Wiaczesław Dacyk

Wiaczesław Dacyk

Pseudonim	Red Tarzan
Data i miejsce urodzenia	13 lutego 1980 Słancy
Obywatelstwo	Rosja
Wzrost	188 cm
Masa ciała	150 (2019) kg
Styl walki	kick-boxing
Zwycięstwa	7
Przez nokauty	2
Przez poddania	5
Porażki	8
Nieodbyte	0

Wiaczesław Walerjewicz Dacyk (ros. Вячеслав Валерьевич Дацик; ur. 13 lutego 1980 w Słańcy) – rosyjski zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA) oraz kick-boxingu w latach 1999-2006.

Biografia^[1]

Dacyk urodził się w mieśce Słancy w obwodzie leningradzkim. Od urodzenia cierpiał na poważne schorzenie na tle psychicznym ale nie uczęszczał do szkoły o specjalnym profilu nauczania, uczył się z innymi zdrowymi dziećmi i radził sobie dobrze. Z powodu jego choroby rówieśnicy zaczepiali go i wyśmiewali więc często dochodziło między nim a innymi dziećmi do bójek. Po jednej bójce trafił do szpitala ze wstrząśnieniem mózgu. Głównie z powodu agresywnego zachowania młodego Wiaczesława wprowadzono do szkoły rutynowe patrole funkcjonariuszy. Jako nastolatek zainteresował się sztukami walki oraz podnoszeniem ciężarów ale ze względu na chorobę psychiczną miał podobne problemy co w szkole - głównie przez agresywne zachowanie i brak dyscypliny. Dacyk chciał służyć w jednostkach specjalnych ale stwierdzono u niego częściową niepoczytalność i nie dopuszczono go do stałej służby wojskowej.

Kariera sportowa

Mieszane sztuki walki

Dacyk w młodości trenował sztuki walki ale dopiero w 1999 roku zawodowo zaczął walczyć w MMA i kickboxingu. Swój debiut w MMA zanotował 9 kwietnia 1999 roku na turnieju M-1 MFC – World Championship przeciw w tamtym czasie mało znanemu i również debiutującemu w MMA Andrejowi Arłouskiemu. Początkowo Białorusin przeważał punktując obaleniami i technikami kończącymi ale po podniesieniu walki przez sędziego pod koniec 6 minuty pojedynku Dacyk trafił prawym prostym natychmiast nokautując Białorusina. W półfinale tego turnieju Dacyk przegrał przez poddanie z Martinem Malhasjanem. Pod koniec roku, w grudniu ponownie wystartował w turnieju organizowanym przez M-1 Global. I tym razem wygrał w pierwszym pojedynku poddając Andrieja Budnika dźwignią skrętową na staw skokowy, ale w drugim uległ przez techniczny nokaut Wadimowi Kuwatowi.

W 2000 roku i z początkiem 2001 toczył pojedynki w organizacji IAFC na turniejach Pankration Russian Championship notując bilans dwóch przegranych i jednej wygranej. W 2001 roku po początkowych dwóch wygranych pojedynkach przed czasem m.in. z Holendrem Patrickiem de Witte na gali M-1: Rosja vs reszta świata zanotował 3 przegrane pojedynki - dwukrotnie z Romanem Sawoszką. Dacyk głównie przegrywał z powodu wygłupów, chaotycznego stylu walki oraz braków w technikach parterowych (BJJ, zapasy). Kilka razy przegrywał też z powodu dyskwalifikacji m.in. za wsadzenie palca w oko przeciwnikowi czy też za nieprzepisowe ciosy oraz uderzenia po gongu. Po tej serii przegranych walk w MMA głównie skupił się na kickboxingu.

Do MMA powrócił w 2005 roku poddając Stanisława Nuszczyka. 1 czerwca 2006 roku zrewanżował się Sawoszce za dwie przegrane z 2001 roku, wygrywając z nim przez TKO na turnieju Pankration Cup. Kolejną wygraną zanotował 23 sierpnia 2006 roku poddając duszeniem zza pleców Andrieja Kirsanowa na gali Fight Night 2.

Kickboxing

Mniej więcej w tym samym czasie Dacyk walczył również w kickboxingu i formułach pokrewnych ale głównie przegrywał na punkty z tego samego powodu co w MMA. Przegrał m.in. z utytułowanym kickboxerem Siergiejem Gurem przez KO na turnieju BARS: Puchar Arbat - ćwierćfinały (+94 kg) w 2003 roku. W 2005 roku w formule kickjitsu zdobył tytuł mistrza wygrywając na punkty z Władysławem Polijenem.

