Charles Barkley
 Charles Barkley, 2019 | |||||||||||||||||||
| Kişisel bilgileri | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Tam adı | Charles Wade Barkley | ||||||||||||||||||
| Doğum tarihi | 20 Şubat 1963 (61 yaşında) | ||||||||||||||||||
| Doğum yeri | Leeds, Alabama, ABD | ||||||||||||||||||
| Boyu | 1,98 m (6 ft 6 in) | ||||||||||||||||||
| Kariyer bilgileri | |||||||||||||||||||
| Lise | Leeds (Leeds, Alabama) | ||||||||||||||||||
| Kolej | Auburn (1981-1984) | ||||||||||||||||||
| NBA seçmeleri | 1984 / Tur: 1 / Sıra: 5. | ||||||||||||||||||
| Philadelphia 76ers tarafından seçildi | |||||||||||||||||||
| Oyunculuk kariyeri | 1984-2000 | ||||||||||||||||||
| Pozisyonu | Uzun forvet / Kısa forvet | ||||||||||||||||||
| Numarası | 34, 32, 4 | ||||||||||||||||||
| Profesyonel kariyeri | |||||||||||||||||||
| Yıllar | Takım | ||||||||||||||||||
| 1984-1992 | Philadelphia 76ers | ||||||||||||||||||
| 1992-1996 | Phoenix Suns | ||||||||||||||||||
| 1996-2000 | Houston Rockets | ||||||||||||||||||
| Başarıları | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| NBA kariyeri istatistikleri | |||||||||||||||||||
| Sayı | 23,757 (22.1 ppg) | ||||||||||||||||||
| Ribaund | 12,546 (11.7 rpg) | ||||||||||||||||||
| Asist | 4,215 (3.9 apg) | ||||||||||||||||||
NBA.com'daki istatistikleri  | |||||||||||||||||||
| Basketball-Reference.com'daki istatistikleri | |||||||||||||||||||
Madalyaları
| |||||||||||||||||||
Charles Wade Barkley (d. 20 Şubat 1963; Alabama), TNT ve CBS Sports kanallarında televizyon analistliği yapan Amerikalı eski profesyonel basketbolcu. "Sir Charles" ve "Chuck" lakaplı Barkley, NBA'de üç farklı takımda toplamda 16 sezon oynadı. Tipik bir uzun forvetten daha kısa olmasına rağmen, gücünü ve agresifliğini kullanarak NBA'in en baskın ribaundçularından biri haline geldi. Sayı atabilen, oyun kurabilen ve savunma yapabilen çok yönlü bir oyuncuydu. Barkley, 11 kez NBA All-Star, 11 kez NBA En İyi Beşlerine seçildi ve 1993 NBA En Değerli Oyuncu (MVP) seçildi. NBA'in 50. ve 75. yıldönümü takımlarına seçildi.
Kolej kariyerine Auburn Üniversitesi'nde başlayan Barkley, 1984 NBA Seçmeleri'nde Philadelphia 76ers tarafından beşinci sıradan seçildi. Çaylak sezonunda Barkley, 1985 yılında NBA En İyi Çaylak Beşi'ne seçildi. Barkley, 1986-87 sezonunda ligin en yüksek ribaund ortalamasına sahip oyuncusu oldu ve ilk kez NBA ribaund kralı oldu. 1991'de NBA All-Star Maçı MVP'si seçildi ve 1993'te Phoenix Suns ile ligin MVP'si seçildi. 1992 ve 1996 Olimpiyat Oyunları'nda yarıştı ve ABD millî takımının bir üyesi olarak iki altın madalya kazandı. 2000 yılında, NBA tarihinde 20.000 sayı, 10.000 ribaund ve 4.000 asiste ulaşan dördüncü oyuncu olarak emekli oldu. Emekliliğinden bu yana Tim Duncan, Kevin Garnett ve LeBron James, 20K/10K/4K Kulübüne katıldı. Barkley, 2006 yılında bireysel kariyeri için ve 2010 yılında "Rüya Takım"ın bir üyesi olarak Naismith Memorial Basketball Hall of Fame'ye iki kez kabul edildi.[1][2]
