Języki riukiuańskie

Ten artykuł od 2009-04 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.
Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Języki riukiuańskie

Języki riukiuańskie (jap. 琉球語 ryūkyūgo) – grupa języków używanych na Wyspach Riukiu. Istnieją różne koncepcje ich klasyfikacji – często nadal uważane są za dialekty języka japońskiego, jednak obecnie widać coraz wyraźniejszą tendencję do wyodrębniania ich jako oddzielnych języków, tworzących wraz z japońskim jedną rodzinę językową[1] (w taki sposób grupuje je np. baza danych Ethnologue[2]).

Językami z tej grupy posługuje się ponad milion ludzi.

Nie ma jasnych zasad co do wyodrębniania poszczególnych języków, jednak zazwyczaj wyróżnia się 6 języków riukiuańskich:

  • język amami (130 000 użytkowników)
  • język miyako (55 783 użytkowników)
  • język okinawski (900 000 użytkowników)
  • język kunigami
  • język yaeyama (44 650 użytkowników)
  • język yonaguni (1800 użytkowników)

Ethnologue wyróżnia 11 języków riukiuańskich[3], natomiast japoński Narodowy Instytut Języka Ojczystego dzieli te etnolekty na trzy główne grupy (Amami-Okinawa, Sakishima i Yonaguni) obejmujące w sumie 14 dialektów, traktowanych jako dialekty języka japońskiego[4].

Klasyfikacja języków riukiuańskich według Ethnologue[3]

Języki amami-okinawskie

Północne

  • Południowy amami-oshima [ams]
  • Kikai [kzg]
  • Północny amami-oshima [ryn]
  • Toku-no shima [tkn]

Południowe

Języki sakishima

  • Miyako [mvi]
  • Yaeyama [rys]
  • Yonaguni [yoi]

Przypisy

  1. Anderson 2019 ↓, s. 370–371.
  2. David M.D.M. Eberhard David M.D.M., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Japonic, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 24, Dallas: SIL International, 2021 [dostęp 2022-01-08] [zarchiwizowane z adresu 2022-01-08]  (ang.).
  3. a b David M.D.M. Eberhard David M.D.M., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Ryukyuan, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 24, Dallas: SIL International, 2021 [dostęp 2022-01-08] [zarchiwizowane z adresu 2022-01-08]  (ang.).
  4. Majewicz 1989 ↓, s. 55.

Bibliografia

  • MarkM. Anderson MarkM., Language shift in the Ryukyu Islands, [w:] PatrickP. Heinrich, YumikoY. Ohara (red.), Routledge Handbook of Japanese Sociolinguistics, Abingdon–New York: Routledge, 2019, s. 370–388, DOI: 10.4324/9781315213378, ISBN 978-1-315-21337-8, ISBN 978-0-415-79027-7, OCLC 1085576336  (ang.).
  • Alfred F.A.F. Majewicz Alfred F.A.F., Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655  (pol.).
Kontrola autorytatywna (rodzina językowa):
  • LCCN: sh85116138
  • GND: 4688991-7
  • NDL: 00569897
  • BnF: 122653540
  • J9U: 987007548644205171