Ersted

Ten artykuł dotyczy jednostki natężenia pola magnetycznego. Zobacz też: dwuznak oe.

Ersted (symbol: Oe) – jednostka natężenia pola magnetycznego w układzie CGS[1].

Definicja

Ersted to wartość natężenia pola magnetycznego w punkcie, w którym na jednostkowy biegun magnetyczny działa siła 1 dyny, zgodnie ze wzorem[2]:

H = F b , {\displaystyle {\vec {H}}={\frac {\vec {F}}{b}},}

gdzie:

H {\displaystyle H} – natężenie pola magnetycznego,
F {\displaystyle F} – siła,
b {\displaystyle b} – natężenie bieguna magnetycznego (wielkość analogiczna do ładunku elektrycznego – pojęcie obecnie nieużywane).

Jednostkę wprowadziła Międzynarodowa Komisja Elektrotechniczna w 1930 roku, honorując Hansa Christiana Ørsteda, który wprowadził pojęcie elektromagnetyzmu (w 1820). Jednostka ta początkowo nazywana była gausem (do 1935); później gausem nazwano jednostkę indukcji magnetycznej[2].

Związek z jednostkami SI

W układzie SI natężenie pola magnetycznego wyraża się w amperach na metr.

1 O e = 1000 4 π A m 79,577 5 A m . {\displaystyle \mathrm {1\;Oe={\frac {1000}{4\pi }}{\frac {A}{m}}\approx 79{,}5775\;{\frac {A}{m}}} .}

Przypisy

  1. ersted, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-10-14] .
  2. a b Mieczysław Jeżewski: Fizyka. PWN, Warszawa 1966, wyd IX, s. 407–408.
Encyklopedie internetowe (jednostka miary):
  • PWN: 3898535
  • Britannica: science/oersted
  • SNL: ørsted