Barkley, taraftarlar ve medya arasında da çok popülerdir ve NBA'deki son 13 sezonda En İyi Röportajcılar Listesi'nde arasında yer aldı. Sık sık saha içi ve saha dışı kavgalara karıştı. Mart 1991'de kendisine laf atan birine tükürmeye çalışırken, yanlışlıkla genç bir kıza tükürmesi ve 1993'te spor figürlerinin rol model olarak kabul edilmemesi gerektiğini açıklaması gibi davranışlarıyla ulusal tartışmalara konu oldu. Barkley oyuncu olarak emekli olduktan sonra NBA analisti olarak başarılı bir kariyer yaptı. TNT için Inside the NBA programında Shaquille O'Neal, Kenny Smith ve Ernie Johnson ile birlikte NBA maçlarını stüdyoda yorumlamaktadır. Aynı zamanda bu programla dört kez Spor Emmy Ödülü kazandı. Barkley ayrıca birkaç kitap yazdı ve siyasete ilgi duydu.[3]
İlk yılları
Barkley, Birmingham'ın 17 mil doğusundaki Leeds, Alabama'da doğdu ve büyüdü. Tamamen beyazların yaşadığı bir kasaba hastanesinde doğan ilk siyah bebekti ve ilkokulundaki ilk siyahi öğrenci grubundaydı.[4] Barkley küçükken, babasının küçük kardeşi Darryl Barkley'in de içinde bulunduğu aileyi terk etmesinin ardından anne ve babası boşandı. Annesi yeniden evlendi ve John Glenn adında bir oğulları oldu. Diğer erkek kardeşi Rennie bebekken öldü. Charles 11 yaşındayken üvey babası bir kazada öldü.[5]
Leeds Lisesi'ne devam etti. Barkley üçüncü sınıftayken, 1.78 metre boyunda ve 100 kg. ağırlığındaydı. Üniversite takımına giremedi ve yedek olarak seçildi. Ancak yaz aylarında Barkley 1.93 m'ye (1 ft 4 in) kadar uzadı ve son sınıf öğrencisi olarak as takımda ilk beşte yer almaya hak kazandı. Maç başına 19,1 sayı ve 17,9 ribaund ortalamaları tutturdu ve takımını 26-3'lük bir dereceyle eyalet yarı finallerine taşıdı. Barkley gelişimine rağmen, Alabama'nın en çok seçilen oyuncusu Bobby Lee Hurt'e karşı 26 sayı attığı eyalet lise yarı finallerine kadar kolej gözlemcilerinin dikkatini çekmedi. Auburn Üniversitesi'nin baş antrenörü Sonny Smith'in bir asistanı maçtaydı ve "rüzgar gibi oynayabilen şişman bir adam" gördüğünü söyledi. Barkley kısa süre sonra Smith tarafından takıma alındı ve Auburn Üniversitesi'ne devam ederken işletme yönetimi okudu.
Kolej kariyeri
Barkley üç sezon boyunca Auburn'de kolej basketbolu oynadı. Kilosunu kontrol etmekte zorlanmasına rağmen, bir oyuncu olarak sivrildi ve her yıl ribaundlarda SEC'in lideri oldu.[6] Boyunun kısalığına ve kilolu yapısına rağmen yaptığı smaçlar ve blokladığı şutlarla taraftarları heyecanlandıran popüler bir oyuncu oldu. İri cüssesine rağmen, ribaund alıp pas vermek yerine, sahayı boydan boya dripling yaparak geçebiliyordu. Fiziksel boyutu ve becerileri ona "Ribaundun Yuvarlak Höyüğü" ve "Crisco Kid" lakaplarını kazandırdı.[7]
Barkley, kolej kariyeri boyunca ortalama bir pivottan daha kısa olmasına rağmen pivot pozisyonunda oynadı. Resmi olarak 6 ft 6 in (1.98 m) olarak listelenen boyu, I May Be Wrong but I Doubt It adlı kitabında 6 ft 4 in (1.93 m) olarak belirtilmiştir. Auburn Tigers'ın Yüzyılın Takımı kadrosuna seçildi ve halen %62,6 saha içi isabet yüzdesiyle, Auburn rekorunu elinde tutmaktadır. 1984'te Güneydoğu Konferansı (SEC) Yılın Oyuncusu seçildi ve üç kez SEC Yılın En İyi Beşi dahil olmak üzere çok sayıda ödül aldı. Daha sonra Barkley, Birmingham Post-Herald tarafından 1980'ler için On Yılın SEC Oyuncusu seçildi.
