Eparchia odeska

ОДЕСЬКА єпархія

Sobór Przemienienia Pańskiego w Odessie – główna świątynia eparchii

Państwo

Ukraina

Siedziba

Odessa
ul. Puszkinska 79

Data powołania

1945

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Ukraiński Kościół Prawosławny Patriarchatu Moskiewskiego

Sobór

Przemienienia Pańskiego

Biskup diecezjalny

metropolita odeski i izmaelski Agatangel (Sawwin)

Biskup pomocniczy

arcybiskup jużnowski Diodor (Wasylczuk)
arcybiskup bołgradzki Sergiusz (Mychajłenko)
biskup arcyski Wiktor (Bykow)

Dane statystyczne

Liczba dekanatów

Liczba klasztorów

Położenie na mapie Odessy

Położenie na mapie Ukrainy

Położenie na mapie obwodu odeskiego

46°28′59,4″N 30°43′51,8″E/46,483167 30,731056

Multimedia w Wikimedia Commons

Strona internetowa

Eparchia odeska – jedna z eparchii Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego, z siedzibą w Odessie. Jej obecnym ordynariuszem jest metropolita odeski i izmaiłski Agatangel (Sawwin)^[1], zaś funkcję katedry pełni sobór Przemienienia Pańskiego w Odessie^[2].

Historia

W 1837 z eparchii kiszyniowskiej została wydzielona eparchia chersońska i taurydzka. Rezydencja jej ordynariuszy od początku mieściła się w Odessie. W 1859 eparchia została podzielona na dwie; w Odessie rezydowali odtąd biskupi chersońscy i odescy^[2], nazywani w literaturze, z racji miejsca pobytu, także biskupami odeskimi^[3]. Za moment powstania eparchii odeskiej uważa się 1945. W roku tym miejscowe duchowieństwo przystąpiło, za zgodą władz radzieckich, do odbudowy struktur prawosławnych na terytorium dawnej eparchii chersońskiej – jej działanie praktycznie zamarło wskutek represji okresu Wielkiego Terroru^[3].

W 1971 nazwę struktury oficjalnie zmieniono na eparchia odeska i chersońska. W 1991 z eparchii odeskiej wydzielono eparchię chersońską^[2], a w 2012 – eparchię bałcką^[2].

Biskupi^[4]

Sergiusz (Łarin), 1946–1947
Filip (Stawicki), 1947 (wyznaczony do objęcia katedry, nie przyjechał do Odessy)
Focjusz (Topiro), 1947–1948
Nikon (Pietin), 1948–1949 locum tenens i następnie 1949–1956
Borys (Wik), 1956–1965
Antoni (Mielnikow), 1965 locum tenens
Sergiusz (Pietrow), 1965–1990
Leoncjusz (Gudimow), 1990–1991
Łazarz (Szweć), 1991–1992
Agatangel (Sawwin), od 1992^[1].

Eparchia dzieli się na 17 dekanatów. Prowadzi seminarium duchowne w Odessie oraz następujące monastery^[2]:

Monaster Zaśnięcia Matki Bożej w Odessie, męski
Monaster Iwerskiej Ikony Matki Bożej w Odessie, męski
Monaster św. Michała Archanioła w Odessie, żeński
Monaster św. Eliasza w Odessie, męski
Monastyr Świętego Pantelejmona w Odessie, męski
Monaster Zmartwychwstania Pańskiego w Tepłodarze, żeński
Monaster Świętych Konstantyna i Heleny w Izmaile, męski
Monaster św. Mikołaja w Izmaile, męski
Monaster Narodzenia Matki Bożej w Aleksandrowce, żeński
Monaster Przemienienia Pańskiego w Borysowce, żeński

Przypisy

↑ ^a ^b АГАФАНГЕЛ, Митрополит Одеський та Ізмаїльський
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Одесская и Измаильская епархия
↑ ^a ^b ИСТОРИЯ И СОВРЕМЕННОСТЬ. [dostęp 2011-12-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-22)].
↑ Одесская епархия. [dostęp 2012-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-05)].

Biskupi eparchii odeskiej

Eparchia	Polikarp (Radkiewicz) (1853–1858) Antonij (Smolin) (1858–1859)
Wikariat	Gabriel (Rozanow) (1837–1848) Innocenty (Borisow) (1848–1857) Dymitr (Murietow) (1857–1874) Leoncjusz (Lebiedinski) (1874–1875) Joannicjusz (Gorski) (1875–1877) Platon (Gorodiecki) (1877–1882) Dymitr (Murietow) (1882–1883) Nikanor (Browkowicz) (1883–1890) Sergiusz (Lapidiewski) (1891–1893) Justyn (Ochotin) (1893–1905) Dymitr (Kowalnicki) (1905–1913) Nazariusz (Kiriłłow) (1913–1917) Platon (Rożdiestwienski) (1918–1921) Teodozjusz (Fieodosijew) (1919–1920) Aleksij (Bażenow) (1920–1921)
Eparchia	Prokop (Titow) (1921–1925) Parteniusz (Brianskich) (1921–1923) Nikander (Fienomienow) (1925–1927) Józef (Pietrowych) (1927–1928) Onufry (Gagaluk) (1926–1928) Anatol (Hrysiuk) (1928–1937) Tichon (Rusinow) (1937) Mitrofan (Rusinow) (1937–1938) Wissarion (Puiu) (1942–1943) Sergiusz (Łarin) (1944–1947) Focjusz (Topiro) (1947) Nikon (Pietin) (1948–1956) Borys (Wik) (1956–1965) Sergiusz (Pietrow) (1965–1990) Leoncjusz (Gudimow) (1990–1991) Łazarz (Szweć) (1991–1992) Agatangel (Sawwin) (od 1992)