Muhammad al-Bakir

Mahomet al-Bakir
Mahomet bin 'Ali bin al-Husajn bin Ali bin Abi Talib
Ilustracja
Piąty Imam imamitów i ismailitów
Okres

od 713 (data śmierci Alego ibn Husajna)
do 733 (data śmierci przez otrucie)

Poprzednik

według szyitów Ali ibn Husajn, według sunnitów nikt (rządzi Hiszam ibn Abd al-Malik)

Następca

według szyitów Dżafar as-Sadik, według sunnitów nikt (rządzi Hiszam ibn Abd al-Malik)

Dane biograficzne
Dynastia

Ahl al-Bajt

Data i miejsce urodzenia

10 maja 677
Medyna

Data i miejsce śmierci

28 stycznia 733
Medyna

Przyczyna śmierci

śmierć przez otrucie z rozkazu al-Malika

Miejsce spoczynku

cmentarz al-Baki

Ojciec

Ali ibn Husajn

Matka

Fatima bint Hasan

Małżeństwo

dwie żony; Farwa bint al-Kasim i Hakīm bint Usajd ibn al-Mugīrā al-Takafī

Dzieci

ośmioro; dwie córki i sześciu synów (w tym Dżafar as-Sadik)

Mahomet al-Bākir (arab. ‏محمد الباقر‎, ur. 10 maja 677, zm. 28 stycznia 733) – według szyitów (imamitów i ismailitów), piąty prawowity przywódca muzułmańskiej wspólnoty.

Prawnuk Alego, wnuk Husajna, syn Alego ibn Husajna. Był pierwszym imamem, który pochodził bezpośrednio od dwóch wnuków Mahometa: Hasana (ojciec Fatimy bint Hasan) i Husajna (ojciec Alego ibn Husajna). Według al-Jakubiego, al-Bakir był obecny w karawanie Husajna podczas bitwy pod Karbalą. W młodości obserwował zmagania o władzę pomiędzy Umajjadami, a także opozycyjnymi do nich stronnikami rodziny Mahometa, szyitami[1].

Imię

Al-Bakir to skrót od arab. Bakir al-'ilm, „ten, który ujawnia wiedzę”, ponieważ al-Bakir był znany z posiadanej wiedzy. Według arabskiego historyka, Ibn Kallikana, otrzymał on ksywkę „al-Bakir” (obfity), od „obfitości kolekcjonowanej wiedzy.” Jakkolwiek, al-Jakubi twierdził iż przydomek został nadany ponieważ imam „rozczłonował posiadaną wiedzę”, analizując ją bardzo szczegółowo[2]. Według al-Kulajnego, al-Bakir zostało mu nadane przez samego Mahometa: jedyny żyjący towarzysz proroka, Dżabir ibn Abd Allah wielokrotnie siedział w meczecie i szlochał „Ya baqir al-ilm, Ya baqir al-ilm.” Medyńczycy myśleli że Dżabir zwariował, ten ich zapewnił iż Mahomet mu powiedział: „O Dżabir! Spotkasz człowieka z mojej rodziny, który będzie posiadać takie same imię i cechy jak moje. On intensywnie będzie ujawniać, odkrywać wiedzę.”[3]

Imamat, rządy Umajjadów i śmierć

Okres życia al-Bakira przypadł na czas intensywnych turbulencji w kalifacie Umajjadów, powszechnie wybuchały powstania ludowe przeciwko znienawidzonej władzy sunnickiego kalifatu, włącznie z nieudaną rebelią jego własnego brata, Zajda i jego zwolenników. Imam wykorzystał ten czas na pogłębianie i rozpowszechnianie wiedzy, czego wynikiem były regularne delegacje ze strony uczonych i częste odwiedziny zwykłych szyitów w jego medyńskim domu[4][5]. Al-Bakir został otruty przez Ibrahima ibn Walid ibn Abdallaha, z rozkazu kalifa Hiszama[6][7].

