Leonard Ludwik Maringe

Leonard Ludwik Maringe
Data i miejsce urodzenia

1782
Moussy

Data i miejsce śmierci

9 kwietnia 1845
Warszawa

Miejsce spoczynku

Cmentarz Powązkowski w Warszawie

Zawód, zajęcie

kupiec

Leonard Ludwik Maringe (ur. 1782 w Moussy dep. Nievre reg. Burgundia we Francji, zm. 9 kwietnia 1845 w Warszawie) – kupiec, sędzia Trybunału Handlowego. Właściciel składu win i pałacu przy ulicy Zakroczymskiej 15 w Warszawie.

Rodzina Demaringes lub Maringe ma kolebkę w bliskiej okolicy Moussy, w parafii Św. Marii Panny. Rodzina ta osiadła tam wcześniej niż powstała parafia. Przegląd ksiąg parafialnych z Moussy potwierdza, że Leonard Maringe urodził się tam w 1782r[1]. Do dnia dzisiejszego w Champlin w sąsiedztwie Moussy stoi pałac rodziny Maringe[2].

Leonard Maringe pod wpływem wojen napoleońskich opuścił po kryjomu dom i wraz z wojskiem Napoleona wziął udział w kampanii rosyjskiej w 1812 r. Ranny, przebywał w Wilnie, a następnie przeniósł się do Warszawy i ożenił z Katarzyną Boretti, córką warszawskiego budowniczego, Włocha Józefa Boretti. Leonard za pieniądze otrzymane od rodziny z Francji założył dochodowe przedsiębiorstwo handlu winem[1].

Leonard wraz z żoną po ślubie zamieszkał w obecnie nieistniejącej obszernej nieruchomości przy ulicy Zakroczymskiej 15 w Warszawie, którą nabył od Szanieckiego (dawny Pałac Stanisława Lubomirskiego, sprzedany w 1770 za 12.000 dukatów Władysławowi Gurowskiemu marszałkowi Wielkiemu Litewskiemu). Dziećmi zajmowała się guwernantka, a lekcji udzielali „profesorowie“. Dom obsługiwany był przez dwie kucharki. Utrzymywano także stróża i stangreta[3]. Murgrabią, czyli zarządcą pałacu był Andrzej Gładkowski (córka zarządcy – Konstancja – była młodzieńczą miłością Fryderyka Chopina)[4]. Pałac Maringe’a był najprawdopodobniej wynajmowany na mieszkania. Leonard z żoną Katarzyną prowadzili w nim także działalność charytatywną zajmując się ubogą młodzieżą. Katarzyna zd. Boretti będąc już wdową utrzymywała na Zakroczymskiej internat dla starców.

Grób rodzinny Borettich i Maringe'ów na cmentarzu Powązkowskim

Leonard Maringe zmarł 9 kwietnia 1845, o czym obszernie informowała ówczesna prasa[5]. Pozostawił po sobie złotą biżuterię, broszę i pierścionek z brylantami o wartości 500 rubli, wyroby ze srebra, listy zastawne Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego, obligacje, złote monety, dukaty holenderskie i „imperiały rosyjskie“[3].

Rodzina Leonarda Maringe,a (Marenża) w kolejnych pokoleniach wrosła w polskie ziemiaństwo. Potomkowie Leonarda związali się z rodzinami o wielopokoleniowych tradycjach (Dzik-Kożuchowscy, Oksza-Orzechowscy, Wyganowscy, Wężyk-Widawscy) oraz rodzinami wrosłymi w polskie społeczeństwo, a mającymi swoje korzenie w Czechach, Niemczech (Hauszyldowie, Majlertowie)[6].

Leonard Ludwik Maringe miał dwanaścioro dzieci – w tym syna Wiktora Felixa Maringe (1827–1912), który wybudował przy Placu Zielonym (obecnie: ul. Marszałkowska 146) w Warszawie) Hotel Maringe. Wnukiem Wiktora był Leonard Witold Maringe – ziemianin, inżynier-rolnik i ekonomista, doradca ministra rolnictwa.

Został pochowany na Powązkach w grobowcu rodzinnym Borettich i Maringe'ów (kwatera 4-1-29)[7].

Przypisy

  1. ↑ a b Maringe Leonard Ludwik [online], boretti-saga.pl [dostęp 2016-01-01] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04] .
  2. ↑ 16-18 Le Bourg 58700 Champlin, Francja 47.241366, 3.444991
  3. ↑ a b StefaniaS. Kowalska-Glikman StefaniaS., Drobnomieszczaństwo w dziewietnastowiecznej Warszawie, 1987 .
  4. ↑ PiotrP. Mysłakowski PiotrP., Cierpienia młodego Chopina, 2013 .
  5. ↑ L.A.Dmuszewski (red.), Kurjer Warszawski, 11 kwietnia 1845 .
  6. ↑ Saga Boretti [online], www.boretti-saga.pl [dostęp 2016-01-01] .
  7. ↑ Cmentarz Stare Powązki: MARINGE'OWIE, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-10-31] .

Bibliografia

Ta sekcja od 2021-06 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.
Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tej sekcji.
  • StanisławS. Szenic StanisławS., Cmentarz Powązkowski w Warszawie 1790-1850, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1979, ISBN 83-06-00281-4, OCLC 830142644 .
  • Stefania Kowalska-Glikman, Drobnomieszczaństwo w dziewietnastowiecznej Warszawie, PWN, Warszawa 1987, ISBN 83-01-07499-X;
  • Jerzy S.Majewski, Warszawa nieodbudowana. Metropolia belle epoque. Veda, Warszawa 2003, ISBN 83-85584-82-X;
  • Janina Leskiewiczowa (red.) Ziemianie polscy XX wieku. Słownik biograficzny. Część 3. DiG, Warszawa 1996, ISBN 83-85490-60-4;
  • Piotr Mysłakowski, Cierpienia młodego Chopina w Gazetownia Nr 7/8/9 (27/28/29)/2013 pod red. Jolanty Wroczyńskiej, Pistacja Media ISSN 2084-6932.
  • Kurjer Warszawski Nr 96 z dnia 11.04.1845 (red. L.A. Dmuszewski) Biblioteka Uniwersytecka w Warszawie sygn. oryginału: 08466 / ident. dok. cyfr.: oai:ebuw.uw.edu.pl:33481.
  • Leonard Ludwik Maringe w zbiorach: Saga Boretti

Cmentarz Stare Powązki: MARINGE'OWIE, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-05-15] .

  • Pałac Maringe'a: Warszawa1939.pl