Język bikolski

Bikol
Obszar

Filipiny

Liczba mówiących

ok. 24 mln

Pismo/alfabet

łacińskie

Klasyfikacja genetyczna
Kody języka
ISO 639-1 tl
ISO 639-2 bik
ISO 639-3 bik
IETF bik
Glottolog biko1240
Ethnologue bik
GOST 7.75–97 бик 103
Linguist List biko
Występowanie
Ilustracja
Zasięg języków bikolskich
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Wikipedia w języku bikolskim
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język bikolski, bikol – język austronezyjski – bądź grupa spokrewnionych języków – z półwyspu Bikol na filipińskiej wyspie Luzon. Ma kilka mocno zróżnicowanych odmian regionalnych, traktowanych czasami jako odrębne języki, przy czym sami użytkownicy określają je po prostu jako „bikol”[2]. Serwis Ethnologue traktuje bikolski jako tzw. makrojęzyk[1].

Przypisy

  1. ↑ a b ethnologue.com
  2. ↑ J.W.J.W. Lobel J.W.J.W., Bikol, [w:] E.K.E.K. Brown, SarahS. Ogilvie (red.), Concise Encyclopedia of Languages of the World, Amsterdam: Elsevier, 2009, s. 158–161, ISBN 978-0-08-087775-4, OCLC 318247422  (ang.).

Bibliografia

  • Alfred F.A.F. Majewicz Alfred F.A.F., Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655  (pol.).
  • GND: 4605647-6
  • J9U: 987007284754905171