Leon Kaleta

Leon Kaleta

major
Data i miejsce urodzenia	1 lutego 1912 Sobowice
Data i miejsce śmierci	4 stycznia 2022 Pińczów
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Bataliony Chłopskie Armia Krajowa
Jednostki	3 Pułk Piechoty Legionów Pułk KOP „Czortków” 4 Pułk Piechoty Legionów
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa Kampania wrześniowa
Odznaczenia

Leon Kaleta (ur. 1 lutego 1912 w Sobowicach, zm. 4 stycznia 2022 w Pińczowie^[1]) – znany z długowieczności polski uczestnik II wojny światowej, major WP w stanie spoczynku^[2].

Życiorys

Urodził się w Sobowicach na terenie ówczesnej guberni kieleckiej w Imperium Rosyjskim. W 1934 został wcielony na rok do armii^[3]. Początkowo służył w 3 Pułku Piechoty Legionów w Jarosławiu, później w jednostce łączności Pułku Korpusu Ochrony Pogranicza „Czortków”^[2]. We wrześniu 1939 roku został zmobilizowany do stacjonującego w Kielcach – 4. Pułku Piechoty Legionów^[4]. Brał udział w polskiej wojnie obronnej września 1939 w trakcie, której dostał się do niewoli sowieckiej, a następnie niemieckiej z której zbiegł. W trakcie okupacji służył w Batalionach Chłopskich, a następnie Armii Krajowej^[5].

Po wojnie powrócił do rodzinnej miejscowości. Był aktywnym działaczem ruchu ludowego. W latach 80. XX wieku założył w Sobowicach Niezależny Samorządny Związek Zawodowy Rolników Indywidualnych „Solidarność”^[5].

W 2015 został awansowany na porucznika^[6], a w 2019 na majora WP w stanie spoczynku^[7].

1 lutego 2021 z okazji 109. urodzin został udekorowany Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski „za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej”^[2][8][9].

Leon Kaleta w chwili śmierci był najstarszym polskim oficerem^[2] i drugim pod względem wieku mężczyzną w Polsce.

Przypisy