Poglądy

Dacyk oficjalnie przejawia poglądy neofaszystowskie. Twierdzi że Rosja powinna być tylko i wyłącznie dla „białej rasy”, a dokładniej dla Słowian. Żydzi oraz chrześcijanie byli jego zdaniem największymi wrogami Słowian^[1]. Uważał też, że Jezus Chrystus jest agentem Mosadu^[2]. Osobiście mówi o sobie, że jest synem pogańskiego bóstwa Swaroga. W czasie kariery sportowej mówił, że walczy w sportach walki by umrzeć na ringu^[1].

Aresztowanie

Dacyk od dłuższego czasu miał problemy z prawem. 7 lutego 2007 roku został zatrzymany w Petersburgu pod zarzutem napadu na salon z telefonami komórkowymi. W czasie dochodzenia postawiono mu i w większości udowodniono ponad 50 przestępstw związanych z kradzieżą. Według śledczych Dacyk prowadził grupę przestępczą specjalizującą się w drobnych kradzieżach na terenie całego Petersburga i okolic - głównie wybierał sklepy prowadzone przez „nie-rosjan”.

W więzieniu początkowo zachowywał się dobrze ale z czasem dawało o sobie znać jego agresywne zachowanie. W krótkim odstępie czasu Dacyk był przenoszony do kilku zakładów karnych, w tym do szpitala więziennego, gdyż wcześniej stwierdzono u niego schizofrenię, spowodowaną najprawdopodobniej urazami głowy w czasie kariery sportowej^[3]. Na początku lata w 2010 roku ponownie został przeniesiony - tym razem do szpitala psychiatrycznego który mieścił się w jednej ze wsi w obwodzie leningradzkim. Warunki w szpitalu były bardzo łagodne, m.in. pozwalano pacjentom grillować na świeżym powietrzu czy korzystać z ostrych narzędzi np. noży, siekier itp. Dacyk bez większych problemów mógł być odwiedzany przez swoich znajomych - głównie o takich samych poglądach jak on sam^[1].

Ucieczka i deportacja^[1]

Od dłuższego czasu Dacyk planował ucieczkę z więzienia i taka szansa nadarzyła się 21 sierpnia 2010 roku. W godzinach wieczornych, gdy w towarzystwie sanitariusza wyszedł na spacer, nagle odepchnął pracownika szpitala i skierował się w stronę ogrodzenia z siatki, po czym gołymi rękami rozerwał ją i uciekł. Już następnego dnia, czyli 22 sierpnia, policja otrzymała wezwanie do napadu na sklep z telefonami komórkowymi w Petersburgu - według opisu świadków był to Wiaczesław Dacyk, który był poszukiwany przez policję. Na około miesiąc sprawa Dacyka ucichła. Wieczorem 21 września na portalu internetowym RuNet pojawiły się dwa nagrania video z udziałem Dacyka. Po analizie stwierdzono, że owe filmy zostały nagrane w Norwegii, najprawdopodobniej w siedzibie zakazanej w Federacji Rosyjskiej organizacji nacjonalistycznej Unii Słowiańskiej. W pierwszym filmie Dacyk opowiada jak udało mu się przekroczyć granice (nielegalnie), w drugim zaś, przy pomocy tłumacza znajdującego się obok niego, prosi miejscową policję o azyl polityczny w Norwegii (przy czym afiszuje się z bronią palną). Po niedługim czasie Dacyk został zlokalizowany przez policję. 23 września sąd rejonowy w Oslo ogłosił, że konieczne jest osadzenie Rosjanina w areszcie o zaostrzonym rygorze. Dacyk w odpowiedzi na decyzję sądu pozdrowił wszystkich na sali salutem rzymskim. Poinformowano również, że w czasie zatrzymania samego Dacyka, aresztowano jeszcze obywatela Estonii oraz znaleziono w ich studiu tatuażu pięć pistoletów, karabin maszynowy oraz kradzioną kartę członka Norweskich Sił Zbrojnych.

Tego samego dnia rosyjska policja oficjalnie ogłosiła Dacyka uciekinierem, a sąd rejonowy w Petersburgu nakazał go znaleźć i aresztować. Został wysłany za nim międzynarodowy list gończy (m.in. do Interpolu). 18 października władze rosyjskie wysłały do władz norweskich wniosek o ekstradycję Dacyka^[1].

29 października norweski lekarz policyjny przedstawił raport na podstawie rozmów z samym Dacykiem i dostępnych dokumentów, w którym stwierdza, że Dacyk nie cierpi na poważną chorobę psychiczną. Prawnicy Dacyka natomiast byli zdania, że wszystkie potrzebne badania i diagnoza postawiona w Rosji, z której wynika, iż Dacyk cierpi na ową chorobę, są wystarczające i władze norweskie na tej podstawie powinny umożliwić pozostanie Dacykowi w Norwegii. Dacyk twierdził również, że był torturowany przez władze rosyjskie. Tortury miały obejmować stosowanie elektrod przymocowywanych do genitaliów oraz umieszczenie go w żelaznej klatce nago ze skutymi kajdankami rękoma na osiem miesięcy^[4].