Barkley üç yıllık kolej kariyerinde maç başına %62,6 saha içi isabetiyle 14,1 sayı, 9,6 ribaund, 1,6 asist ve 1,7 blok ortalamaları yakaladı. 1984'te Tigers'ı okul tarihindeki ilk NCAA turnuvasına taşıdı ve turnuvayı %80 saha içi isabetiyle 23 sayı, 17 ribaund, dört asist, iki top çalma ve iki blokla tamamladı. Auburn, Barkley'nin 34 numaralı formasını 3 Mart 2001'de emekli etti.
Bob Knight'ın koçluğunu yaptığı 1984 ABD Olimpiyat takımının yaz seçmelerine davet edilen 74 kolej oyuncusundan biriydi.[8][9] Barkley, Nisan ayında ilk elemeyi geçerek son 20'ye kaldı ve Mayıs ayında John Stockton, Terry Porter ve Maurice Martin ile birlikte seçilen dört oyuncudan biri oldu.
2010 yılında Barkley, Auburn'deki kariyeri sırasında spor menajerlerinden para istediğini ve kendisine para verildiğini itiraf etti. Barkley, menajerlerden talep ettiği meblağları "bozuk para" olarak nitelendirdi ve şöyle devam etti: "Neden bir menajer bana biraz borç veremiyor ve ben de mezun olduğumda ona geri ödeyemiyorum?" Barkley'e göre, ilk NBA sözleşmesini imzaladıktan sonra borç aldığı paranın tamamını geri ödedi.[10]
Profesyonel kariyeri
Philadelphia 76ers (1984-1992)
Barkley, Auburn'deki son yılından önce ayrıldı ve 1984 NBA Seçmeleri'ne katıldı. Chicago Bulls'un Michael Jordan'ı seçmesinden iki sıra sonra Philadelphia 76ers tarafından birinci tur beşinci sıradan seçildi. Philadelphia'yı 1983 NBA şampiyonluğuna taşıyan Julius Erving, Moses Malone ve Maurice Cheeks'in de aralarında bulunduğu tecrübeli bir takıma katıldı. Malone'un vesayeti altında Barkley kilosunu kontrol edebildi ve bir maç için uygun şekilde hazırlanmayı ve kondisyon kontrolünü öğrendi; Barkley, Malone'u kariyerinin en etkili oyuncusu olarak gösterdi ve ondan sık sık "Baba" olarak bahsetti.[11] Normal sezonda maç başına 14.0 sayı ve 8.6 ribaund ortalamaları yakaladı ve NBA En İyi Çaylak Beşi'ne girmeye hak kazandı.
İkinci yılında Barkley, Moses Malone'un liderliğinde sezon dışında yaptığı antrenmanlarla oyununu geliştirdi ve bu süreçte maç başına 20.0 sayı ve 12.8 ribaund ortalamalarıyla takımın en çok ribaund alan oyuncusu ve iki numaralı skoreri oldu. Sixers'ın ana forveti oldu ve takımını playofflara taşıdı, saha içinden %57,8 şut isabetiyle 25.0 sayı ve maç başına 15.8 ribaund ortalamaları yakaladı. Çabalarına rağmen Philadelphia, Doğu Konferansı Yarı Finallerinde Milwaukee Bucks'a 4-3 mağlup oldu. Sezon sonunda NBA Yılın En İyi Beşi İkinci Takımı'na seçildi.
