Dietyloamina

Dietyloamina
Nazewnictwo
Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
N-etyloetanoamina
Inne nazwy i oznaczenia
dwuetyloamina
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C4H11N

Inne wzory

CH3CH2NHCH2CH3, C2H5NHC2H5

Masa molowa

73,14 g/mol

Wygląd

przezroczysta, bezbarwna, łatwopalna ciecz[1] o zapachu amoniaku[2]

Identyfikacja
Numer CAS

109-89-7
20726-63-0 (octan)
6274-12-0 (bromowodorek)
660-68-4 (chlorowodorek)

PubChem

8021

SMILES
CCNCC
InChI
InChI=1S/C4H11N/c1-3-5-4-2/h5H,3-4H2,1-2H3
InChIKey
HPNMFZURTQLUMO-UHFFFAOYSA-N
Właściwości
Gęstość
0,707 g/cm³[3]; ciecz
0,7048 g/cm³ (20 °C)[2]; ciecz
Rozpuszczalność w wodzie
bez ograniczeń[1][2]
w innych rozpuszczalnikach
etanol: bez ograniczeń[1]
Temperatura topnienia

−50–−49,8 °C[2][3][4]

Temperatura wrzenia

55–55,5 °C[1][4][2][3]

Punkt krytyczny

224 °C[2]; 36,6 MPa[2]

logP

0,58

Kwasowość (pKa)

11,09

Lepkość

0,319 cP[2]

Napięcie powierzchniowe

19,85 g/s²[3]
20,19 g/s² (20 °C)[2]

Niebezpieczeństwa
Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich
Globalnie zharmonizowany system
klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI[5]
Płomień Działanie żrące Wykrzyknik
Niebezpieczeństwo
Zwroty H

H225, H332, H312, H302, H314

Zwroty P

P210, P280, P305+P351+P338, P310

Europejskie oznakowanie substancji
oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne
Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI[5]
Żrący Łatwopalny
Żrący
(C)
Łatwopalny
(F)
Zwroty R

R11, R20/21/22, R35

Zwroty S

S1/2, S3, S16, S26, S29, S36/37/39, S45

NFPA 704
Na podstawie
podanego źródła[2]
3
3
0
 
Temperatura zapłonu

−28–−23 °C[2][3]

Temperatura samozapłonu

312 °C[2]

Numer RTECS

HZ8750000

Dawka śmiertelna

LD50 500 mg/kg (mysz, doustnie)

Podobne związki
Podobne związki

dimetyloamina

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Multimedia w Wikimedia Commons

Dietyloaminaorganiczny związek chemiczny, amina drugorzędowa.

Jest bardzo łatwopalna, rozpuszczalna w wodzie i etanolu.

Dietyloaminę otrzymuje się z amoniaku i etanolu. W wyniku reakcji powstają także etyloamina i trietyloamina. Dietyloamina używana jest jako czynnik antykorozyjny oraz przy produkcji gum, farb, leków i żywic.

Obrót dietyloaminą podlega kontroli, gdyż może ona być używana do produkcji nielegalnych substancji psychoaktywnych.

Przypisy

  1. a b c d Farmakopea Polska X, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 4276, ISBN 978-83-63724-47-4 .
  2. a b c d e f g h i j k l Dietyloamina. [martwy link] The Chemical Database. Wydział Chemii Uniwersytetu w Akronie. [dostęp 2012-07-25]. (ang.).[niewiarygodne źródło?]
  3. a b c d e Dietyloamina (nr 31730) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski.
  4. a b Diethylamine, [w:] ChemIDplus, United States National Library of Medicine [dostęp 2012-07-25]  (ang.).
  5. a b Dietyloamina, [w:] Classification and Labelling Inventory, Europejska Agencja Chemikaliów [dostęp 2015-04-07]  (ang.).
Encyklopedia internetowa (rodzaj indywiduum chemicznego):
  • Britannica: science/diethylamine
  • Catalana: 0228256