Dacyk dwukrotnie próbował popełnić samobójstwo w norweskim więzieniu z powodu izolacji od reszty więźniów. Został umieszczony w izolatce na okres czterech tygodni pomimo postanowienia sądu, które nakazało izolację tylko na jeden tydzień.

Po niedługim czasie wystąpił do sądu z prośbą o skazanie go na maksymalny wymiar pozbawienia wolności, argumentując to tym, iż będzie to miało pozytywny wpływ na jego stan zdrowia (głównie psychiczny) oraz zachowanie. Dacyk w jednym z wywiadów dla norweskich mediów powiedział, że chciałby reprezentować Norwegię jako zawodnik mieszanych sztuk walki.

18 marca 2011 roku Dacyk został deportowany z Norwegii do Rosji^[5].

Osądzenie i więzienie

7 grudnia 2012 sąd rejonowy w Petersburgu skazał Dacyka na 5 lat pozbawienia wolności za rozboje na salony komórkowe, których się w przeszłości dopuścił oraz oddalił oskarżenie o podpalenie cerkwi w Petersburgu, którego rzekomo również dokonał razem ze wspólnikiem Pawłem Stiepanowem^[6].

W lipcu 2013 został osadzony w kolonii karnej nr 19, w rejonie Archanielska. 2 sierpnia tego samego roku został przeniesiony, tym razem do federalnego więzienia w Uchcie, w którym jest hospitalizowany^[7].

Lista walk MMA

Wynik	Bilans	Przeciwnik	Rozstrzygnięcie	Runda	Czas	Rozgrywki	Data	Miejsce	Uwagi
Przegrana	4-8	Artem Tarasov	Dyskwalifikacja (kopnięcia w krocze)	1		Fight For Hype 2	15.04.2019	Moskwa
Wygrana	7-8	Andriej Kirsanow	Poddanie (duszenie zza pleców)	2		Fight Night 2	23.08.2006	Biełorieczieńsk
Wygrana	6-8	Roman Sawoszka	TKO (ciosy pięściami)			Pankration Cup	01.06.2006	Moskwa
Wygrana	5-8	Stanisław Nuszczyk	Poddanie (dźwignia na staw łokciowy)	1	0:44	Ultimate Combat Russia	19.05.2005	Moskwa
Przegrana	4-8	Romazi Korkelia	Dyskwalifikacja	1		IAFC - Pankration Eurasian Championship	08.12.2001	Jarosław
Przegrana	4-7	Roman Sawoszka	TKO (ciosy pięściami)	1		IAFC - Mega-Sphere Open Cup 1	04.08.2001	Moskwa
Przegrana	4-6	Roman Sawoszka	Poddanie (duszenie)	1	1:40	IAFC - Mega-Sphere Open Cup 1	04.08.2001	Moskwa
Wygrana	4-5	Patrick de Witte	Poddanie (duszenie zza pleców)	1	0:30	M-1 Russia vs World	27.08.2001	Petersburg
Przegrana	3-5	Alsejdar Abdulchamid	TKO (ciosy pięściami)	1		Russia Cup	01.07.2001
Przegrana	3-4	Witalij Szkraba	Dyskwalifikacja (wsadzenie palca w oko przeciwnika)	1	3:05	IAFC - Pankration Russian Championship	08.02.2001	Jarosław
Wygrana	3-3	Andriej Budnik	Poddanie (ciosy pięścią)	1		IAFC - Pankration Russian Championship	28.08.2000	Moskwa
Przegrana	2-3	Ramazan Mazchidow	KO (cios pięścią)			IAFC - Pankration Russian Championship	09.04.2000	Wołgograd
Przegrana	2-2	Wadim Kuwatow	TKO (ciosy pięściami)	1		M-1 Russia Open Tournament	05.12.1999	Petersburg	półłfinał turnieju M-1 w kat. open
Wygrana	2-1	Stanisław Nuszczyk	Poddanie (dźwignia skrętowa na staw skokowy)	1		M-1 Russia Open Tournament	05.12.1999	Petersburg	ćwierćłfinał turnieju M-1 w kat. open
Przegrana	1-1	Martin Malchasjan	Poddanie (duszenie zza pleców)	1	0:58	M-1 World Championship	09.04.1999	Petersburg	półfinał turnieju M-1
Wygrana	1-0	Andrej Arłouski	KO (prawy prosty)	1	6:05	M-1 World Championship	09.04.1999	Petersburg	ćwierćfinał turnieju M-1

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Statystyki i lista walk MMA