John Atcherley Dew
| Kardynał prezbiter | |||
 | |||
| |||
| Kraj działania | Nowa Zelandia | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 5 maja 1948 | ||
| Arcybiskup Wellington | |||
| Okres sprawowania | 2005–2023 | ||
| Wyznanie | katolicyzm | ||
| Kościół | |||
| Prezbiterat | 9 maja 1976 | ||
| Nominacja biskupia | 1 kwietnia 1995 | ||
| Sakra biskupia | 31 maja 1995 | ||
| Kreacja kardynalska | 14 lutego 2015 | ||
| Kościół tytularny | Sant’Ippolito | ||
| |||
| Data konsekracji | 31 maja 1995 | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | Thomas Stafford Williams | ||||||||
| Współkonsekratorzy | Denis Browne | ||||||||
| |||||||||
| |||||||||
John Atcherley Dew (ur. 5 maja 1948 w Waipawa) – nowozelandzki duchowny katolicki, w latach 2005–2023 arcybiskup Wellington, kardynał.
Życiorys
Kształcił się m.in. w St. Joseph College, a także w seminariach w Christchurch i Holly Cross College. Święcenia kapłańskie otrzymał w 9 maja 1976 z rąk kardynała Reginalda Delargeya. Pracował duszpastersko w diecezjach Waipukurau i Rarotonga, po czym wyjechał na Wyspy Cooka, gdzie wykładał w tamtejszym Holy Cross College. W latach 1991–1992 kształcił się w Wielkiej Brytanii. Powrócił do ojczyzny w 1993 i służył w parafii w Newtown.
1 kwietnia 1995 otrzymał nominację na biskupa pomocniczego Wellington ze stolicą tytularną Privata. Sakrę otrzymał 31 maja 1995 z rąk kardynała Thomasa Williamsa, arcybiskupa Wellington. 24 maja 2004 został koadiutorem kard. Williamsa. Sukcesję przejął po przejściu poprzednika na emeryturę 21 marca 2005. 1 kwietnia tego samego roku został biskupem ordynariuszem armii nowozelandzkiej. Sprawował również funkcję sekretarza Episkopatu Nowej Zelandii.
4 stycznia 2015 ogłoszony kardynałem przez papieża Franciszka. Insygnia nowej godności odebrał 14 lutego[1].
5 maja 2023 papież Franciszek przyjął jego rezygnację z funkcji arcybiskupa metropolity Wellington[2]. 27 maja 2023 przestał pełnić urząd biskupa ordynariusza armii nowozelandzkiej[3].
Przypisy
- ↑ Nowi kardynałowie (Annuncio di Concistoro per la creazione di nuovi Cardinali, 04.01.2015). Stolica Apostolska. [dostęp 2015-01-04]. (wł.).
- ↑ Rinuncia e successione dell’Arcivescovo di Wellington (Nuova Zelanda). s. vaticannews.va. [dostęp 2023-05-05]. (wł.).
- ↑ Rinuncia e Nomina dell’Ordinario Militare per la Nuova Zelanda. s. vaticannews.va. [dostęp 2023-05-27]. (wł.).
Bibliografia
- Catholic-Hierarchy
- Biogram na stronie internetowej archidiecezji Wellington
- p
- d
- e
| Biskupi |
|
|---|---|
| Arcybiskupi |
|
- p
- d
- e
Liczba purpuratów wynosi 237 zaś uprawnionych do udziału w Konklawe wynosi 127
(a) – utracił prawa elektorskie, pomimo nie ukończonych 80 lat
- p
- d
- e
Nowozelandzcy kardynałowie
| Zmarli kardynałowie |
|
|---|---|
| Żyjący kardynałowie elektorzy |
|
- w nawiasach podano daty kreacji kardynalskich