Przypisy

  1. Lalani, Arzina R. (Marzec 9, 2001). Early Shi'i Thought: The Teachings of Imam Muhammad Al-Baqir. I. B. Tauris. s.. 37–38. ISBN 978-1860644344.
  2. Zobacz: Ibn Kallikan, tłum. de Slane, księga II, s. 579 i Jakubi, Historia, księga. II, s. 384.
  3. Lalani, Arzina R. Early Shi'i Thought... s. 37–38.
  4. Dakake, Maria Massi (2007). The Charismatic Community: Shi'ite Identity in Early Islam. USA: State University of New York Pr. s. 72. ISBN 978-0-7914-7033-6.
  5. Meri, Josef W (2005). Medieval Islamic Civilization: An Encyclopedia (pierwsza edycja)). Routledge. s. 523. ISBN 978-0-415-96690-0.
  6. Ataya, S. „Running Head” w Islam: Peace & Terrorism, Brief History, Principles and Beliefs, s. 68. ISBN 978-1-312-96421-1
  7. Panjwani, I. „The Shia of Samarra” w The Shi'a of Samarra: The Heritage and Politics of a Community in Iraq. I.B.Tauris, 2012. s. 90. ISBN 978-1-84885-779-7

Bibliografia

  • Katarzyna Pachniak, Szyizm we współczesnym i klasycznym islamie, w: Oblicza współczesnego islamu, pod red. Ewy Machut-Mendeckiej, Warszawa 2003, s. 21.
  • p
  • d
  • e
Imamowie szyitów
Pierwsi imamowie
Imamowie kajsanitów
Wspólni imamowie imamitów, ismailitów i zajdytów
Wspólni imamowie imamitów i ismailitów
Imamowie imamitów
  • Musa al-Kazim (765 - 799)
  • Ali ar-Rida (799 - 818)
  • Muhammad al-Dżawad (818 - 835)
  • Ali al-Hadi (835 - 868)
  • Hasan al-Askari (zm. 873 albo 874)
  • Muhammad al-Mahdi (od 874 w ukryciu)
Imamowie ismailitów (Fatymidzi)
Imamowie ismailitów mustalitów (Fatymidzi)
  • Al-Mustali (1094-1101)
  • Al-Amir (1101-1130)
  • Al-Hafiz (1130-1149)
  • Az-Zafir (1149-1154)
  • Al-Fa’iz (1154-1160)
  • Al-Adid (1160-1171)
Imamowie ismailitów nizarytów
  • Nizar Ibn al-Mustansir (zm. 1095)
  • Al-Hadi
  • Al-Muhtadi
  • Al-Ka’ir
  • Hasan II (1162 - 1166)
  • Nur ad-Din Mohammad (1166 - 1210)
  • Hasan III (1210 - 1221)
  • Ala ad-Din Mohammad (1221 - 1255)
  • Chorszah (1255 - 1257)
  • Szams ad-Din Mohammad (1257 - 1310)
  • Kasim Szah
  • Eslam Szah
  • Mohammad-e Eslam Szah
  • Mostansir bellah II (zm. 1480)
  • Abu Zarr Ali
  • Murad Mirza (zm. 1574)
  • Chalil Allah I (1574 - 1634)
  • Nur ad-Dar Ali (1634 - 1671)
  • Chalil Allah II (1634 - 1680)
  • Szah Nezar (1680 - 1722)
  • Sejjed Ali
  • Hasan Ali
  • Ghasem Ali
  • Abol-Hasan Ali (zm. 1792)
  • Szah Chalil Allah III (1792 - 1817)
  • Aga Chan I (1817 - 1881)
  • Aga Chan II (1881 - 1885)
  • Aga Chan III (1885 - 1957)
  • Aga Chan IV (1957 do dziś)
Wybrani imamowie zajdytów
  • Zajd Ibn Ali (zm. 740)
  • Jahja Ibn Zajd (zm. 743)
  • Abd Allah Ibn Mu’awija (zm. ok. 748/749)
  • Jahja Ibn Abd Allah (zm. ok. 803)
  • Ibn Tabataba (zm. 815)
  • Hasan al-Utrusz (914 - 917)
  • Husajn Ibn al-Hasan (zm. 1083)
  • (Jemeńscy imamowie zajdytów zobacz: Władcy Jemenu)