Lockheed EC-121 Warning Star

EC-121 Warning Star

Dane podstawowe
Państwo	Stany Zjednoczone
Producent	Lockheed
Typ	samolot wczesnego ostrzegania, dozoru przestrzeni powietrznej
Konstrukcja	całkowicie metalowa
Załoga	2 oraz 15 kontrolerów lotniczych
Historia
Lata produkcji	od 1953
Dane techniczne
Napęd	4 × Wright R-3350 Cyclone tłokowe turbodoładowane
Moc	3400 KM każdy
Wymiary
Rozpiętość	37,49 m
Długość	34,60 m
Wysokość	7,52 m
Powierzchnia nośna	153,29 m²
Masa
Własna	31 789 kg
Startowa	62 368 kg
Osiągi
Prędkość maks.	465 km/h
Pułap	5470 m
Zasięg	6400 km
Długotrwałość lotu	ponad 17 h
Dane operacyjne
Wyposażenie dodatkowe
radar przeszukujący: AN/APS-95 radar powietrzny: AN/APS-103
Użytkownicy
USAF, US Navy
Multimedia w Wikimedia Commons

Lockheed EC-121 Warning Star – pierwszy amerykański samolot wczesnego ostrzegania i dozoru przestrzeni powietrznej zbudowany na bazie samolotu transportowego Lockheed Super Constellation dla USAF i US Navy. Pełnił rolę samolotu wczesnego ostrzegania dalekich obszarów (m.in w systemie Distant Early Warning Line). Oficjalnie maszyna była nazywana Warning Star, ale częściej określano ją mianem Connie lub Super Connie, zdrobnieniem od nazwy samolotu bazowego Constellation.

Historia

Prototypowa maszyna nosiła oznaczenie PO-1W i po przetestowaniu przez US Navy i USAF rozpoczęto dostawy tych samolotów, dla marynarki pod oznaczeniem WV-2/3 i dla lotnictwa jako EC-121. EC-121 został wyposażony w dwie duże osłony na grzbiecie i pod kadłubem mieszczące radary do przeszukiwania przestrzeni powietrznej i powierzchni ziemi. Był używany także w misjach wywiadowczych SIGINT polegających na przechwytywaniu transmisji radiowych przeciwnika. Maszyna została wprowadzona do służby w 1955 roku i zastąpiona w 1978 przez samoloty E-3 Sentry.

EC-121 był pionierską maszyną w dziedzinie wczesnego ostrzegania i dozoru przestrzeni powietrznej, dlatego stał się platformą testową dla bardzo wielu systemów radarowych i zbierania informacji wywiadowczych i podczas służby był wielokrotnie modyfikowany. W późniejszym okresie wymieniono silniki na mocniejsze oraz zainstalowano system przekazywania danych w czasie rzeczywistym do stanowisk kontroli naziemnej. EC-121 stał się także platformą testową do testów obrotowej anteny radarowej (charakterystyczny "talerz") zainstalowanej na grzbiecie, zastosowanej w późniejszych konstrukcjach E-2 Hawkeye i E-3 Sentry.

Misje bojowe EC-121

15 kwietnia 1969 jeden EC-121 został zestrzelony przez północnokoreański myśliwiec, a cała licząca 31 osób załoga poniosła śmierć.

Podczas wojny w Wietnamie około 30 maszyn EC-121 poprzez wyposażenie w odpowiednie sensory zostało przystosowanych do śledzenia ruchów jednostek naziemnych na szlaku Hồ Chí Minha w ramach operacji Igloo White. Zmodyfikowana wersja samolotu nosiła oznaczenie EC-121R BatCat. W październiku 1967 EC-121 dokonał pierwszego namierzenia wrogiego myśliwca typu MiG-21. Podczas działań wojennych stracono dwie maszyny tego typu.

Ocalałe egzemplarze

Dwa ocalałe egzemplarze samolotu EC-121 Warning Star są eksponatami muzeów w Stanach Zjednoczonych. Pierwszy z nich, całkowicie odrestaurowany, znajduje się w Muzeum USAF w bazie Wright-Patterson niedaleko Dayton w stanie Ohio. Drugi egzemplarz jest eksponatem Muzeum Lotnictwa US Navy w Pensacola na Florydzie.

Linki zewnętrzne

• Muzeum Narodowe Amerykańskich Sił Powietrznych. nationalmuseum.af.mil. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-06)].