1986-87 sezonundan önce Moses Malone, Washington Bullets'a takas edildi ve Barkley takımın lideri olarak kontrolü ele almaya başladı. Barkley, 4 Kasım 1986'da Indiana Pacers'a 125-121 yenildikleri maçta 34 sayı, 10 ribaund ve kariyer rekoru olan 14 asist kaydetti.[12] Barkley, 20 Mart 1987'de Denver Nuggets'a karşı 116-106 kazandıkları maçta 26 sayı, 25 ribaund (kariyer rekoru olan 16 hücum ribaundu) ve dokuz asist kaydetti.[13] Maç başına 14.6 ribaund ortalamasıyla ilk ve tek ribaund şampiyonluğunu kazandı ve ayrıca maç başına 5.7 ile hücum ribaundlarında da lig lideri oldu. %59,4 şut isabetiyle 23.0 sayı ortalaması tutturdu, ilk kez bir NBA All-Star maçına katıldı ve üst üste ikinci kez NBA Yılın En İyi Beşi İkinci Takımı'na seçildi. Playofflarda Barkley, beş maçlık ilk tur playoff serisinde Bucks'a üst üste ikinci kez kaybettikleri maçta 24.6 sayı ve 12.6 ribaund ortalamaları tutturdu.
Ertesi sezon Julius Erving emekliliğini açıkladı ve Barkley, Sixers'ın ana yıldız oyuncusu oldu. Barkley, 30 Kasım 1988'de Blazers karşısında alınan 114-106'lık galibiyette 41 sayı, 22 ribaund, 5 asist ve 6 top çalma kaydetti. 80 maçta oynayan ve en yakın takım arkadaşından 300 dakika daha fazla süre alan Barkley, maç başına %58,7 şut isabetiyle 28.3 sayı ve 11.9 ribaund ortalamalarıyla en verimli sezonunu geçirdi. İkinci All-Star Maçı'na çıktı ve kariyerinde ilk kez NBA Yılın En İyi Beşi'ne seçildi. Sixers'ın yıldız oyuncusu olarak kazandığı şöhret, Sports Illustrated'ın kapağında ilk kez yer almasını sağladı. Ancak 76ers, 1974-75 sezonundan bu yana ilk kez playofflara kalamadı. 1988-89 sezonunda Barkley iyi oynamaya devam etti ve maç başına %57,9 şut isabetiyle 25.8 sayı ve 12.5 ribaund ortalamaları yakaladı. Üst üste üçüncü kez All-Star maçına çıkmaya hak kazandı ve üst üste ikinci kez NBA Yılın En İyi Beşi'ne seçildi. Barkley, maç başına %64,4 şut isabetiyle 27.0 sayı, 11.7 ribaund ve 5.3 asist ortalamalarıyla oynamasına rağmen 76ers, playoffların ilk turunda New York Knicks tarafından süpürüldü.[14]
1989-90 sezonunda, daha fazla birincilik oyu almasına rağmen Barkley,[15] MVP oylamasını Los Angeles Lakers'tan Magic Johnson'ın ardından ikinci sırada tamamladı.[16] The Sporting News ve Basketball Weekly tarafından Yılın Oyuncusu seçildi. Maç başına 25.2 sayı ve 11.5 ribaund ortalamaları tutturdu ve kariyer zirvesi %60 şut isabetini yakaladı. Üst üste üçüncü kez NBA Yılın En İyi Beşi'ne seçildi ve dördüncü kez All-Star seçildi. Philadelphia'nın 53 normal sezon maçını kazanmasına yardım etti, ancak beş maçlık Doğu Konferansı Yarı Final serisinde Chicago Bulls'a kaybetti.[17] Barkley bir başka play-off mağlubiyetinde 24.7 sayı ve 15.5 ribaund ortalamaları yakaladı.[18] Olağanüstü oyunu yedinci sezonunda da devam etti ve maç başına %57 şut isabetiyle 27.6 sayı ve 10.1 ribaund ortalamaları yakaladı. Beşinci kez üst üste All-Star Maçına çıkması onun en iyi performansı olduğunu kanıtladı. Doğu'nun Batı'yı 116-114 yendiği maçta 17 sayı ve 22 ribaund ile oynayarak 1967'de Wilt Chamberlain'in kaydettiği 22 ribaund sonrası, bir All-Star Maçında en çok ribaund alan oyuncu oldu. Barkley, All-Star Maçının En Değerli Oyuncu ödülünü aldı ve sezon sonunda üst üste dördüncü kez NBA Yılın En İyi Beşi'ne seçildi. O yıl New York Times, San Antonio Spurs pivotu David Robinson'a varsayımsal bir ikili maçta kendi tarafı için Barkley'i mi yoksa Jordan'ı mı seçeceğini sorduğunda Robinson, "Barkley'i seçerdim. Kendi oyununda olduğunda, bence gelmiş geçmiş en büyük etkiye sahip." dedi.[19] Playofflarda Philadelphia, Doğu Konferansı Yarı Finallerinde Jordan'ın Chicago Bulls'una tekrar kaybetti ve Barkley maç başına 24.9 sayı ve 10.5 ribaund ile katkıda bulundu.
