Józef Olszewski
| Data i miejsce urodzenia | 3 stycznia 1916 | ||
|---|---|---|---|
| Data śmierci | 9 stycznia 2002 | ||
| Ambasador Polski w Czechosłowacji | |||
| Okres | od 9 marca 1948 | ||
| Przynależność polityczna | |||
| Poprzednik | Roman Adam Staniewicz | ||
| Następca | Leonard Borkowicz | ||
| Poseł na Sejm PRL I, II i III kadencji | |||
| Okres | od 1952 | ||
| Przynależność polityczna | |||
| Odznaczenia | |||
       | |||
| |||
Józef Olszewski (ur. 3 stycznia 1916 w Łodzi, zm. 9 stycznia 2002) – polski polityk komunistyczny, ambasador RP w Czechosłowacji, poseł na Sejm PRL I, II i III kadencji.
Życiorys
Posiadał wykształcenie średnie. Należał do Komunistycznego Związku Młodzieży Polski. W czasie II wojny światowej przebywał na terenie Związku Radzieckiego, był działaczem Związku Patriotów Polskich[1].
Należał do Komunistycznej Partii Polski, Polskiej Partii Robotniczej, a następnie Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Zaliczany do „puławian” podczas walki o władzę w kierownictwie PZPR w latach pięćdziesiątych[2]. Od 1948 do 1968 zasiadał w Komitecie Centralnym PZPR, a w latach 1957–1964 pełnił funkcję kierownika Wydziału Ekonomicznego KC PZPR. W latach 1950–1957 był I sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Katowicach.
W okresie od 9 marca 1948 do 7 marca 1949 był ambasadorem RP w Czechosłowacji. Od 1952 do 1965 był posłem na Sejm PRL I, II i III kadencji, przez dwie kadencje był zastępcą przewodniczącego Komisji Przemysłu Ciężkiego, Chemicznego i Górnictwa[1]. W latach 1964–1968 był zastępcą przewodniczącego Komisji Planowania przy Radzie Ministrów.
Był dwukrotnie żonaty. Po raz pierwszy ożenił się z Natalią, z którą miał córki: Zofię i Annę. Po śmierci żony w 1983 wziął ślub z Celiną.
Zmarł po długiej i ciężkiej chorobie 9 stycznia 2002, pochowany 18 stycznia 2002 na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A15-4-19)[3].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1964)[4]
- Medal im. Ludwika Waryńskiego (1986)[5]
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Republikańskiego Orderu Zasługi (Węgry, 1948)[6]
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Danebroga (Dania, 1947)[7]
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Lwa Białego (Czechosłowacja, 1947)[8]
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Zasługi Cywilnej (Bułgaria, 1946)[9]
- Order Zasługi dla Ludu ze Złotą Gwiazdą (Jugosławia, 1946)[10]
Przypisy
- ↑ a b Profil na stronie Biblioteki Sejmowej.
- ↑ Październik i „Mała stabilizacja”. W: Jerzy Eisler: Zarys dziejów politycznych Polski 1944–1989. Warszawa: POW „BGW”, 1992, s. 61–62. ISBN 83-7066-208-0.
- ↑ Wyszukiwarka grobów w Warszawie.
- ↑ Odznaczenia dla pracowników partyjnych, „Trybuna Robotnicza”, nr 171, 21 lipca 1964, s. 5.
- ↑ „Życie Partii”, styczeń–marzec 1987, s. 20.
- ↑ Wysokie odznaczenia dla osobistości polskich i węgierskich, „Dziennik Zachodni”, nr 32, 1–2 lutego 1948, s. 1.
- ↑ Kongelig Dansk Hof- og Statskalender. Kopenhaga 1947, s. 30.
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 68, poz. 465.
- ↑ Bułgarski order zasługi za współpracę polsko-bułgarską, „Trybuna Robotnicza”, nr 350, 20 grudnia 1946, s. 2.
- ↑ Podpisanie umowy o przyjaźni i wzajemnej pomocy pomiędzy Polską a Jugosławią, „Trybuna Robotnicza”, nr 77, 19 marca 1946, s. 1.
Bibliografia
- Leksykon Historii Polski z 1995, s. 528.
- Nekrologi w „Gazecie Stołecznej”, dodatku do „Gazety Wyborczej” z 12–13 stycznia 2002, s. 13–17.
