Lista światowego dziedzictwa UNESCO na Vanuatu

Lista światowego dziedzictwa UNESCO na Vanuatu – lista miejsc na Vanuatu wpisanych na listę światowego dziedzictwa UNESCO, ustanowionej na mocy Konwencji w sprawie ochrony światowego dziedzictwa kulturowego i naturalnego, przyjętej przez UNESCO na 17. sesji w Paryżu 16 listopada 1972^[1] i ratyfikowanej przez Vanuatu 13 czerwca 2002 roku^[2].

Obecnie (stan na 2020 rok) na liście znajduje się 1 obiekt o charakterze dziedzictwa kulturowego^[2].

Na vanuackiej liście informacyjnej UNESCO – liście obiektów, które Vanuatu zamierza rozpatrzyć do zgłoszenia do wpisu na listę światowego dziedzictwa, znajduje się 5 obiektów (stan na 2020 rok)^[2].

Obiekty na liście światowego dziedzictwa UNESCO

Dominium wodza Roi Maty

Obiekty wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO

Zobacz multimedia związane z tematem: Lista światowego dziedzictwa UNESCO w Vanuatu

Poniższa tabela przedstawia vanuackie wpisy na liście światowego dziedzictwa UNESCO:

Nr ref. – numer referencyjny UNESCO;

Obiekt – polskie tłumaczenie nazwy wpisu na liście^[3] wraz z jej angielskim oryginałem^[2];

Położenie – miasto, prowincja; współrzędne geograficzne;

Typ – klasyfikacja według Komitetu Światowego Dziedzictwa^[4]:

• kulturowe (K),
• przyrodnicze (P),
• kulturowo–przyrodnicze (K,P);

Rok wpisu – roku wpisu na listę;

Opis – krótki opis wpisu wraz z informacjami o jego zagrożeniu.

Nr ref.	Obiekt	Zdjęcie	Położenie	Typ	Rok	1280	Dominium wodza Roi Maty Chief Roi Mata’s Domain		Shefa 17°37′41″S 168°10′40″E/-17,628056 168,177778	K (iii)(v)(vi)	2008	Miejsce związane z życiem i śmiercią ostatniego naczelnego wodza noszącego tytuł Roi Maty. Znajduje się tutaj m.in.: jego rezydencja, miejsce śmierci oraz pochówku[5].

Obiekty na vanuackiej liście informacyjnej UNESCO

Malekula

SS President Coolidge

Obszar chroniony Vatthe

Jezioro Letas

Ureparapara

Obiekty wpisane na vanuacką listę informacyjną UNESCO

Poniższa tabela przedstawia obiekty na vanuackiej liście informacyjnej UNESCO:

Nr ref. – numer referencyjny UNESCO;

Obiekt – polskie nazwa obiektu wraz z jej angielskim oryginałem na vanuackiej liście informacyjnej^[2];

Położenie – miasto, prowincja; współrzędne geograficzne;

Typ – klasyfikacja według zgłoszenia^[4]:

• kulturowe (K),
• przyrodnicze (P),
• kulturowo–przyrodnicze (K,P);

Rok wpisu – roku wpisu na listę informacyjną;

Opis – krótki opis obiektu wraz z informacjami o jego zagrożeniu.

Nr ref.	Obiekt	Zdjęcie	Położenie	Typ	Rok	1971	Yalo, Apolo i geografia świętej północnej Malekuli Yalo, Apialo and the sacred geography of Northwest Malakula		Malampa 16°18′00″S 167°30′00″E/-16,300000 167,500000	K (iii)	2004	Dwie jaskinie zlokalizowane w północnej części wyspy Malekula. Jest to święte miejsce dla tutejszych mieszkańców. Jaskinie posiadają odpowiednio 750 i 1500 malowideł naskalnych[6].
1972	President Coolidge The President Coolidge		15°31′16″S 167°13′32″E/-15,521111 167,225556	K (i)(iii)(iv)(v)	2004	Zwodowany w 1931 roku amerykański parowiec pasażerski uważany jest, za najbardziej luksusowy statek tamtych czasów. Mierzył 200 m długości oraz 25 m szerokości. Zatonął na minie 26 października 1942 roku[7].
1973	Obszar chroniony Vatthe Vatthe Conservation Area		Sanma 15°23′00″S 166°51′00″E/-15,383333 166,850000	P (vii)(ix)(x)	2004	Obszar chroniony Vatthe obejmuje obszar 2720 ha. Położony jest na największej wyspie Vanuatu – Espiritu Santo. Zidentyfikowano tutaj 265 gatunków roślin oraz 74 gatunki ptaków[8].
1974	Jezioro Letas Lake Letas		Torba 14°17′00″S 167°32′00″E/-14,283333 167,533333	P (vii)(ix)(x)	2004	Wulkaniczne jezioro o powierzchni 19 km². Jego głębokość wynosi 350 m. Zidentyfikowano tutaj 39 gatunków ptaków oraz 3 gatunki nietoperzy[9].
2057	Nowon oraz Votwos na wyspie Ureparapara The Nowon and Votwos of Ureparapara		Torba 13°32′00″S 167°20′00″E/-13,533333 167,333333	K (iii)(iv)(v)	2005	Dwie wioski położone w głębi wyspy w lesie. Zostały opuszczone w XIX wieku. Znajdują się tutaj kamienne platformy, na których odbywały się różnego rodzaju ceremonie[10].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Lista światowego dziedzictwa UNESCO