Michaił Takew
major | |||
Data i miejsce urodzenia | 10 marca 1864 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 24 stycznia 1920 | ||
Przebieg służby | |||
Lata służby | 1885–1890 | ||
Siły zbrojne | Armia Księstwa Bułgarii | ||
Jednostki | 7 pułk piechoty | ||
Główne wojny i bitwy | |||
|
Pełne imię i nazwisko | Михаил Такев Юнаков | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 10 marca 1864 | ||
Data śmierci | 24 stycznia 1920 | ||
Minister spraw wewnętrznych | |||
Okres | od 16 listopada 1908 | ||
Poprzednik | Petyr Gudew | ||
Następca | |||
Minister spraw wewnętrznych i opieki zdrowotnej | |||
Okres | od 21 czerwca 1918 | ||
Poprzednik | |||
Następca | |||
|
Michaił Takew Junakow (bułg. Михаил Такев Юнаков, ur. 24 lipca 1890 w Peszterze, zm. 24 stycznia 1920 tamże[1]) – bułgarski prawnik, wojskowy i polityk, major, dwukrotny minister spraw wewnętrznych Carstwa Bułgarii.
Życiorys
Po ukończeniu szkoły w Płowdiwie rozpoczął służbę wojskową. Wziął udział w wojnie serbsko-bułgarskiej 1885 walcząc w szeregach 7 pułku piechoty w bitwach pod Sliwnicą i Pirotem[1]. Wraz z kadetami ze szkoły wojskowej uczestniczył w detronizacji księcia Aleksandra I Battenberga, za co na krótko został ze szkoły usunięty[1]. Szkołę ukończył w 1887, w stopniu podporucznika artylerii. Odbywał służbę w 3 pułku artylerii. Oskarżony o udział w przygotowaniach do wojskowego zamachu stanu, w 1890 odszedł z armii.
W 1892 ukończył studia prawnicze we Francji, a po powrocie do kraju pracował jako adwokat w Pazardżiku[1]. Po dymisji Stefana Stambołowa związał się z Partią Demokratyczną, a w 1895 objął kierownictwo Towarzystwa Macedońsko-Odryńskiego w Peszterze. Organizacja nie przejawiała aktywnej działalności i w 1902 Takewa zastąpił Dimityr Pisarew.
23 maja 1897 podróżujący z Aleko Konstantinowem do Pazardżika Takew został napadnięty przez mieszkańców wsi Radiłowo, którzy od dawna toczyli spór o ziemię z rodzinnym miastem Takewa, Peszterą. W ostrzelanym powozie zginął Konstantinow, a Takewowi udało się ujść z życiem[1].
W 1908 objął stanowisko ministra spraw wewnętrznych w gabinecie Aleksandra Malinowa, a w latach 1910–1911 kierował resortem robót publicznych, dróg i komunikacji[1]. W czasie I wojny bałkańskiej służył jako oficer rezerwy w 1 Armii. Pod koniec I wojny światowej ponownie stanął na czele resortu spraw wewnętrznych i zdrowia publicznego w gabinecie Aleksandra Malinowa. 24 stycznia 1920, na dzień przed planowanymi wyborami parlamentarnymi, Takew został zamordowany przed swoim domem w Peszterze przez komunistę Georgi Donskiego[1]. Przyczyną zamachu był konflikt o podłożu osobistym. Georgi Donski poddał się policji, ale zginął w czasie próby ucieczki, zanim dobiegł końca jego proces.
Imię Takewa nosi jedna z ulic w Płowdiwie.
Przypisy
Bibliografia
- Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 450–451.
- Rumen Rumenin: Офицерският корпус в България 1878-1944 г. vol.4. Sofia: Свети Георги Победоносец, 1996, s. 298.
- BnF: 14477677s