Język celtyberyjski
Obszar | Półwysep Iberyjski |
Liczba mówiących | język wymarły |
Pismo/alfabet | celtyberyjskie, łacińskie |
Klasyfikacja genetyczna |
|
Kody języka |
ISO 639-3 | xce |
IETF | xce |
Glottolog | celt1247 |
W Wikipedii |
|
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Język celtyberyjski (północno-wschodni hispano-celtycki) – zespół wymarłych dialektów celtyckich, używanych przez zamieszkujących północno-wschodnią część Półwyspu Iberyjskiego Celtyberów najdalej do I w. p.n.e. Język jest poświadczony bezpośrednio poprzez około 200 inskrypcji pochodzących głównie z II i I w. p.n.e., zapisanych celtyberyjską mutacją pisma iberyjskiego oraz alfabetem łacińskim. Dodatkowo, zachowane do dzisiaj są celtyberyjskie nazwy własne. Celtyberyjski grupuje się wraz z językiem galijskim i innymi starożytnymi językami celtyckimi w parafiletyczną podgrupę kontynentalną, ale niewielka ilość materiału źródłowego nie pozwala na ustalenie dokładnych zależności między nimi. Archaiczne cechy w fonetyce i morfologii skłaniają badaczy do twierdzenia, że był to pierwszy język celtycki, który odłączył się od praceltyckiej wspólnoty językowej.
| Zobacz hasło celtyberyjski w Wikisłowniku |