Engelbertus Sterckx

Kardynał prezbiter

Pax vobis
Pokój wam

Kraj działania

Belgia

Data i miejsce urodzenia

2 listopada 1792
Ophem

Data i miejsce śmierci

4 grudnia 1867
Bruksela

Arcybiskup Mechelen

Okres sprawowania

1832–1867

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

18 lutego 1815

Nominacja biskupia

24 lutego 1832

Sakra biskupia

8 kwietnia 1832

Kreacja kardynalska

13 września 1838
Grzegorz XVI

Kościół tytularny

S. Bartholomaei in Insula

Multimedia w Wikimedia Commons

Sukcesja apostolska

Data konsekracji

8 kwietnia 1832

Konsekrator

Jean-Joseph Delplancq

Współkonsekratorzy

Cornelius Richard Antoon van Bommel
Jan Frans Van de Velde

Konsekrowani biskupi
François-René Boussen	1833
Jean Arnold Barrett	1833
Gaspard-Joseph Labis	1835
Nicolas-Joseph Dehesselle	1836
Lodewijk-Jozef Delebecque	1838
Raffaele Fornari	1842
Jean-Baptist Malou	1849
Théodore Alexis Joseph de Montpellier	1852
Jean Joseph Faict	1864
Auguste Van Heule	1864
Hendrik-Frans Bracq	1865

Engelbertus Sterckx (ur. 2 listopada 1792 w Ophem, zm. 4 grudnia 1867 w Mechelen) – belgijski duchowny katolicki, kardynał.

Życiorys

Święcenia kapłańskie przyjął 18 lutego 1815. Mianowany arcybiskupem Mechelen i prymasem Belgii 24 lutego 1832. Sakrę biskupią otrzymał 8 kwietnia 1832 z rąk Jean-Joseph Delplancq biskupa Tournai, a współkonsekratorami byli Cornelius Richard Antoon van Bommel biskup Liège i Jan Frans van de Velde biskup Gandawy. Kreowany kardynałem na konsystorzu 13 września 1838. Protoprezbiter Kolegium Kardynalskiego w latach 1866-1867.

Bibliografia

Gcatholic

Protoprezbiterzy Kolegium Kardynalskiego

Do roku 1378

Bonifacy (ok. 1112–1130)
Giovanni da Crema (1130–1134)
Gerardo Caccianemici (1134–1137)
Pietro Pisano (1137–1138)
Gregorio de Ceccano (1138–1139)
Gerardo Caccianemici (1139–1144)
Gregorio Centu (1144–1154)
Guido Florentinus (1154–1157)
Ubaldo de Lucca (1157–1158)
Rainaldo di Collemezzo (1158–1166)
Ubaldo (1166–1170)
Giovanni da Sutri (1170–1180)
Alberto di Morra (1180–1187)
Giovanni Conti da Anagni (1187–1190)
Guillaume de Champagne (1190–1202)
Ruggiero di San Severino (1202–1221)
Leone Brancaleone (1221–1224)
Guala Bicchieri (1224–1227)
Stefano di Ceccano (1227–1227)
Tommaso da Capua (1227–1239)
Giovanni Colonna (1239–1245)
Stefano Conti (1245–1254)
Jan z Toledo (1254–1262)
Hugues de Saint-Cher (1262–1263)
Simone Paltineri (1263–luty 1277)
Simon de Brion (1277–1281)
Ancher Pantaleon (1281–1286)
Hugh of Evesham (1286–1287)
Jean Cholet (1287–1292)
Hugues Aycelin (1292–1294)
Pietro Peregrossi (1294–1295)
Tommaso d’Ocra (1295–1300)
Jean Le Moine (1300–1313)
Arnaud de Canteloup (1313–1313)
Nicolas de Fréauville (1313–1323)
Guillaume Teste (1323–1326)
Gauscelin de Jean (1326–1327)
Bernard de Garves (1327–1329)
Jean-Raymond de Comminges (1329–1331)
Annibaldo di Ceccano (1331–1333)
Jacques Fournier (1333–1334)
Raymond de Mostuejouls (1334–1335)
Pierre des Chappes (1335–1336)
Matteo Orsini di Monte Giordano (1336–1338)
Pedro Gómez Barroso (1338–1340)
Imbert Dupuis (1340–1348)
Élie Talleyrand de Périgord (1348–1348)
Pierre Bertrand d’Annonay (1348–1349)
Guillaume de Court (1349–1350)
Guillaume d’Aure (1350–1353)
Hugues Roger (1353–1363)
Guillaume d’Aigrefeuille (1363–1367)
Pierre de Monteruc (1367–1378)

