Pelikan dzioborogi

Pelecanus erythrorhynchos^[1]

J.F. Gmelin, 1789

Systematyka

Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

pelikanowe

Podrząd

pelikanowce

Rodzina

pelikany

Rodzaj

Pelecanus

Gatunek

pelikan dzioborogi

Synonimy

Pelecanus erythrorhynchus (lapsus calami)
Pelicanus trachyrhynchus Latham, 1790^[2]

Kategoria zagrożenia (CKGZ)^[3]

najmniejszej troski

Zasięg występowania

okres lęgowy

przeloty

występuje przez cały rok

zimowiska

Systematyka w Wikispecies

Multimedia w Wikimedia Commons

Pelikan dzioborogi^[4] (Pelecanus erythrorhynchos) – gatunek dużego ptaka z rodziny pelikanów (Pelecanidae), zamieszkujący Amerykę Północną. Pływając, często trzyma skrzydła lekko uniesione do góry.

Systematyka

Gatunek ten po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał Johann Friedrich Gmelin pod nazwą Pelecanus erythrorhynchos. Opis ukazał się w 1789 roku w 13. edycji linneuszowskiego „Systema Naturae”. Jako miejsce typowe autor wskazał Amerykę Północną^[2]^[5], co później uściślono na Zatokę Hudsona i Nowy Jork, gdyż te lokalizacje pozyskania okazów typowych podał John Latham w swej cytowanej przez Gmelina pracy A general synopsis of birds^[2]^[6]. Nie wyróżnia się podgatunków^[7]^[8].

Morfologia

Wygląd: Obie płcie cechuje jednakowe ubarwienie. Dziób długi, barwy łososiowej, z żółtawym workiem skórnym. Pióra białe, z wyjątkiem czarny pokryw pierwszorzędowych, lotek I rzędu i zewnętrznych lotek II rzędu. Nogi pomarańczowoczerwone. Podczas sezonu lęgowego dziób jaśniejszy. W połowie szczęki wykształca się wtedy pionowa, rogowa płytka (stąd nazwa pelikana); powstaje wtedy także czubek na potylicy i jasnożółta plama na piersi. Czubek po sezonie lęgowym robi się szary.

Rozmiary: Długość ciała 127–178 cm; masa ciała 5–8,5 kg; rozpiętość skrzydeł 244–299 cm^[7].

Zasięg, środowisko

Gniazda zakłada w nielicznych koloniach na jeziorach Ameryki Północnej (Kanada i USA). Zimuje wzdłuż wybrzeży południowo-wschodniej i południowo-zachodniej części Ameryki Północnej; zasięg zimowania rozciąga się od południa USA po Gwatemalę, niekiedy jeszcze dalej na południe – aż po Kostarykę^[7].

Status

IUCN uznaje pelikana dzioborogiego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern). Liczebność populacji szacuje się na około 180 tysięcy osobników, a jej trend oceniany jest jako wzrostowy^[3].

Przypisy

↑ Pelecanus erythrorhynchos, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ ^a ^b ^c D. Lepage: American White Pelican Pelecanus erythrorhynchos. [w:] Avibase [on-line]. [dostęp 2022-12-17]. (ang.).
↑ ^a ^b Pelecanus erythrorhynchos, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Rodzina: Pelecanidae Rafinesque 1815 - pelikany - Pelicans (wersja: 2017-12-14). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-02-22].
↑ J.F.J.F. Gmelin J.F.J.F., Caroli a Linné, Systema naturae per regna tria naturae, secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis, wyd. 13, t. 1 cz. 2, Lipsiae 1789, s. 571 (łac.).
↑ J.J. Latham J.J., A general synopsis of birds, t. 3 cz. 2, Londyn 1785, s. 586–587 (ang.).
↑ ^a ^b ^c Elliott, A., Christie, D.A., Jutglar, F., Garcia, E.F.J. & Kirwan, G.M.: American White Pelican (Pelecanus erythrorhynchos). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-09)].
↑ F. Gill, D. Donsker, P. Rasmussen (red.): Ibis, spoonbills, herons, hamerkop, shoebill, pelicans. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-02-22]. (ang.).