Marianne Weber

Marianne Weber

Marianne Schnitger

Data i miejsce urodzenia	2 sierpnia 1870 Oerlinghausen
Data i miejsce śmierci	12 marca 1954 Heidelberg
Zawód, zajęcie	socjolog, feministka
Narodowość	niemiecka
Małżeństwo	Max Weber
Multimedia w Wikimedia Commons

Marianne Weber, z domu Schnitger (ur. 2 sierpnia 1870 w Oerlinghausen, zm. 12 marca 1954 w Heidelbergu), niemiecka działaczka praw kobiet, socjolożka, historyczka prawa, żona Maxa Webera i autorka jego biografii.

Jako jedna z pierwszych kobiet studiowała na uniwersytecie (jako wolna słuchaczka). Podjęła próbę wprowadzenia do socjologii perspektywy kobiecej pisząc o autonomii kobiety i instytucji małżeństwa. W 1924 otrzymała doktorat honoris causa uniwersytetu w Heidelbergu.

Działała na rzecz praw kobiet. Była pierwszą członkinią parlamentu Badenii w 1920, a później przewodniczącą Federacji Niemieckich Organizacji Kobiecych. W 1925 była współzałożycielką (wraz z Marie Johanną Baum, Gertrudą Bäumer i Alice Salomon) Die Deutsche Akademie für soziale und pädagogische Frauenarbeit (Instytutu Do Spraw Udziału Kobiet W Działalności Zawodowej i Społecznej) w Berlinie^[1].

Publikacje

Publikacje niemieckojęzyczne

• Fichtes Sozialismus und sein Verhältnis zur Marxschen Doktrin (1900)
• Beruf und Ehe (1906)
• Ehefrau und Mutter in der Rechtsentwicklung (1907)
• Die Frauen und die Liebe (1935)
• Erfülltes Leben (1946)
• Lebenserinnerungen (1948)
• Max Weber. Ein Lebensbild. München: Piper, 1989. (Serie Piper 984), ISBN 3-492-10984-5.
• Frauen auf der Flucht (2005), ISBN 3-89528-517-X.

Publikacje przetłumaczone na j. polski

• Kobiety wypędzone. Opowieść o zemście zwycięzców (2008), Wydawnictwo Replika, ISBN 978-83-60383-54-4 [tytuł org. Frauen auf der Flucht (2005)]

Przypisy

Bibliografia

• S. Whimster. The Biographer’s Biography. The Case of Marianne Weber. „J. Mucha, D. Kaesler (red.): „Mirrors and Windows. Essays in the History of Sociology””, 2001. Toruń. brak numeru strony