Orest Dżułyński

Orest Dżułyński
Ilustracja
pułkownik dyplomowany piechoty pułkownik dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia

5 października 1890
Jarosław

Przebieg służby
Lata służby

1914

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

26 Pułk Piechoty (II RP)
71 Pułk Piechoty (II RP)

Stanowiska

dowódca pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Późniejsza praca

sekretarz PZPN

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie) Złoty Krzyż Zasługi
Multimedia w Wikimedia Commons

Orest Teodor Dżułyński (ur. 5 października 1890 w Jarosławiu, zm. ?) – pułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego II RP, kawaler Orderu Virtuti Militari, pierwszy w historii sekretarz Polskiego Związku Piłki Nożnej, piłkarz Pogoni Lwów.

Życiorys

Urodził się 5 października 1890 w Jarosławiu[1].

W czasie I wojny światowej walczył w szeregach Legionów Polskich[2]. 7 marca 1917 został awansowany na chorążego w 1 pułku piechoty[3]. Po zakończeniu wojny z bolszewikami dowodził batalionem w 31 pułku Strzelców Kaniowskich. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 442. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W tym samym roku został powołany do służby Sztabu Generalnego. Pełnił wówczas służbę w Oddziale III Sztabu Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IV w Łodzi. 6 czerwca 1925 został przesunięty z Kursu Doszkolenia 1924–1925 na I rocznik Kursu Normalnego 1924–1926 Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie[4]. 28 października 1927, po ukończeniu kursu i uzyskaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, pozostał w uczelni w charakterze asystenta[5][2]. 23 stycznia 1928 został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 i 41. lokatą w korpusie oficerów piechoty[6]. Jesienią 1931 został przeniesiony z WSWoj. do 26 pułku piechoty na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[7][2]. Latem 1933 objął dowództwo tego oddziału[8] i pełnił je do początku marca 1936, gdy został przeniesiony do Sztabu Głównego w Warszawie[9]. Od 11 października 1937 do 22 czerwca 1939[potrzebny przypis] dowodził 71 pułkiem piechoty w Zambrowie[10][11], po czym leczył się w szpitalu[12]. Według autorów monografii Łódzki OZPN 80 lat. 1920–2000. Ludzie, fakty, kluby prawdopodobnie zginął we wrześniu 1939 w okolicach Kutna.

Działalność sportowa

Jako uczeń III Gimnazjum we Lwowie uprawiał od 1905 sport w ramach kółka gimnastyczno-sportowego, a następnie był zawodnikiem Lechii Lwów. Z ramienia Lechii został jednym z założycieli Pogoni Lwów, następnie był zawodnikiem (w drużynie piłki nożnej) i działaczem tego klubu, m.in. sekretarzem klubu (1910–1911) i członkiem zarządu (1911–1914). W 1912 opracował projekt boiska klubu, otwartego w 1913[13][14]. Był także czynnym sędzią piłkarskim, 15 lutego 1914 został sekretarzem działającego w Galicji Związku Polskiego Piłki Nożnej, a 8 marca 1914 prezesem Sparty Lwów[15]. Na założycielskim zgromadzeniu PZPN 20 grudnia 1919 został wybrany sekretarzem tej organizacji i pełnił tę funkcję do 14 kwietnia 1920[16]. 4 lutego 1923 został prezesem Łódzkiego Okręgowego Związku Piłki Nożnej i pełnił tę funkcję faktycznie do listopada tegoż roku, formalnie do lutego 1924, należał także organizatorów okręgowego związku lekkoatletycznego w Łodzi[17]. Od stycznia 1928 do lutego 1929 był wiceprezesem PZPN[18][19]. W okresie II Rzeczypospolitej był członkiem wydziału honorowego klubu sportowego LKS Pogoń Lwów[20].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2020-07-08] ..
  2. ↑ a b c Kolekcja VM ↓, s. 4.
  3. ↑ Stefan Pomarański, Zarys historii wojennej 1-go Pułku Piechoty Legionów s. 104.
  4. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 61 z 6 czerwca 1925, s. 307.
  5. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927, s. 296.
  6. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 28 stycznia 1928, s. 19.
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931, s. 328.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933, s. 127.
  9. ↑ Wieści z prowincji. Pożegnanie dowódcy 26 p.p.. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 51 z 3 marca 1936. 
  10. ↑ Dobroński i Filipow 1996 ↓, s. 24.
  11. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 9, 631.
  12. ↑ Zbijewski 1940 ↓, s. 1a.
  13. ↑ Zakrzewski 2019 ↓, s. 26.
  14. ↑ Księga pamiątkowa poświęcona 35-leciu działalności Lwowskiego Klubu Sportowego „Pogoń” 1904–1939, wyd. Lwów 1939, s. 14–15, 45–46, 50, 58, 349.
  15. ↑ Piotr Chomicki, Leszek Śledziona Rozgrywki piłkarskie w Galicji do roku 1914, wyd. Mielec 2015, według indeksu.
  16. ↑ Andrzej Gowarzewski z zespołem Polski Związek Piłki Nożnej 1919–2009, wyd. gia, Katowice 2010, s. 241.
  17. ↑ Mariusz Goss, Bożena Lidia Szmel oraz zespół Łódzki OZPN 80 lat. 1920–2000. Ludzie, fakty, kluby, wyd. gia, Katowice 2000, s. 18.
  18. ↑ a b c Zakrzewski 2019 ↓, s. 27.
  19. ↑ Andrzej Gowarzewski z zespołem Polski Związek Piłki Nożnej 1919–2009, s. 45–46.
  20. ↑ Lwowski klub sportowy „Pogoń” w roku 1937. Lwów: 1937, s. 2.
  21. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 4 stycznia 1923, s. 5.
  22. ↑ M.P. z 1932 r. nr 140, poz. 172.
  23. ↑ M.P. z 1935 r. nr 258, poz. 308.
  24. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 11 listopada 1935, s. 121.
  25. ↑ M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 101.

Bibliografia

  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
  • Adam Dobroński, Krzysztof Filipow: Strzelcy kresowi z Zambrowa : 71 Pułk Piechoty. Białystok: Muzeum Wojska Polskiego w Białymstoku, 1996.
  • Dżułyński Orest. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari; sygn. I.482.72-6538 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-08-02].
  • Stefan Pomarański, Zarys historii wojennej 1-go Pułku Piechoty Legionów, Warszawa 1931.
  • Mariusz Goss, Wojciech Filipiak, Bożena Lidia Szmel oraz zespół Łódzki OZPN 80 lat. 1920–2000. Ludzie, fakty, kluby, wyd. gia, Katowice 2000, s. 18 (tam biogram).
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
  • Bartosz Zakrzewski. Orest Dżułyński (1890–1939). „Dyskobol – Magazyn Muzeum Sportu i Turystyki w Warszawie”. 6/2, s. 26-27, 2019. Warszawa. ISSN 2545-0107. 
  • Adam Zbijewski: Sprawozdanie wojenne z działań 71 pułku piechoty i 18 D.P.. [w:] B.I.14e [on-line]. IPMS, 1940-04-25. [dostęp 2021-09-08].

Linki zewnętrzne

  • Zdjęcie Oresta Dżułyńskiego. mjp.najlepszemedia.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-18)].