Petrel nowozelandzki

Artykuł ten został zgłoszony do umieszczenia na stronie głównej w rubryce „Czy wiesz”.
Pomóż nam go sprawdzić: oceń zgłoszoną nominację.

petrel nowozelandzki

Pterodroma cookii[1]
G.R. Gray, 1843
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	rurkonose
Rodzina	burzykowate
Rodzaj	Pterodroma
Gatunek	petrel nowozelandzki
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]
narażony na wyginięcie
Zasięg występowania
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Petrel nowozelandzki (Pterodroma cookii) – gatunek średniej wielkości ptaka oceanicznego z rodziny burzykowatych (Procellariidae).

Występowanie

Gatunek ten występuje w Nowej Zelandii na wyspach Little Barrier, Great Barrier, oraz Codfish. Po sezonie lęgowym migruje w kierunku wybrzeży Ameryki Północnej oraz Południowej^[3]. Szacuje się, że jego populacja wynosi około 670 tys. osobników i stopniowo się zwiększa^[4].

Charakterystyka

Morfologia

Osiąga długość 28 cm oraz masę około 180 g. Jego grzbiet jest zwykle szary, a pióra od strony brzucha białe^[5]. Ma wąskie skrzydła oraz spiczasty ogon. Jego dziób jest czarny i mierzy około 3 cm. Ma szaro niebieskie nogi^[3].

Dieta

Jest drapieżnikiem. Żywi się głównie kałamarnicami. Poluje również na małe ryby i skorupiaki. Polują głównie na powierzchni, jednak mogą nurkować na głębokość nawet 20 metrów^[3].

Rozmnażanie

Ich sezon lęgowy trwa od września do kwietnia, natomiast jaja są składane od października do grudnia. Matka znosi zwykle jedno jajo, które ma 52 mm długości i 38 szerokości i jest białe. Oboje rodziców wysiaduje jajko przez około 50 dni. Młode są karmione co 3 dni i dostają około 37 gram pożywienia. Młode stają się samodzielne po około 88 dniach^[3].

Przypisy