Stefan Żywotko

Stefan Żywotko

Data i miejsce urodzenia	9 stycznia 1920 Zniesienie
Data i miejsce śmierci	10 lutego 2022 Szczecin
Wzrost	176 cm
Pozycja	boczny pomocnik, boczny obrońca
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1935–1939 LKS Zniesieńczanka 1941–1943 Garbarnia/Siła Lwów 1944 Spartak Lwów 1946–1950 MKS/Gwardia Szczecin
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1956–1964 Arkonia Szczecin 1965–1969 Pogoń Szczecin 1970–1972 Arkonia Szczecin 1973–1974 Warta Poznań 1975–1976 Arka Gdynia 1977–1991 JE Tizi-Ouzou/JS Kabylie
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Stefan Żywotko (ur. 9 stycznia 1920 w Zniesieniu, zm. 10 lutego 2022 w Szczecinie^[1][2]) – polski piłkarz grający na pozycji obrońcy lub pomocnika i trener piłkarski. Jest najbardziej utytułowanym polskim szkoleniowcem za granicą^[3]. Sukcesy odnosił w algierskim JS Kabylie, którego trenerem był przez 14 lat^[4].

Kariera piłkarska

Urodził się w Zniesieniu, dziś dzielnicy Lwowa. Wychował się we Lwowie, z którym był związany do 1944 roku.

Swoją przygodę z piłką rozpoczął w LKS Zniesieńczanka. Po wybuchu II wojny światowej Żywotko trafił do założonego przez Rosjan Spartaka Lwów, gdzie grał razem z Kazimierzem Górskim.

W 1944 roku został powołany do polskiego wojska. Brał udział w I Igrzyskach Ziem Odzyskanych i Północnych.

Po wojnie grał w Arkonii Szczecin, gdzie w 1950 roku zakończył karierę.

Kariera trenerska

W 1956 roku rozpoczął swą pierwszą szkoleniową pracę w Arkonii. Podczas 9 lat pracy ze szczecińskim klubem zaliczył awans do ekstraklasy, ale także, jedyny w swojej karierze trenerskiej, spadek^[5].

W 1965 roku objął stanowisko szkoleniowca innego szczecińskiego klubu – Pogoni. Już w pierwszym sezonie pracy, w składzie z takimi zawodnikami jak Jerzy Krzystolik, czy Waldemar Folbrycht, wywalczył awans do 1. ligi

W latach 1970–1972 ponownie pełnił rolę trenera Arkonii, a następnie (od sezonu 1973/1974) z powodzeniem prowadził Wartę Poznań (awans do 2. ligi) oraz Arkę Gdynia (od lata 1975; awans do 1. ligi).

W latach 1977–1991 trenował algierski JS Kabylie, z którym siedmiokrotnie triumfował w lidze algierskiej oraz dwukrotnie w Afrykańskiej Lidze Mistrzów^[6].

Zmarł 10 lutego 2022 w Szczecinie. Pochowany został na cmentarzu Centralnym w Szczecinie^[7] (kwatera 79F).

Sukcesy

• Mistrzostwo Algierii: 1980, 1982, 1983, 1985, 1986, 1989, 1990
• Afrykańska Liga Mistrzów (zwycięzca): 1981, 1990
• Puchar Algierii (zwycięzca): 1986

Przypisy

Bibliografia

• Andrzej Gowarzewski, Mistrzostwa Polski. Ludzie (1945-1962). 100 lat prawdziwej historii (3), Katowice: Wydawnictwo GiA, 2017, ISBN 978-83-88-232-63-3.
• Michał Zichlarz, Stefan Żywotko. Ze Lwowa po mistrzostwo Afryki, Szczecin: Instytut Pamięci Narodowej, 2021, ISBN 978-83-8229-147-6.