Elwood Cooke

Elwood Cooke

Państwo	Stany Zjednoczone
Data i miejsce urodzenia	5 lipca 1913 Ogden
Data i miejsce śmierci	16 kwietnia 2004 Apopka
Gra	praworęczny, jednoręczny bekhend
Status profesjonalny	1947
Zakończenie kariery	1949
Gra pojedyncza
Najwyżej w rankingu	8 (1939)
Roland Garros	SF (1939)
Wimbledon	F (1939)
US Open	SF (1945)
Gra podwójna
Wimbledon	W (1939)
Multimedia w Wikimedia Commons

Elwood Thomas Cooke (ur. 5 lipca 1913 w Ogden, zm. 16 kwietnia 2004 w Apopce) – amerykański tenisista, zwycięzca Wimbledonu w grze podwójnej.

Kariera tenisowa

W latach 1939–1941 i 1945 Cooke był klasyfikowany w czołowej dziesiątce rankingu amerykańskiego, najwyżej w 1945 – nr 4^[1]. W rankingu światowym, prowadzonym przez The Daily Telegraph, zajmował w 1939 8. miejsce. W tym właśnie sezonie odniósł największe sukcesy w turnieju wimbledońskim. W singlu wyeliminował m.in. znanego Brytyjczyka Bunny’ego Austina i Niemca Hennera Henkla (nr 5. rozstawienia), a w finale przegrał z rodakiem Bobbym Riggsem w pięciu setach (6:2, 6:8, 6:3, 3:6, 2:6), nie wykorzystując szansy na objęcie prowadzenia 2:0 w setach (prowadził 6:2, 4:1)^[2]. W parze z Riggsem odniósł triumf w deblu, po finałowym zwycięstwie nad Brytyjczykami Charlesem Hare i Frankiem Wilde 6:3, 3:6, 6:3, 9:7.

Również w 1939 był w finale gry mieszanej na mistrzostwach USA. W decydującym meczu Cooke i Sarah Palfrey Cooke ulegli Harry’emu Hopmanowi i Alice Marble 7:9, 1:6. Także z Palfrey Cooke triumfował w konkurencji miksta na mistrzostwach Francji, pokonując w finale Simone Mathieu i Franja Kukuljevicia (4:6, 6:1, 7:5). W 1940 Cooke wygrał w parze z Riggsem halowe mistrzostwa USA. Był również zwycięzcą wielu amerykańskich turniejów regionalnych (w singlu i deblu), m.in. zdobył mistrzostwo Oregonu w 1935 w grze pojedynczej oraz w 1935 i 1936 w grze podwójnej^[1].

W czasie II wojny światowej służył w marynarce wojennej. W 1941 poślubił swoją dawną partnerkę mikstową Sarah Palfrey. W 1945 na turnieju w Cincinnati małżeństwo Cooke stworzyło parę, która została dopuszczona do konkurencji debla mężczyzn. Przegrali dopiero w finale z parą Bill Talbert i Hal Surface. Na tej samej imprezie Elwood Cooke doszedł do finału gry pojedynczej, w którym uległ Talbertowi.

Finały w turniejach wielkoszlemowych

Gra pojedyncza (0–1)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Finalista	1.	7 lipca 1939	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Bobby Riggs	6:2, 6:8, 6:3, 3:6, 2:6

Gra podwójna (1–0)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Zwycięzca	1.	7 lipca 1939	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Bobby Riggs	Charles Hare Frank Wilde	6:3, 3:6, 6:3, 9:7

Gra mieszana (1–1)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwnicy	Wynik finału
Zwycięzca	1.	17 czerwca 1939	French Championships, Paryż	Ceglana	Sarah Palfrey Cooke	Simone Mathieu Franjo Kukuljević	4:6, 6:1, 7:5
Finalista	1.	17 września 1939	U.S. National Championships, Nowy Jork	Trawiasta	Sarah Palfrey Cooke	Alice Marble Harry Hopman	7:9, 1:6

Przypisy

Bibliografia

• Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-20]  (ang.).