1991-92 sezonu Barkley'nin Philadelphia'daki son yılı oldu. Son sezonunda, sezon başlamadan önce HIV-pozitif olduğunu açıklayan Magic Johnson'ı onurlandırmak için 34 yerine 32 numarayı giydi.[20] 76ers başlangıçta 32 numarayı Billy Cunningham'ın onuruna emekli etmiş olsa da, Cunningham'ın onayıyla Barkley'nin giymesi için emekli edilmedi. Johnson'ın açıklamasının ardından Barkley de durumunu hafife aldığı için özür diledi. Oyuncuların Johnson'la temas ederek HIV virüsü kapabilecekleri endişelerine yanıt veren Barkley, "Biz sadece basketbol oynuyoruz. Magic ile korunmasız seks yapmak için dışarı çıkmıyoruz."[21] dedi.
Sixers'taki son sezonunda maç başına %55,2 şut isabetiyle 23.1 sayı ve 11.1 ribaund ortalamaları yakalayan Barkley, Barkley, üst üste altıncı kez All-Star seçildi ve NBA Yılın En İyi Beşi İkinci Takımı'na seçilerek üst üste yedinci kez birinci ya da ikinci takımda yer aldı. 76ers kariyerini takım tarihinde toplam sayılarda dördüncü (14,184), sayı ortalamasında üçüncü (23.3 mbs), ribaundlarda üçüncü (7,079), asistlerde sekizinci (2,276) ve saha içi isabet yüzdesinde ikinci (.576) sırada tamamladı. Philadelphia'da üst üste yedi sezon ribaund ve saha içi isabet yüzdesinde, altı yıl da sayı krallığında liderlik yaptı. Ancak Barkley'nin, Sixers'ın 35-47'lik derecesiyle sezon sonrasına kalamamasının ardından Philadelphia'dan takas edilmeyi talep ettiği söylendi. Bu daha sonra Charles Barkley'nin kendisi tarafından takas talep etmediği ama mutlu olmadığı ve ayrılmak istediği şeklinde yalanlandı. Kontratının bitmesini beklemek ve süper yıldızlarını bir hiç uğruna kaybetmektense onu takas ettiler.[22] Barkley ilk olarak sezon bitmeden Los Angeles Lakers'a takas edildi, ancak 76ers birkaç saat sonra anlaşmayı geri çekti.[23] 17 Temmuz 1992'de Jeff Hornacek, Tim Perry ve Andrew Lang karşılığında Phoenix Suns'a resmen takas edildi.
Barkley Philadelphia'da geçirdiği sekiz sezon boyunca her yerde tanınan bir isim haline geldi ve Kenner'ın Starting Lineup oyuncak serisi tarafından üretilen bir aksiyon figürüne sahip birkaç NBA oyuncusundan biri oldu. Ayrıca Nike ile kendi imzalı ayakkabı serisine de sahipti. Ancak açık sözlü ve agresif oyunu, 1990'da Detroit Pistons pivotu Bill Laimbeer ile yaptığı ve toplam 162.500 dolarlık rekor para cezasına neden olan kavga gibi bazı saha içi olaylara neden oldu.[24]
Millî takım
Charles Barkley, 1992 Barcelona Olimpiyatları'nda altın madalya kazanan Dream Team yani Rüya Takımında en önemli oyuncularındandır. Ayrıca 1996 Atlanta Olimpiyatları'nda da altın madalya kazanan takımda yer aldı.
