Albert Wywerka
| Data i miejsce urodzenia | 22 sierpnia 1894 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 22 maja 1945 | ||
| Zawód, zajęcie | operator filmowy | ||
| |||
Albert Wywerka (ur. 22 sierpnia 1894 w Dzierzbach Szlacheckich na Podlasiu, zm. 22 maja 1945 w Łodzi[1]) – polski operator filmowy. Był ojcem aktorki dziecięcej Basi Wywerkówny[2].
Życiorys
W dwudziestoleciu wojennym zrobił zdjęcia do ponad 60 filmów, z czego większość przypadała na okres kina niemego (ok. 40 filmów)[1]. Pracował także jako scenarzysta przy filmie Mów do mnie jeszcze (1922)[3] i jako współpracownik operatora przy filmie Wyrok życia (1933)[4].
Pracował dla reżyserów: Leonarda Buczkowskiego, Józefa Lejtesa, Włodzimierza Puchalskiego, Michała Waszyńskiego. Robił zdjęcia do filmów różnych gatunków: komedii, dramatów i melodramatów. Wplatał w filmy paradokumentalne obrazy przedwojennej wsi polskiej. Otrzymał wiele pochwał za wplecenie sekwencji ślubu żydowskiego, nakręconej w Kazimierzu nad Wisłą, w film Szlakiem hańby (1929).
Po II wojnie światowej zrobił zdjęcia do tylko jednego filmu, dokumentu Stanisława Urbanowicza Budujemy Warszawę (ang. Warsaw Rebuilds)[1]. W podobnej realizacji uczestniczył wcześniej, po I wojnie światowej, gdy robił zdjęcia do dokumentu Odrodzona Polska.
Pochowany na cmentarzu Bródnowskim (kw. 23F-4-23).
Filmografia
|
|
