Georg Matthias Monn
| Imię i nazwisko | Johann Georg Mann |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 9 kwietnia 1717 |
| Pochodzenie | austriackie |
| Data i miejsce śmierci | 3 października 1750 |
| Gatunki | |
| Zawód | kompozytor, organista |
| Powiązania |
Georg Matthias Monn[1] lub Matthias Georg Monn[2], właśc. Johann Georg Mann[1][2] (ur. 9 kwietnia 1717 w Wiedniu, zm. 3 października 1750 tamże[1][2][3]) – austriacki kompozytor i organista.
Życiorys
O jego życiu zachowało się niewiele informacji[1][3]. W latach 1731–1732 był dyszkancistą w chórze w Klosterneuburgu[1]. Około 1738 roku został organistą kościoła św. Karola Boromeusza w Wiedniu[1][2]. Jego uczniem mógł być Johann Georg Albrechtsberger[1]. Był słabego zdrowia i przez całe życie zmagał się z chorobami, zmarł prawdopodobnie na zapalenie płuc[3].
Napisał pracę Theorie des Generalbasses in Beispielen ohne Erklärung, która pozostała w rękopisie[1][3].
Twórczość
Dorobek kompozytorski Monna obejmuje 21 symfonii (część nie zachowała się), 7 koncertów klawesynowych, koncert wiolonczelowy, Concertino fugato na skrzypce i orkiestrę smyczkową, divertimento na klawesyn i orkiestrę smyczkową, 6 kwartetów smyczkowych, divertimento na trio smyczkowe, 8 partit na 2 skrzypiec i basso continuo, 2 tria, 2 sonaty i 2 allegra na skrzypce i basso continuo, 8 preludiów i wersetów na organy, ponadto msze i Magnificat[2].
Był czołowym, obok Georga Christopha Wagenseila, przedstawicielem szkoły starowiedeńskiej[1]. Jego muzyka należy do okresu przejściowego między barokiem a dokonaniami szkoły mannheimskiej[3]. Do historii przeszedł przede wszystkim jako twórca muzyki instrumentalnej, tworzył 3-częściowe symfonie, w niewielkich rozmiarowo pierwszych częściach stosując formę sonatową z wyrazistymi tematami[1]. Symfonia D-dur Monna jest natomiast pierwszą znaną w historii symfonią o budowie 4-częściowej z menuetem[1][3]. W koncertach solowych jako jeden z pierwszych austriackich kompozytorów wprowadzał elementy klasyczne[1]. Utwory kameralne i solowe są natomiast bardziej zachowawcze, nawiązując do tradycji późnego baroku[1].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 6. Część biograficzna m. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2000, s. 335–336. ISBN 83-224-0656-8.
- ↑ a b c d e Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2483–2484. ISBN 0-02-865529-X.
- ↑ a b c d e f Bertil van Boer: Historical Dictionary of Music of the Classical Period. Lanham: Scarecrow Press, 2012, s. 386–387. ISBN 978-0-8108-7183-0.
Linki zewnętrzne
- Georg Matthias Monn – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project
Kontrola autorytatywna (osoba):
- PWN: 3943032
- Britannica: biography/Matthias-Georg-Monn
- Universalis: georg-mathias-monn
- SNL: Mathias_Monn
- Catalana: 0043436
- DSDE: Matthias_Georg_Monn
- identyfikator w Hrvatska enciklopedija: 41698