Wielka schizma

Obediencja rzymska	Simone Brossano (1378–1381) Pileo di Prata (1381–1385) Luca Rodolfucci de Gentili (1385–1389) Andrea Bontempi Martini (1389–1390) Poncello Orsini (1390–1395) Stefano Palosio (1395–1396) Bálint Alsáni (1396–1408) Jan Dominici (1408–1415)
Obediencja awiniońska	Pierre de Monteruc (do 1385) Guillaume d’Aigrefeuille (1385–1401) Leonardo Rossi da Giffoni (1401–1407) Pierre de Thury (1407–1408) Pierre Ravat (1408–1417) Juan Martínez de Murillo (1417)
Obediencja pizańska	Pierre de Thury (1408–1410) Angelo d’Anna de Sommariva (1410–1412) Francesco Lando (1412–1424)

Od 1415

Francesco Lando (1412–1424)
Antonio Panciera (1424–1431)
Jean de la Rochetaillée (1431–1437)
Ludwik Aleman (1437–1440)
Henry Beaufort (1440–1447)
John Kempe (1447–1449)
Ludwik Aleman (1449–1450)
John Kempe (1450–1452)
Zbigniew Oleśnicki (1452–1455)
Peter von Schaumberg (1455–1469)
Jean Rolin (1469–1483)
Luis Juan del Mila y Borja (1483–1510)
Jaime Serra i Cau (1510–1511)
Pietro Isvalies (1511– 1511)
Francisco de Borja (1511– 1511)
Tamás Bakócz (1511–1521)
François Guillaume de Clermont (1521–1523)
Marco Cornaro (1523–1524)
Lorenzo Pucci (1524–1524)
Matthäus Lang von Wellenburg (1524–1535)
Louis de Bourbon de Vendôme (1535–1550)
François de Tournon (1550–1550)
Claude de Longwy de Givry (1550–1561)
Georges d’Armagnac (1561–1564)
Alessandro Farnese (1564–1564)
Georges d’Armagnac (1564–1567)
Giulio Feltre della Rovere (1567–1570)
Georges d’Armagnac (1570–1585)
Karol II de Bourbon (1585–1590)
Markus Sitticus von Hohenems (1590–1595)
Ludovico Madruzzo (1595–1597)
Girolamo Rusticucci (1597–1598)
Girolamo Simoncelli (1598–1600)
Pedro de Deza (1600–1600)
Alessandro Ottaviano de Medici (1600–1600)
Rodrigo de Castro Osorio (1600–1600)
François de Joyeuse (1600–1604)
Agostino Valier (1604–1605)
Ascanio Colonna (1605–1606)
Antonio Maria Sauli (1606–1607)
Giovanni Evangelista Pallotta (1607–1611)
Pierre de Gondi (1611–1616)
Federico Borromeo (1616–1617)
Francesco Sforza di Santa Fiora (1617–1618)
Federico Borromeo (1618–1620)
Alessandro Peretti de Montalto (1620–1620)
Federico Borromeo (1620–1631)
Giovanni Doria (1631–1642)
François de La Rochefoucauld (1642–1645)
Luigi Capponi (1645–1659)
Baltasar Moscoso y Sandoval (1659–1665)
Ernst Adalbert von Harrach (1665–1667)
Giulio Gabrielli (1667–1668)
Virginio Orsini (1668–1671)
Rinaldo d’Este (1671–1671)
Cesare Facchinetti (1671–1672)
Girolamo Grimaldi-Cavalleroni (1672–1675)
