Monika Rogozińska

Monika Marta Rogozińska^[1] (ur. 29 lipca 1954^[1] w Warszawie^[1]) – polska dziennikarka, taterniczka i alpinistka.

Życiorys

Córka Mariana i Teresy^[1], wnuczka Juliana Krzyżanowskiego^[2]. Pierwszy raz w Zakopanem była w wieku 9 lat^[3]. Jako nastolatka wędrowała samotnie po polskich i słowackich Tatrach^[4]. Jej pierwszą audycją radiową był wywiad z Juliuszem Żuławskim^[2]. Pracowała w schronisku PTTK w Dolinie Pięciu Stawów Polskich^[2], gdzie pisała pracę magisterską na temat inscenizacji Dziadów Adama Mickiewicza^[2]. Na studiach pojechała w Alpy^[2]; na wyjazd pracowała w Londynie^[2]. Wspinała się pod Chamonix-Mont-Blanc i pod Zermatt^[5], weszła także na Monte Rosa^[5].

Ukończyła studia z kulturoznawstwa^[2] i studia polonistyczne w 1977 roku^[1] na Uniwersytecie Warszawskim^[3]. Zdobyła uprawnienia na przewodnika tatrzańskiego^[2], będąc w ciąży^[3]. Była przygotowywana na ratowniczkę Tatrzańskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego w 1979 roku^[3], złożyła przyrzeczenie w 1982 roku jako ostatnia kobieta przyjęta do tego stowarzyszenia^[3] (taki stan rzeczy zmienił się w 2013 roku, kiedy na ratowniczkę zaprzysiężono Ewelinę Wiercioch^[6]). W 1980 roku pojechała w Himalaje, gdzie towarzyszyła wyprawie Andrzeja Zawady na Mount Everest^[2]. Jako jedna z pierwszych Europejek przeszła lodospad Khumbu(inne języki)^[2] na lodowcu o tej samej nazwie. W 1980 roku została przewodniczącą Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” w schroniskach^[2][7]. Wyszła za mąż, ma dwóch synów^[8], małżeństwo nie przetrwało^[2]. Po powrocie do Warszawy pracowała w Towarzystwie Literackim im. Adama Mickiewicza^[8]. Poza Tatrami i Alpami wspinała się również w Andach^[8].

Towarzyszyła Krzysztofowi Wielickiemu jako korespondentka podczas jego wyprawy na Makalu^[2]. Uczestniczyła w wyprawie na Nanga Parbat (1997 rok^[5]), podczas której wystąpiło trzęsienie ziemi – brała wówczas udział w akcji ratunkowej towarzysza ekspedycji^[8]. Podczas wyprawy na K2 w latach 2002–2003 jako pierwsza wysłała noty prasowe oraz film transmitowany w polskiej telewizji, nadany z chińskiej strony góry^[8].

Należy do The Explorers Club^[2], którego polski oddział współtworzy od 1993 roku^[2]. Była jego sekretarzem^[8] i prezesem^[3] (od 2009 roku^[9]). Wchodziła w skład kapituły Nagrody im. Benedykta Polaka (2023)^[10]. Interesuje się sztuką sakralną; w 2023 roku podarowała kopię Obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej kaplicy w Radoszynie^[11]. Mieszka w Warszawie^[8].

Nagrody

• Citation Merit – nagroda The Explorers Club (2004)^[7]
• Nagroda Europejskiego Forum Właścicielek Firm (2006)^[12]
• Sweeney Medal – nagroda The Explorers Club (2013)^[13][14] – jako pierwsza Polka^[14]
• Nagroda specjalna Columbus Award – za całokształt twórczości (2018)^[7]

Twórczość

Pisała artykuły m.in. do „Rzeczpospolitej”^[2][3], „National Geographic”^[15] i „Do Rzeczy”^[14]. Pracowała jako korespondentka m.in. dla Telewizji Polskiej^[16], Polskiego Radia^[17].

Publikacje książkowe

• Nie lubię chodzić po cudzych śladach... o życiu i dziełach Ryszarda Wiktora Schramma (współautorka^[18]; Wydawnictwo Poznańskie 2009)^[19]
• Lot koło Nagiej Damy (Bernardinum, 2016) – historia Henryka Franczaka^[16]; książka górska roku 2016 (ex aequo) w kategorii wspomnienia i autobiografia na XXI Festiwali Górskim w Lądku–Zdroju^[5]
• Olgierd Budrewicz dżentelmen w podróży: wspomnienia przyjaciół (współautorka; Instytut Wydawniczy Erica, 2016)^[20]
• Polowanie na Matkę (Paulinianum, 2017) – reportaż^[21] o peregrynacji kopii Obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej^[22]

Przypisy