Epidot
Epidot | |||
Właściwości chemiczne i fizyczne | |||
Skład chemiczny | zasadowy krzemian wapnia, żelaza i glinu | ||
---|---|---|---|
Twardość w skali Mohsa | 6–7 | ||
Przełam | nierówny, muszlowy | ||
Łupliwość | doskonała, jednokierunkowa | ||
Pokrój kryształu | słupkowy, pręcikowy | ||
Układ krystalograficzny | jednoskośny | ||
Gęstość minerału | 3,25–3,50 g/cm³ | ||
Właściwości optyczne | |||
Barwa | zazwyczaj zielony z licznymi odmianami, bywa również jasnożółty, pistacjowozielony, żółtozielony sporadycznie czerwony | ||
Rysa | biała, jasnoszara | ||
Połysk | szklisty | ||
| |||
|
Epidot – pospolity minerał z grupy krzemianów o szeroko rozpowszechnionym zasięgu. Nazwa pochodzi od greckiego epidosis = dodatek, ponieważ przez długi czas był uważany za odmianę turmalinu i po wyodrębnieniu konieczne było uzupełnienie klasyfikacji.
Właściwości
Tworzy kryształy słupkowe, tabliczkowe, igiełkowe. Często z poprzecznymi zbrużdzeniami. Wykształca ponad 200 różnych postaci. Występuje w skupieniach zbitych, ziarnistych, włóknistych. Dobrze wykształcone kryształy spotykane są w druzach i szczelinach skalnych, gdzie tworzą szczotki krystaliczne. Jest kruchy, przezroczysty, w zależności od kierunku obserwacji zmienia swoją barwę od ciemnozielonej do żółtozielonej.
Odmiany
- Allanit – brunatnoczarny lub czarny z domieszkami ceru, lantanu, itru, toru i uranu.
- Piemontyt – czerwonobrunatny, fioletowobrunatny lub czerwony z domieszką manganu.
- Pistacyt – żółtozielony (pistacjowozielony) bogaty w żelazo.
- Puszkinit – ciemnozielony z domieszką sodu i litu.
- Tawmawit – czerwonozielony z domieszką chromu.
Występowanie
Występuje w druzach pegmatytów oraz w zmienionych granitach, granodiorytach i diorytach, gdzie stanowi produkt przeobrażeń hydrotermalnych.
Miejsca występowania: Austria – okolice Salzburga w Alpach (kryształy ciemnozielone o długości do 40 cm); Rosja – Ural (kryształy do 20 cm), USA – okolice Jeziora Górnego, Kalifornia, Massachusetts (kryształy do 15 cm); Meksyk, Brazylia – Minas Gerais, Mozambik, Francja, Włochy, Szwajcaria, Czechy, Norwegia, Finlandia.
W Polsce występuje na Dolnym Śląsku wśród granitów i pegmatytów okolic Strzegomia, Strzelina oraz w Tatrach.
Zastosowanie
| Ta sekcja od 2015-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w sekcji mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tej sekcji. |
- kryształy epidotu znajdują zastosowanie w jubilerstwie – szlif fasetkowy
- ma znaczenie naukowe – wskaźnik warunków i charakteru metamorfizmu
- kamień wysoko ceniony i poszukiwany przez kolekcjonerów
Bibliografia
- Olaf Medenbach, Cornelia Sussieck-Fornefeld: Leksykon przyrodniczy. Minerały. Warszawa: Świat Książki, 1995, s. 214. ISBN 83-7129-194-9.
- Britannica: science/epidote
- Universalis: epidotes
- БРЭ: 4936695
- ЕСУ: 17932
- SNL: epidot
- Catalana: 0271868
- identyfikator minerału w Mindat: 1389, 5307, 5308, 5309, 36150, 36153, 11228, 36146, 36149, 36147, 26963, 36152