NBA istatistikleri
| Lejant | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| OM | Oynadığı maç | BM | İlk 5 başlama | MBD | Maç baş. dk |
| A% | Atış yüz. | 3S% | 3 sayı yüz. | SA% | Serbest atış yüz. |
| MBR | Maç baş. rib. | MBA | Maç baş. asist | MBTÇ | Maç baş. top çal. |
| MBB | Maç baş. blok | MBS | Maç baş. sayı | Kalın yazılar | Kariyer rekoru |
Normal sezon
| Yıl | Takım | OM | BM | MBD | A% | 3S% | SA% | MBR | MBA | MBTÇ | MBB | MBS |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1984-85 | Philadelphia | 82 | 60 | 28.6 | .545 | .167 | .733 | 8.6 | 1.9 | 1.2 | 1.0 | 14.0 |
| 1985-86 | Philadelphia | 80 | 80 | 36.9 | .572 | .227 | .685 | 12.8 | 3.9 | 2.2 | 1.6 | 20.0 |
| 1986-87 | Philadelphia | 68 | 62 | 40.3 | .594 | .202 | .761 | 14.6 | 4.9 | 1.8 | 1.5 | 23.0 |
| 1987-88 | Philadelphia | 80 | 80 | 39.6 | .587 | .280 | .751 | 11.9 | 3.2 | 1.3 | 1.3 | 28.3 |
| 1988-89 | Philadelphia | 79 | 79 | 39.1 | .579 | .216 | .753 | 12.5 | 4.1 | 1.6 | 0.9 | 25.8 |
| 1989-90 | Philadelphia | 79 | 79 | 39.1 | .600 | .217 | .749 | 11.5 | 3.9 | 1.9 | 0.6 | 25.2 |
| 1990-91 | Philadelphia | 67 | 67 | 37.3 | .570 | .284 | .722 | 10.1 | 4.2 | 1.6 | 0.5 | 27.6 |
| 1991-92 | Philadelphia | 75 | 75 | 38.4 | .552 | .234 | .695 | 11.1 | 4.1 | 1.8 | 0.6 | 23.1 |
| 1992-93 | Phoenix | 76 | 76 | 37.6 | .520 | .305 | .765 | 12.2 | 5.1 | 1.6 | 1.0 | 25.6 |
| 1993-94 | Phoenix | 65 | 65 | 35.4 | .495 | .270 | .704 | 11.2 | 4.6 | 1.6 | 0.6 | 21.6 |
| 1994-95 | Phoenix | 68 | 68 | 35.0 | .486 | .338 | .748 | 11.1 | 4.1 | 1.6 | 0.7 | 23.0 |
| 1995-96 | Phoenix | 71 | 71 | 37.1 | .500 | .280 | .777 | 11.6 | 3.7 | 1.6 | 0.8 | 23.2 |
| 1996-97 | Houston | 53 | 53 | 37.9 | .484 | .283 | .694 | 13.5 | 4.7 | 1.3 | 0.5 | 19.2 |
| 1997-98 | Houston | 68 | 41 | 33.0 | .485 | .214 | .746 | 11.7 | 3.2 | 1.0 | 0.4 | 15.2 |
| 1998-99 | Houston | 42 | 40 | 36.3 | .478 | .160 | .719 | 12.3 | 4.6 | 1.0 | 0.3 | 16.1 |
| 1999-00 | Houston | 20 | 18 | 31.0 | .477 | .231 | .645 | 10.5 | 3.2 | 0.7 | 0.2 | 14.5 |
| Kariyer | 1,073 | 1,012 | 36.7 | .541 | .266 | .735 | 11.7 | 3.9 | 1.5 | 0.8 | 22.1 | |
| Playofflar | 123 | 39.4 | .513 | .255 | .717 | 12.9 | 3.9 | 1.6 | 0.9 | 23.0 | ||
| All-Star | 9 | 7 | 23.2 | .495 | .250 | .625 | 6.7 | 1.8 | 1.3 | 0.4 | 12.6 | |
İstatistikleri
- Sayı 23,757 (ort. 22.1 sayı)
- Ribaund 12,546 (ort. 11.7 ribaund)
- Asist 4,215 (ort. 3.9 asist)
Kaynakça
- ^ "The Naismith Memorial Basketball Hall of Fame - Hall of Famers". web.archive.org. 31 Ağustos 2009. 24 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2023.
