformowanie	1991
Tradycje
Rodowód	5 Korpus Powietrznodesantowy
Działania zbrojne
II wojna światowa atak Niemiec na Związek Radziecki bitwa o Poznań
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	Armia Czerwona
Rodzaj wojsk	piechota
Podległość	28 Korpus Strzelecki 4 Gwardyjski Korpus Strzelecki
Odznaczenia

39 Gwardyjska Dywizja Strzelecka (ros. 39-я гвардейская стрелковая дивизия) – związek taktyczny (dywizja) Armii Czerwonej.

Historia

39 Gwardyjska Dywizja Strzelecka została utworzona na bazie 5 Korpusu Powietrznodesantowego. Służyło w niej dużo komunistów i konsomolców^[1]. Aby pokonać III Rzeszę, jej szlak bojowy prowadził przez ziemie polskie: Lublin, przyczółek magnuszewski, Łódź i Poznań. Szczególnie ciężkie walki 39 Gwardyjska Dywizja Strzelecka dowodzona przez gen. płk. Jefima Marczenkę stoczyła o Poznań, a zdobycie go 4 lutego 1945 roku kończyło okupację niemiecką na terenie miasta. W tym czasie 39 Gwardyjska Dywizja Strzelecka wchodziła w skład 28 Korpusu Strzeleckiego razem z którym forsowała rzekę Odrę^[2].

Stolicę III Rzeszy zdobywała w składzie 4 Gwardyjskiego Korpusu Strzeleckiego z 8 Gwardyjskiej Armii w ramach oprercji berlińskiej^[3]. Za bohaterstwo w walkach o Berlin odznaczona została Orderem Lenina^[4]. Po zakończeniu wojny pozostała na terytorium Niemieckiej Republiki Demokratycznej.

Dowódcy dywizji

• gen. mjr Stiepan Gurjew (01.08.1942 - 30.04.1943)
• gen. mjr Wasilij Leszinin (01.04.1943 - 31.12.1943)
• Iwan Siemienow (01.12.1943 - 31.12.1943)
• płk Siergiej Kamynin (01.01.1944 - 29.02.1944)
• płk Wiktor Sztrigoł (17.02.1944 - 08.08.1944)
• gen. płk Jefim Marczenko (01.08.1944 - 31.05.1945)^[5]

Przypisy

Bibliografia

• Karl Bahm: Berlin 1945. Warszawa: 2015. ISBN 978-83-11-13571-0.
• Wasilij Czujkow: Początek drogi. Warszawa: 1963.
• Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.