Wilhelm Malaniuk

Ten artykuł od 2021-08 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Wilhelm Malaniuk (ur. 26 czerwca 1906 w Oberndorfie koło Egeru, zm. 20 grudnia 1965 w Wiedniu) – austriacki sędzia i naukowiec.

Dorastał w Baden, gdzie jego ojciec Lukas Malaniuk, żołnierz zawodowy urodzony w Białym Kamieniu, w czasie I wojny światowej i po niej prowadził szpital Sauerhof i Kurhaus. W 1929 ukończył studia na Uniwersytecie Wiedeńskim. W 1933 został sędzią w Mödlingu, a rok później w Baden. W tym samym roku (1934) został mianowany sekretarzem prezesa Wyższego Sądu Okręgowego w Wiedniu. Po przeniesieniu do wiedeńskiej prokuratury II w 1937 r. został obalony przez władze nazistowskie w marcu 1938 r., na krótko aresztowany i ostatecznie przeszedł na emeryturę bez świadczeń pieniężnych. W czasie II wojny światowej służył w armii. W kwietniu 1945 r. skontaktował się z wymiarem sprawiedliwości w Wiedniu i odzyskał uprawnienia sędziego. W latach 1946–1950 był przewodniczącym Sekcji Sędziów i Prokuratorów Związku Urzędników Państwowych. W 1948 roku został pierwszym prezesem Austriackiego Związku Sędziów, który odrodził się w najtrudniejszych po wojnie warunkach. W 1949 został mianowany prezesem Sądu Okręgowego w Korneuburgu. W latach 1947–1950 był członkiem Komisji Restytucyjnej w Wiedniu, a od 1949 prezesem Państwowego Zakładu Ubezpieczeń Pracowniczych (wówczas KVA).

W 1955 został mianowany prezesem wiedeńskiego sądu karnego. Był członkiem Komisji Prawa Karnego ds. rewizji Kodeksu Karnego, a w 1959 r. został zastępcą członka Trybunału Konstytucyjnego. 22 września 1959 r. za namową Wilhelma Malaniuka powstał Związek Prawników Austriackich (ÖJT). W 1963 został prezesem Wyższego Sądu Okręgowego w Wiedniu. W czerwcu 1965 został profesorem uniwersyteckim na Uniwersytecie Handlu Światowego w Wiedniu.

Szwagrem Wilhelma Malaniuka był austriacki bojownik ruchu oporu i inżynier kolei Wiktor Gromaczkiewicz, który zginął w 1944 roku. W swoich pismach i podręcznikach Wilhelm Malaniuk próbował pogodzić się ze zbrodniami popełnionymi w państwie nazistowskim i podczas wojny^[1][2][3].

Przypisy