Staroniwa

Ten artykuł dotyczy części Rzeszowa. Zobacz też: Osiedle Staroniwa – jednostka pomocnicza gminy miejskiej Rzeszów.
Staroniwa
część Rzeszowa
Ilustracja
Stacja kolejowa na Staroniwie
Państwo

 Polska

Województwo

 podkarpackie

Miasto

Rzeszów

W granicach Rzeszowa

1 lipca 1951[1]

Tablice rejestracyjne

RZ

brak współrzędnych

Staroniwa – część Rzeszowa, dzielnica niestanowiąca jednostki pomocniczej gminy, należąca do najstarszych w mieście. Staroniwa położona jest na południowym zachodzie miasta. Obejmuje powierzchnię ponad 4 km². Mieszka tu około 4 tysiące osób. Na terenie dzielnicy powstały w ostatnim czasie nowe osiedla bloków i domków jednorodzinnych: Wzgórza Staroniwskie i Słoneczna Reduta.

Wieś szlachecka, własność Ligęzów, położona była w 1589 roku w ziemi przemyskiej województwa ruskiego[2].

Część wschodnia, stanowiąca dziś fragment śródmieścia Rzeszowa, włączona została do miasta w roku 1902. Pozostała, zachodnia część należy do Rzeszowa od roku 1951. Pomiędzy nimi w latach 70. XX wieku na historycznych terenach Staroniwy wybudowano duże osiedle mieszkaniowe Kmity.

W zasadniczej części zachodniej, wyznaczonej dziś przez przebieg przecinającej historyczną Staroniwę alei Wincentego Witosa, pełniącej rolę obwodnicy śródmieścia, dominuje zabudowa jednorodzinna (osiedle Staroniwa). W ostatnim czasie wybudowano tu jednak także osiedla nowych bloków w rejonie nazwanym Wzgórzami Staroniwskimi. Na ich skraju w 1911 r. został utworzony Cmentarz Staroniwa[3]. W grudniu 2005 r. otwarto pierwszy w tym rejonie miasta hipermarket, funkcjonujący obecnie pod szyldem Bi1.

Na terenie wschodnim dzielnicy znajduje się dworzec kolejowy Rzeszów – Staroniwa, który pochodzi z czasów, gdy miasto wchodziło w skład Austro-Węgier oraz budynki Wydziałów Elektrotechniki i Informatyki oraz Budowy Maszyn i Lotnictwa Politechniki Rzeszowskiej, a także zachodnia część Osiedla Dąbrowskiego oraz największa z dzielnic przemysłowych miasta.

Na terenie dzielnicy Staroniwa mieszkał rzeszowski poeta Emil Granat.

W Staroniwie urodził się Leopold Raznowiecki, generał brygady Ludowego Wojska Polskiego.

1 czerwca 1943 funkcjonariusze policji i żandarmeria niemiecka pod dowództwem Ottona Weissa zamordowała we wsi grupę 46 Polaków, 44 było mieszkańcami wsi[4].

Linki zewnętrzne

  • Staroniwa, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 261 .

Przypisy

  1. Dz.U. z 1951 r. nr 35, poz. 269
  2. Aleksander Jabłonowski, Polska XVI wieku pod względem geograficzno-statystycznym. T. 7. Ziemie ruskie. Ruś Czerwona. Cz. 1, Warszawa 1901, s. 13.
  3. Cmentarze w Rzeszowie [online] [dostęp 2019-05-15] .
  4. Józef Fajkowski, Jan Religa: Zbrodnie hitlerowskie na wsi polskiej 1939–1945. Warszawa: Wydawnictwo Książka i Wiedza, 1981, s. 323
  • p
  • d
  • e
Części miasta wg TERYT
  • Baranówka
  • Biała
  • Budy
  • Budziwój
  • Bzianka
  • Chabka
  • Dębina
  • Dół
  • Drabinianka
  • Dworzysko
  • Działy
  • Góra (SIMC 0665774)
  • Góra (SIMC 0666064)
  • Górka
  • Górna Słocina
  • Hiszpanka
  • Kogutówka
  • Kolonia
  • Łany (SIMC 0665739)
  • Łany (SIMC 0666070)
  • Matysówka
  • Miłocin (SIMC 0650057)
  • Miłocin (SIMC 0974185)
  • Na Okrążkach
  • Nowe Budy
  • Nowe Miasto
  • Pieronka
  • Pobitno
  • Pod Racławówką
  • Pod Staroniwą
  • Podlesie
  • Podłęże
  • Pogwizdów Nowy
  • Półanek
  • Porąbki
  • Potoki
  • Przybyszówka
  • Przybyszówka Dolna
  • Przybyszówka Górna
  • Przylasek
  • Pustki
  • Słocina (SIMC 0652850)
  • Słocina (SIMC 0974222)
  • Stare Budy
  • Staromieście
  • Staroniwa
  • Stawki
  • Szajerówka
  • Świdrówka
  • Święty Roch
  • Wilkowyja
  • Za Koleją
  • Zagumnie
  • Zalesie
  • Załęże
  • Zwięczyca (SIMC 0645398)
  • Zwięczyca (SIMC 0974274)
  • Żabnik
Inne części
  • Ruska Wieś
  • Śródmieście
Osiedla (jednostki pomocnicze gminy)

Herb Rzeszowa

Kontrola autorytatywna (microdistrict):