Pseudocrenilabrinae

Pseudocrenilabrinae
Fowler, 1935
Ilustracja
Gębacz wielobarwny (Pseudocrenilabrus multicolor)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

kostnoszkieletowe

Podgromada

promieniopłetwe

Rząd

okoniokształtne

Podrząd

wargaczowce

Rodzina

pielęgnicowate

Podrodzina

Pseudocrenilabrinae

Plemiona[1]
  • Tylochromini
  • Hemichromini
  • Pelmatochromini
  • Chromidotilapiini
  • „Haplotilapiini”
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Pseudocrenilabrinae – klad w randze podrodziny ryb z rodziny pielęgnicowatych (Cichlidae) obejmujący gatunki występujące w Afryce i na Bliskim Wschodzie[2][3]. Jest taksonem siostrzanym dla Cichlinae, do której zaliczono pielęgnice występujące w krainie neotropikalnej[3]. Typem nomenklatorycznym podrodziny jest Pseudocrenilabrus.

Występowanie

Zasięg występowania Pseudocrenilabrinae obejmuje większość kontynentu afrykańskiego, z wyjątkiem terenów pustynnych i skrajnie południowych, oraz niektóre kraje Bliskiego Wschodu (Syria, Izrael i Iran).

Klasyfikacja

Klasyfikacja biologiczna tej grupy ryb zmieniała się wielokrotnie przez ostatnie 100 lat.

 Zobacz więcej w artykule Pielęgnicowate, w sekcji Klasyfikacja.

Liczne z zaliczanych do niej rodzajów grupowano w plemiona na podstawie cech morfologicznych. Jednym z badaczy, który wniósł znaczny wkład w poznanie tej grupy ryb był Max Poll, autor jednej z kilku klasyfikacji pielęgnic. Pielęgnice z jeziora Tanganika Poll sklasyfikował w 12 plemionach (w tym 8 jest endemicznych), ale tylko u 5 z tych plemion potwierdzono monofiletyzm[4].

W jednej z ostatnich propozycji filogenetycznych obejmujących całą podrodzinę Pseudocrenilabrinae wymienione zostały m.in. plemiona Bathybatini, Chromidotilapiini, Cyprichromini, Ectodini, Eretmodini, Haplochromini, Hemichromini, Lamprologini, Limnochromini, Perissodini, Tilapiini, Tropheini i Tylochromini, jednak badania nie potwierdziły monofiletyzmu tak zdefiniowanej grupy, choć większość z tych plemion jest monofiletyczna. Pomimo wielu przeprowadzonych badań filogenetycznych relacje pokrewieństwa oraz czas pojawienia się afrykańskich pielęgnic pozostawały nieustalone. Problematycznymi taksonami były Heterochromis, kameruńska Etia nguti oraz jeden z najliczniejszych w gatunki, parafiletyczny, obejmujący panafrykańskie tilapie – „Tilapiini”.

Postęp w ustalaniu filogenezy pielęgnic przyniosły badania molekularne. Połączone analizy morfologiczne i molekularne wykazały monofiletyzm plemion:

przy czym Heterochromis został umieszczony poza tym kladem.

W dalszych badaniach ustalono, że najczęściej występująca liczba chromosomów w kariotypie ryb w obrębie Pseudocrenilabrinae to 2n = 44. Bazując na charakterystykach kariotypu ustalono, że podrodzina dzieli się wyraźnie na dwie grupy (ang.) tilapiine i haplochromine[5]. Pierwsza z nich obejmuje szeroko rozprzestrzenione ryby powszechnie zwane tilapiami, przez Ethelwynn Trewavas zaliczone do plemienia Tilapiini, i jest parafiletyczna, a druga tzw. pielęgnice wschodnioafrykańskie, przez Kullandera wyodrębniane do podrodziny Haplochrominae. Dalsze badania wykonane przez zespół Julii Schwarzer w 2009 roku z wykorzystaniem DNA wyłoniły w obrębie Haplotilapiini 3 monofiletyczne grupy, siostrzane dla Etia nguti, roboczo nazwane przez autorów: „Oreochromini”, „Boreotilapiini” i „Austrotilapiini”[1]. Nazwy tych grup nie są formalnymi nazwami taksonów i nie należy ich stosować w nomenklaturze zoologicznej zgodnej z ICZN. Badania Schwarzer i współpracowników wykazały zależność rozwoju linii ewolucyjnych pielęgnic od przyjętej strategii rozrodczej oraz rozmieszczenia geograficznego, potwierdziły parafiletyzm rodzaju Tilapia sensu stricto oraz dały podstawy do przeprowadzenia rewizji taksonomicznych w obrębie tej podrodziny.

  • p
  • d
  • e
Filogeneza ryb z rodziny pielęgnicowatych (Cichlidae)
Etroplinae
Ptychochrominae
Pseudocrenilabrinae
Hemichromini
Pelmatochromini
Chromidotilapiini
Haplotilapiini
„Oreochromini”
„Austrotilapiini”
„Boreotilapiini”
Cichlinae
 
  • Na podstawie:
  • Smith et al. Phylogeny, taxonomy, and evolution of Neotropical cichlids. „Cladistics”. 24, s. 1–17, 2008. DOI: 10.1111/j.1096-0031.2008.00210.x. (ang.). 
  • Schwarzer et al. The root of the East African cichlid radiations. „BMC Evolutionary Biology”. 9, s. 186, 2009. DOI: 10.1186/1471-2148-9-186. (ang.). 

Rodzaje

Ze względu na zmiany zachodzące nadal w klasyfikacji podrodziny, poniżej podano wyróżniane w niej rodzaje[6]:

Przypisy

  1. a b Schwarzer et al. The root of the East African cichlid radiations. „BMC Evolutionary Biology”. 9, s. 186, 2009. DOI: 10.1186/1471-2148-9-186. (ang.). 
  2. J. S. Sparks, W. L. Smith. Phylogeny and biogeography of cichlid fishes (Teleostei: Perciformes: Cichlidae). „Cladistics”. 20, s. 501–517, 2004. DOI: 10.1111/j.1096-0031.2004.00038.x. (ang.). 
  3. a b W. L. Smith, P. Chakrabarty, J. S. Sparks. Phylogeny, taxonomy, and evolution of Neotropical cichlids. „Cladistics”. 24, s. 1–17, 2008. DOI: 10.1111/j.1096-0031.2008.00210.x. (ang.). 
  4. WalterW. Salzburger WalterW. i inni, Phylogeny of the Lake Tanganyika Cichlid Species Flock and Its Relationship to the Central and East African Haplochromine Cichlid Fish Faunas, „Systematic Biology”, 1, 51, 2002, s. 113–135, DOI: 10.1080/106351502753475907  (ang.).
  5. Andréia BA.B. Poletto Andréia BA.B. i inni, Chromosome differentiation patterns during cichlid fish evolution, „BMC Genetics”, 11, 2010, s. 50, DOI: 10.1186/1471-2156-11-50, PMID: 20550671, PMCID: PMC2896337  (ang.).
  6. RonR. Fricke RonR., William NeilW.N. Eschmeyer William NeilW.N., RichardR. Van der Laan RichardR. (red.), SEARCH, [w:] Eschmeyer's Catalog of Fishes, California Academy of Sciences, 7 czerwca 2012 [dostęp 2023-01-03]  (ang.).
Identyfikatory zewnętrzne (takson):
  • identyfikator iNaturalist: 503896
  • NCBI: 318546
  • identyfikator taksonu Fossilworks: 367050