Carlo Rossetti (1675–1676)
Niccolò Albergati-Ludovisi (1676–1677)
Alderano Cibo (1677–1679)
Lorenzo Raggi (1679–1680)
Luigi Alessandro Omodei (1680–1685)
Carlo Barberini (1685–1689)
Francesco Maidalchini (1689–1700)
Carlo Barberini (1700–1704)
Francesco Nerli (1704–1708)
Galeazzo Marescotti (1708–1726)
Giuseppe Sacripante (1726–1727)
Giuseppe Renato Imperiali (1727–1737)
Gianantonio Davia (1737–1740)
François-Armand-Auguste de Rohan-Soubise-Ventadour (1740–1749)
Nuno de Cunha da Ataíde (1749–1750)
Giulio Alberoni (1750–1752)
Thomas-Philippe Wallard d’Hénin-Liétard (1752–1759)
Joseph Dominicus von Lamberg (1759–1761)
Jan Teodor Wittelsbach (1761–1763)
Giacomo Oddi (1763–1770)
Giuseppe Pozzobonelli (1770–1783)
Carlo Vittorio Amadeo della Lanze (1783–1784)
Paul d’Albert de Luynes (1784–1788)
Christoph Anton von Migazzi (1788–1803)
Francesco Carafa (1803–1818)
Ludwik Maria de Borbón y Vallabriga (1818–1823)
Giuseppe Firrao (1823–1830)
Luigi Ruffo Scilla (1830–1832)
Cesare Brancadoro (1832–1837)
Joseph Fesch (1837–1839)
Carlo Oppizzoni (1839–1855)
Giacomo Filippo Fransoni (1855–1856)
Benedetto Barberini (1856–1863)
Antonio Tosti (1863–1866)
Engelbertus Sterckx (1866–1867)
Filippo de Angelis (1867–1877)
Friedrich Josef von Schwarzenberg (1877–1885)
Lucien-Louis-Joseph-Napoléon Bonaparte (1885–1895)
Gustav Adolf von Hohenlohe-Schillingsfürst (1895–1896)
Mieczysław Ledóchowski (1896–1902)
José Sebastião Neto (1902–1920)
James Gibbons (1920–1921)
Michael Logue (1921–1924)
Giuseppe Francica-Nava di Bontifé (1924–1928)
Lev Skrbenský z Hříště (1928–1938)
William O’Connell (1938–1944)
Alessio Ascalesi (1944–1952)
Michael von Faulhaber (1952–1952)
Alessandro Verde (1952–1958)
Joseph-Ernest van Roey (1958–1961)
Manuel Gonçalves Cerejeira (1961–1977)
Carlos Carmelo de Vasconcellos Motta (1977–1982)
Giuseppe Siri (1982–1989)
Paul-Émile Léger (1989–1991)
Franz König (1991–2004)
Stephen Kim Sou-hwan (2004–2009)
Eugênio de Araújo Sales (2009–2012)
Paulo Evaristo Arns (2012–2016)
Michael Michai Kitbunchu (od 2016)

Belgijscy kardynałowie (od 1830)

Zmarli kardynałowie	Engelbert Sterckx (1838) Victor-Auguste Dechamps (1875) Pierre-Lambert Goossens (1889) Désiré-Joseph Mercier (1907) Joseph van Roey (1927) Leo Suenens (1962) Josef Cardijn (1965) Maximilien de Furstenberg (1967) Godfried Danneels (1983) Jean Jérôme Hamer (1985) Jan Schotte (1994) Gustaaf Joos (2003) Julien Ries (2012)
Żyjący kardynałowie elektorzy	Josef De Kesel (2016)