Kościół Biczowania
Widok Kościoła | |||||||||||||||
Państwo | Palestyna | ||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | Jerozolima | ||||||||||||||
Wyznanie | katolickie | ||||||||||||||
Kościół | |||||||||||||||
Wezwanie | Biczowanie i Ukoronowanie Chrystusa koroną cierniową | ||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Położenie na mapie Jerozolimy | |||||||||||||||
Położenie na mapie Izraela | |||||||||||||||
31°46′50″N 35°14′04″E/31,780556 35,234444 | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Strona internetowa |
Kościół Biczowania, znany też jako Kaplica Biczowania (arab. كنيسة الجلد, hebr. קפלת ההלקאה, łac. Ecclesia Flagellationis) – niewielki kościół w muzułmańskiej dzielnicy Starego Miasta w Jerozolimie na Via Dolorosa, znajdujący się naprzeciwko II Stacji Drogi Krzyżowej[1].
Zbudowany w XII wieku przez krzyżowców, następnie desakralizowany, używany jako stajnia dla koni, później jako warsztat tkacki, dopóki nie uległ całkowitej ruinie. Ibrahim Pasza w 1838 podarował resztki budowli Kościołowi katolickiemu, reprezentowanemu przez Kustodię Ziemi Świętej. Odbudowę kościoła sfinansował książę Maksymilian Bawarski. W 1929 został przebudowany zgodnie z planami Antonio Barluzziego (1884-1960) w stylu XII wieku. Wnętrze ozdabiają 3 duże witraże wg projektu Duilio Cambellottiego (1876-1960), które pokazują: biczowanie Chrystusa, umywanie rąk przez Piłata i uwolnienie Barabasza. Wyjątkowa mozaika, zdobiąca wnętrze kopuły, przedstawia koronę cierniową na złotym tle, zakwitającą kwiatami (witrażami dachowymi w formie kwiatów), co symbolizuje „cierpienie przynoszące dobro”[2].
Przypisy
- p
- d
- e