Krążowniki rakietowe projektu 1134B : Przypisy, Bibliografia Wikipedia, wolna encyklopedia

Krążowniki rakietowe projektu 1134B

Krążowniki rakietowe projektu 1134B

Kraj budowy	ZSRR
Użytkownicy	MW Rosji Marynarka Wojenna ZSRR
Stocznia	Sudostroitielnyj Zawod Imieni 61 Kommunara, Mikołajów
Wejście do służby	1971
Zbudowane okręty	7
Okręty w służbie	1 (w 2014)
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	standardowa: 6670-7010 t pełna: 8505-8990 t
Długość	173,2 m
Szerokość	18,6 m
Zanurzenie	6,7 m
Napęd	siłownia w układzie COGAG cztery turbiny GTU-12A o mocy 108 800 KM dwie turbiny gazowe M5 o mocy 16 000 KM
Prędkość	32 węzłów
Zasięg	6500-7100 Mm przy prędkości ekonomicznej
Załoga	422-433 (w tym 49-52 oficerów)
Uzbrojenie	2 wyrzutnie B-92 systemu 460 M-11 Sztorm z rakietami W-611 (SA-N-3A Goblet) 2 wyrzutnie Zif-122 systemu 4K-33 Osa-M2 z rakietami 9M-33M (SA-N-4B Gecko) 2 działa AK-726 kaliber 76,2 mm 4 działa AK-630 kaliber 30 mm 2 wyrzutnie RBU-6000 2 x 213 mm 2 wyrzutnie RBU-1000 2 x 305 mm 2 x 5-rurowe wyrzutnie torped PTA 53A kaliber 533 mm
Wyposażenie lotnicze	śmigłowiec Ka-25 lub Ka-27 Helix (hangar)

Krążowniki rakietowe projektu 1134B – radzieckie krążowniki rakietowe budowane w latach 1971–1977 w Stoczni Północnej w Mikołajowie. W kodzie NATO znane jako Kara (w radzieckich oznaczeniach Беркут-Б). Zbudowano 7 okrętów tego typu („Nikołajew”, „Oczakow”, „Kiercz”, „Azow”, „Pietropawłowsk”, „Taszkient”, „Tallin”).

W ZSRR określane były mianem dużych okrętów przeciwpodwodnych. Okręty rakietowe projektu 1134B swoją konstrukcją wywodzą się z wcześniejszych okrętów projektu 1134 i 1134A. Krążowniki otrzymały aktywne, płetwowe stabilizatory przechyłów, wyposażono w napęd turbinami gazowymi w systemie COGAG. Okręty te są przystosowane do pełnienia roli jednostek flagowych w grupach zwalczających okręty podwodne. Załoga składa się z 380 marynarzy. Dwa okręty tego typu poddano remontowi w 1987 roku, ale potem zostały wycofane ze służby. „Pietropawłowsk” i „Władywostok” znajdowały się we flocie Oceanu Spokojnego. Tam w 1996 roku zostały wycofane ze służby. „Kiercz” przebywał na Morzu Czarnym i był ostatnią jednostką tego typu. Podczas prac remontowych w stoczni w Sewastopolu, 4 listopada 2014 roku z powodu zaniedbania pracowników wybuchł pożar na okręcie, który zniszczył rufową maszynownię^[1]. Na początku 2015 r. zdecydowano o zezłomowaniu jednostki^[2].

Podczas kryzysu krymskiego, 6 marca 2014 wycofany ze służby krążownik „Oczakow” został zatopiony na jeziorze Donuzław celem blokady wyjścia w morze ukraińskim okrętom z bazy w Nowoozerne.

Przypisy

↑ W. Kostriczenko: Pożar na BPK «Kiercz». 2015, s. 13, seria: Morskaja Kollekcyja. nr 11(194)/2015. (ros.).
↑ Krążownik Kercz trafi na złom. [dostęp 2015-01-02].

Bibliografia

Jacek Krzewiński: Okręty wojenne świata. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona, 2000.

Krążowniki rakietowe (duże okręty przeciwpodwodne) projektu 1134 i pochodnych

projektu 1134 (Kresta I)	„Admirał Zozula” „Wiceadmirał Drozd” „Władiwostok” „Siewastopol”
projektu 1134A (Kresta II)	„Kronsztadt” „Admirał Isakow” „Admirał Nachimow” „Admirał Makarow” „Marszał Woroszyłow” („Chabarowsk”) „Admirał Oktiabrski” „Admirał Isaczenkow” „Marszał Timoszenko” „Wasilij Czapajew” „Admirał Jumaszew”
projektu 1134B (Kara)	„Nikołajew” „Oczakow” „Kiercz” „Azow” „Pietropawłowsk” „Taszkient” „Tallin” („Władiwostok”)