Antoni Darewski
| generał | |
| Data i miejsce urodzenia | 15 października 1774 |
|---|---|
| Data śmierci | 25 stycznia 1838 |
| Siły zbrojne | |
| Odznaczenia | |
   | |
Antoni Darewski herbu Szreniawa (ur. 15 października 1774 roku w Świsłoczy pod Grodnem, zm. 25 stycznia 1838 roku) – generał brygady Wojsk Polskich Królestwa Kongresowego, naczelny ordonator armii Księstwa Warszawskiego, radca stanu, członek Rady Stanu Królestwa Kongresowego w 1830 roku, członek Komisji Umorzenia Długu Krajowego Królestwa Kongresowego w 1834 roku[1], członek Komisji Emerytalnej przy Radzie Stanu w 1829 roku[2].
Życiorys
Po ukończeniu Korpusu Kadetów w Warszawie został w 1792 chorążym w 7. Regimencie Pieszym Litewskim, z którym odbył kampanię wojny polsko-rosyjskiej. Uczestnik insurekcji kościuszkowskiej. Jako porucznik i adiutant major wziął udział w serii bitew na Litwie i Białorusi. Pod Mozyrskiem dostał się do rosyjskiej niewoli, w której spędził 3 lata. W 1798 zaciągnął się w szeregi 2. Legii w Legionach Polskich we Włoszech. Po kapitulacji Mantui poszedł w 11. miesięczną niewolę austriacką. W 1805 przydzielony jako kapitan-adiunkt do I. Korpusu Wielkiej Armii marszałka Karola Bernadotte. Wziął udział w bitwach Austerlitz i Jeną-Auerstedt. W 1807 odznaczony krzyżem Legii Honorowej. Uczestnik bitwy pod Frydlandem. W 1808 był kolejno podpułkownikiem 9. Pułku Piechoty Księstwa Warszawskiego, majorem 12. Pułku Piechoty. W 1809 został kawalerem Orderu Virtuti Militari. Uczestniczył w wojnie polsko-austriackiej. W czasie kampanii rosyjskiej 1812-1813 był faktycznym kierownikiem Wydziału Wojennego, zastępując schorowanego gen. Józefa Wielhorskiego.
W 1815 mianowany asesorem w komisariacie ubiorczym WP. W 1822 został dyrektorem generalnym 3. Dyrekcji w Komisji Rządowej Wojny. W 1830 roku został nagrodzony Znakiem Honorowym za 30 lat służby[3]. Odznaczony Orderem Świętego Stanisława II klasy w 1823 roku i III klasy w 1820 roku[4]. Odznaczony Orderem Świętego Włodzimierza 3. klasy, Orderem Świętej Anny 2. klasy[5].
W 1830 poparł powstanie listopadowe. W 1831 był wojskowym kierownikiem intendentury. Po 30 stycznia tego roku zwolniony na własne życzenie.
Przypisy
- ↑ Nowy kalendarzyk polityczny na rok 1834, Warszawa, s. 380.
- ↑ Nowy Kalendarzyk Polityczny na Rok 1830, Warszawa 1829, s. 126.
- ↑ Przepisy o znaku honorowym niemniej Lista imienna generałów, oficerów wyższych i niższych oraz urzędnikow wojskowych, tak w służbie będących, jako też dymisjonowanych, znakiem honorowym ozdobionych w roku 1830, [b.n.s].
- ↑ Stanisław Łoza, Kawalerowie orderu Św. Stanisława, w: Miesięcznik Heraldyczny, r. X, nr 5, Warszawa 1931, s. 114.
- ↑ Obraz polityczny i statystyczny Królestwa Polskiego iaki był w roku 1830 przed dniem 29 listopada, Warszawa 1830, s. 20.
Bibliografia
- Jan Pachoński - Antoni Darewski, w: Polski Słownik Biograficzny, t. IV, Kraków 1938, s. 434-435.
Kontrola autorytatywna (osoba):
- PWN: 3890683
