Meotowie

Meotowie (gr. Μαιῶται, trans. Maiotai; łac. Maeotae) – zbiorcza nazwa starożytnych plemion zamieszkujących południowe i południowo-wschodnie wybrzeże Morza Azowskiego oraz tereny nad środkowym biegiem Kubania w I tysiącleciu p.n.e.

Nazwa „Meotowie” spotykana jest u starożytnych autorów greckich i w napisach na zabytkach bosporańskich. Starożytny historyk i geograf Strabon zaliczał do Meotów plemiona Syndów, Dandarów, Doschów i wiele innych. Pod względem językowym grupa ta nie była jednorodna: część była spokrewniona z Adygejczykami, część wywodziła się z irańskiej grupy językowej.

Meotowie prowadzili osiadły tryb życia. Głównym zajęciem ludności meockiej było rolnictwo, hodowla bydła i rybołówstwo. Zajmowali się także rzemiosłem i handlowali z koloniami greckimi na wybrzeżu Morza Azowskiego i Czarnego. W III i IV wieku p.n.e. część plemion meockich poddała się władzy Królestwa Bosporańskiego.

Od Meotów w starożytności Morze Azowskie było nazywane Meotydą lub Jeziorem Meockim.

Bibliografia

• O Meotach z Wielkiej Encyklopedii Sowieckiej (ros.) [dostęp 2007-10-03].
• Materiały edukacyjne dotyczące historii Kubania. kubanoved.kubannet.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-23)]. (ros.). [dostęp 2007-10-03].
• Meotyda w Wielkim Słowniku Encyklopedycznym (ros.) [dostęp 2007-10-03].
• Kaczurin D. - „Pobyt Cyryla i Metodego na Krymie” (ros.) [dostęp 2007-10-03].

Linki zewnętrzne

• Kolekcja zabytków meockich – bransolety, ostrze włóczni, groty strzał – zdjęcia, opis. archaeology.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-31)]. (ros.).