Bitwa pod Firlejem

Bitwa pod Firlejem
powstanie listopadowe
Czas

9 maja 1831

Miejsce

Firlej

Terytorium

Królestwo Kongresowe

Wynik

zwycięstwo polskie

Strony konfliktu
powstańcy listopadowi Imperium Rosyjskie
Dowódcy
Girolamo Ramorino
Kazimierz Skarżyński (generał)
Johann Fäsi
Siły
4 baony, 8 szwadronów i 2 działa 2160 żołnierzy, w tym 646 jazdy
Straty
nieznaczne 300 zabitych i 500 jeńców
Położenie na mapie Guberni Królestwa Polskiego (1904)
Mapa konturowa Guberni Królestwa Polskiego (1904), blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
Ziemia51°33′30″N 22°30′29″E/51,558333 22,508056

Bitwa pod Firlejem – bitwa stoczona 9 maja 1831 roku podczas powstania listopadowego.

Polska dywizja generała Chrzanowskiego (7 baonów, 8 szwadronów i 10 dział - łącznie 5600 żołnierzy) wyruszyła 3 maja z Jędrzejowa do Zamościa. Dywizja 8 maja zatrzymała się w Kocku przecinając linie komunikacyjne rosyjskiego korpusu generała Kreutza (około 9000 żołnierzy i 27 dział), który stał w Puławach nad dolnym Wieprzem. Następnego dnia Chrzanowski ruszył przez Firlej na Lubartów. Gdy Kreutz dowiedział się o marszu polskiej dywizji, skoncentrował swoje siły w Garbowie, skąd 9 maja ruszył do Kamionki, gdzie czekała na niego prowadząca rozpoznanie okolic Kocka brygada generała Johanna Fäsiego (2160 żołnierzy, w tym 646 jazdy). Realizując swoje zadania Fäsi wkroczył z piechotą do lasu firlejowskiego, na którego skraju zostawił jazdę.

Gdy Chrzanowski dowiedział się o tym, wysłał przeciwko Faesiemu oddział Ramoriny (4 baony i 2 działa), a jazdę generała Skarżyńskiego (8 szwadronów) posłał na jego tyły. Sam natomiast z głównymi siłami dalej maszerował na Lubartów. W lesie firlejowskim piechota Ramoriny rozgromiła piechotę Fäsiego, zadając jej niezwykle ciężkie straty (300 zabitych i 500 jeńców). Reszta piechoty Fäsiego uciekła w kierunku Kamionki.

Nie udało się całkowicie zniszczyć sił Faesiego z powodu zbyt mało energicznych działań polskiej jazdy oraz ze względu na nadchodzące nowe siły rosyjskie. Chrzanowski dotarł do Lubartowa, natomiast Kreutz zebrał swe wojska pod Kozłówką i Kamionką. Następnego dnia uderzył na dywizję Chrzanowskiego pod Lubartowem.

Bibliografia

  • Mała Encyklopedia Wojskowa, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1967, Wydanie I, Tom 2
  • p
  • d
  • e
Wojska
18151830
  • Piechota: Korpus Piechoty
  • 1 DP
  • 2 DP Kawaleria: Korpus Jazdy
  • Dywizja Ułanów
  • Dywizja Strzelców Konnych Artyleria: Korpus Artylerii
  • 1 BAP
  • 2 BAP
  • BALk
  • binż
  • bsap Żandarmeria: Korpus Żandarmerii
  • Korpus Oficerów Żandarmerii Inne: Korpus Inżynierów
  • Korpus Kadetów
Powstanie listopadowe
Pułki
strzelców konnych
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • od 1830: 5
  • 6
ułanów
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • od 1830: 5
  • 6
  • 7
  • 8
  • 9
  • 10
  • 11
  • 12
  • 13
  • 14
jazdy lokalnej
piechoty liniowej
strzelców pieszych
inne
Bitwy