Język fryzyjski

Frysk

Obszar	Holandia, Niemcy
Liczba mówiących	350–750 tys.
Pismo/alfabet	zmodyfikowane łacińskie
Klasyfikacja genetyczna
Języki indoeuropejskie Języki germańskie Języki zachodniogermańskie Języki anglo-fryzyjskie Język fryzyjski
Status oficjalny
język urzędowy	Fryzja (region w Holandii)
Organ regulujący	Fryske Akademy
Ethnologue	2 prowincjonalny↗
Kody języka
ISO 639-1	fy
ISO 639-2	fri
Glottolog	fris1239
GOST 7.75–97	фри 750
WALS	fri
SIL	FRY
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata Wikipedia w języku zachodniofryzyjskim Słownik języka zachodniofryzyjskiego w Wikisłowniku
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język fryzyjski (zach. fryz. frysk, wsch. fryz. fräisk, dialekty pn. fryz. friisk, fresk, freesk, frasch, fräisch, freesch), właśc. języki fryzyjskie – zbiorcze określenie na grupę blisko spokrewnionych języków wywodzących się ze starofryzyjskiego, a którymi posługują się Fryzowie. Fryzyjski składa się z wielu dialektów grupowanych w trzy języki: zachodniofryzyjski, wschodniofryzyjski i północnofryzyjski^[1].

Po fryzyjsku mówi ok. 400–600 tys. osób, głównie w Holandii w prowincji Fryzja, a także w niemieckich landach Dolna Saksonia (gmina Saterland) i Szlezwik-Holsztyn (Fryzja Północna), w tym na Wyspach Fryzyjskich i Helgolandzie^[2]

Ogólna charakterystyka

Język fryzyjski jest podobny do staroangielskiego (także do współczesnego angielskiego), niderlandzkiego i dolnoniemieckiego.

Język fryzyjski należy do grupy języków zachodniogermańskich, jest silnie zróżnicowany terytorialnie i nie występuje w postaci jednolitego języka ponaddialektalnego. Najstarsze zabytki tego języka pochodzą z XIII–XV wieku^[3]. Od XVI wieku oficjalnym językiem kulturalnym były niderlandzki i niemiecki. Językiem literatury ludowej był zachodni dialekt Kleifries. Właśnie w tym języku pisał Gysbert Japiks – twórca podstaw literatury zachodniofryzyjskiej.

W Niderlandach, w użyciu jest język zachodniofryzyjski, używa się również holenderskiego i tzw. fryzyjsko–miejskiego, który jest mieszanką holenderskiego i fryzyjskiego. Istnieje również język literacki (standert frysk). Fryzowie mieszkający w Niemczech mówią językami północnofryzyjskim (na zachodnim wybrzeżu Szlezwika – Holsztynu) i wschodniofryzyjskim (w Dolnej Saksonii, jego ostatnim szczątkiem jest dialekt z okolic Saterlandu). Ponadto używają języków niemieckiego, dolnoniemieckiego i duńskiego^[2].

Przypisy

Bibliografia

• Metzler Lexikon Sprache. Stuttgart - Weimar: Verlag J.B. Metzler, 2000, 2. Aufl. ISBN 3-476-01519-X.
• Języki indoeuropejskie pod red. Leszka Bednarczuka, t. II. Warszawa: PWN, 1988. ISBN 83-01-05763-7. S. 793-797.