Tebeu't-tâbiîn

Tebeut tabiin (Arapça: تبع التابعين ‎; Tâbi‘ûn’a tâbi olanlar), İslâm'da tâbiûnu gördüğüne inanılan kimselere verilen isim. Sünnîlere göre sahabe ve tabiinlerle birlikte Dünya’ya gelmiş en iyi nesillerden biridir.

Sünnîliğe göre tanımı

Sünnî İslâm'a göre tebeut tabiin olan bir insanın şartları

1. Müslüman olmak,
2. En az bir tabiinle görüşmüş olmak,
3. Âdil olmak. (Sünnîlere göre bu, Ehli Sünnet ve Cemaat'in itikat ve icraatlarına uymak demektir.)

Sünnîlerin bir hadisinde Peygamber "En iyi insanlar kuşağımda yaşayanlar, sonra kendilerinden gelenler (Tabi'in) ve daha sonra gelenlerdir (ikinci nesil)" Sahih-i Buhârî^[1]

Tebeut tabiinler

Büyük Sünnî imamlarının dördü

• İmam Ebu Hanife (Ebu Hanife, bazılarınca Enes bin Malik'i gördüğü, ondan ve başka sahabelerden hadis rivayet ettiği için tâbi'înden sayılır.)
• İmam Şafiî
• İmam Mâlik bin Enes
• İmam Ahmed bin Hanbel

Başka tebeut tabiinler

• Ebû Yûsuf
• Muhammed bin Hasan eş-Şeybanî
• El-Avza'i (d. H.S. 158)
• Abdullah bin Mübarek
• Muhammed el-Buhârî
• Ahmed bin Hanbel
• El-Leys bin Sa'd
• Hammad bin Zeyd
• Mekkî bin İbrahim (H.S. 125–210; M.S. 742–825)
• Fudail bin Iyad
• Davud Et-Tai
• Cafer-i Sâdık
• El Evzaî (ö. H.S. 158)
• Süfyan bin Uyeyne (ö. H.S. 198)
• Süfyan es-Sevrî (H.S. 97–161)

Kaynakça

Ayrıca bakınız

• Ehl-ül Beyt
• Sahabe
• Tabiin

İslam ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz.