Otto Binswanger

Otto Ludwig Binswanger (ur. 14 października 1852 w Scherzingen, zm. 15 lipca 1929 w Kreuzlingen) – szwajcarski neurolog i psychiatra. Jego ojciec Ludwig Binswanger (1820–1880) był założycielem Sanatorium Kreuzlingen, brat Robert Binswanger (1850–1910) był psychiatrą, bratanek Ludwig Binswanger (1881–1966) psychologiem.

Po uzyskaniu stopnia doktora nauk medycznych w 1877 roku, Binswanger spędził następne kilka lat jako asystent Theodora Meynerta w Wiedniu i Karla Westphala w Klinice Charité w Berlinie. Od 1882 do 1919 był dyrektorem i profesorem psychologii na Uniwersytecie w Jenie. W 1911 roku został rektorem uniwersytetu.

Binswanger napisał ponad 100 publikacji, głównie o padaczce i histerii. Jego nazwisko wiąże się z podkorowym otępieniem określanym jako choroba Binswangera. Pacjentami Binswangera byli m.in. Friedrich Nietzsche, Hans Fallada i Johannes Becher.

Bibliografia

• Pagel JL: Biographisches Lexikon hervorragender Ärzte des neunzehnten Jahrhunderts. Berlin-Wien: Urban & Schwarzenberg, 1901, s. 178–179. www.zeno.org
• Jürgen Peiffer: Hirnforschung in Deutschland 1849 bis 1974: Briefe zur Entwicklung von Psychiatrie und Neurowissenschaften sowie zum Einfluss des politischen Umfeldes auf Wissenschaftler. Springer, 2004, s. 1056, seria: Schriften der Mathematisch Naturwissenschaftlichen Klasse der Heidelberger Akademie der Wissenschaften. ISBN 3-540-40690-5.
• Images in Psychiatry: Otto Binswanger (1852–1929). Am J Psychiatry 159:538 (2002)
• Werner Leibbrand. Binswanger, Otto W: Neue Deutsche Biographie Bd. 2 Berlin, 1955 s. 249