- ^ "The Naismith Memorial Basketball Hall of Fame - Hall of Famers". web.archive.org. 18 Ağustos 2010. 22 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2023.
- ^ "Transcript: Charles Barkley tells Brown 'racism is a cancer' - CNN.com". edition.cnn.com. 31 Ekim 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2023.
- ^ "Washington: Who is Charles Barkley?". ESPN.com. 13 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2023.
- ^ Karle, Rick (23 Haziran 2015). "Karle's Korner: Charles Barkley's Mother: The Real MVP!" (İngilizce). 12 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2023.
- ^ "NBA.com: Charles Barkley Bio". web.archive.org. 22 Şubat 2013. 22 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Temmuz 2023.
- ^ "NBA.com: Charles Barkley Bio". web.archive.org. 23 Temmuz 2008. 11 Mayıs 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Temmuz 2023.
- ^ "The Spokesman-Review - Google Haberler Arşiv Araması". news.google.com. 12 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Temmuz 2023.
- ^ "Spokane Chronicle - Google Haberler Arşiv Araması". news.google.com. 7 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Temmuz 2023.
- ^ "Charles Barkley admits he received money from agents at Auburn - The Dagger - NCAAB Blog - Yahoo! Sports". web.archive.org. 11 Eylül 2014. 13 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Temmuz 2023.
- ^ "Charles Barkley on Moses Malone: 'I called him 'Dad'". CBSSports.com (İngilizce). 13 Eylül 2015. 25 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Temmuz 2023.
- ^ "76ers vs Pacers, November 4, 1986". Basketball-Reference.com (İngilizce). 19 Ocak 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Temmuz 2023.
- ^ "Nuggets vs 76ers, March 20, 1987". Basketball-Reference.com (İngilizce). 19 Ocak 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Temmuz 2023.
- ^ "Philadelphia 76ers 1988-89 Game Log and Scores". web.archive.org. 3 Mart 2016. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Temmuz 2023.
- ^ "ESPN.com - Page2 - The List: Most controversial MVPs". www.espn.com. 2 Şubat 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Temmuz 2023.
- ^ "1989-90 NBA Awards Voting". Basketball-Reference.com (İngilizce). 1 Mart 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Temmuz 2023.
- ^ "Philadelphia 76ers 1989-90 Game Log and Scores". web.archive.org. 3 Mart 2016. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Temmuz 2023.
- ^ "Charles Barkley Past Stats, Playoff Stats, Statistics, History, and Awards". web.archive.org. 12 Aralık 2010. 12 Aralık 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Temmuz 2023.
- ^ Coplon, Jeff (17 Mart 1991). "Headstrong". The New York Times (İngilizce). ISSN 0362-4331. 25 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Temmuz 2023.
- ^ "SPORTS PEOPLE: PRO BASKETBALL; Barkley Will Switch To Johnson's No. 32". The New York Times (İngilizce). 13 Kasım 1991. ISSN 0362-4331. 23 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Temmuz 2023.
- ^ "Return of HIV-positive Magic Johnson". web.archive.org. 17 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Temmuz 2023.
- ^ "Philadelphia 76ers (1949 - ) 1991 Stats, History, Awards and More". web.archive.org. 3 Mart 2016. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Temmuz 2023.
- ^ Deitsch, Richard (15 Şubat 2015). "A chat with Charles Barkley about basketball analytics, politics and beyond". Sports Illustrated (İngilizce). 12 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Temmuz 2023.
- ^ Goldaper, Sam (21 Nisan 1990). "BASKETBALL; PISTONS AND 76ERS RECEIVE $162,500 FINE AND 3 BANS". The New York Times (İngilizce). ISSN 0362-4331. 7 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Temmuz 2023.
Dış bağlantılar
- Charles Barkley: Official Website 30 Ekim 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- basketball-reference.com profili 9 Mayıs 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Charles Barkley: NBA.com Historical Biography 24 Mart 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- hoophall.com profili
- IMDb'de Charles Barkley
- Charles Barkley article, Encyclopedia of Alabama 10 Kasım 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
