Widłogonek fioletowoczelny
Thalurania glaucopis[1] | |||
(J. F. Gmelin, 1788) | |||
samiec | |||
samica | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | zwierzęta | ||
Typ | strunowce | ||
Podtyp | kręgowce | ||
Gromada | ptaki | ||
Podgromada | Neornithes | ||
Infragromada | ptaki neognatyczne | ||
Rząd | |||
Rodzina | kolibrowate | ||
Podrodzina | kolibry | ||
Plemię | Trochilini | ||
Rodzaj | Thalurania | ||
Gatunek | widłogonek fioletowoczelny | ||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
najmniejszej troski | |||
Zasięg występowania | |||
| |||
|
Widłogonek fioletowoczelny[4] (Thalurania glaucopis) – gatunek małego ptaka z rodziny kolibrowatych (Trochilidae), zamieszkujący wschodnią część Ameryki Południowej. Nie wyróżnia się podgatunków[2][5]. Zwykle spotykany w dolnych piętrach lasów.
- Wygląd
- Długość ciała 12 cm. Lekko zakrzywiony, czarny dziób. Samiec – czapeczka fioletowa, grzbiet zielony. Spód ciała złotozielony, ogon rozwidlony, stalowoniebieski. Samica – spód ciała szarawobiały. Widoczne zielone plamy na bokach i ciemnoniebieskim ogonie.
- Zasięg, środowisko
- Południowo-wschodnia Brazylia, wschodni Paragwaj, północno-wschodnia Argentyna, być może północny Urugwaj[2][5]. Pospolity w lasach nizinnych.
- Status
- Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje widłogonka fioletowoczelnego za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Całkowita liczebność populacji nie została oszacowana; w 1996 roku opisywany był jako „pospolity”. Trend liczebności populacji nie jest znany[3].
Przypisy
- ↑ Thalurania glaucopis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c Violet-capped Woodnymph (Thalurania glaucopis). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-15)]. (ang.).
- ↑ a b Thalurania glaucopis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Trochilini Vigors, 1825 (wersja: 2020-07-29). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-08-25].
- ↑ a b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Hummingbirds. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-08-25]. (ang.).
Bibliografia
- Gosler Andrew: Atlas ptaków świata. Warszawa: MULTICO Oficyna Wydawnicza, 2000. ISBN 83-7073-059-0.
Linki zewnętrzne
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).