Domenico Passionei

Kardynał prezbiter

Kraj działania

Państwo Kościelne

Data i miejsce urodzenia

2 grudnia 1682
Fossombrone

Data i miejsce śmierci

5 lipca 1761
Camaldoli

Bibliotekarz i Archiwista św. Kościoła Rzymskiego

Okres sprawowania

1755–1761

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

13 lipca 1721

Nominacja biskupia

16 lipca 1721
arcybiskup tytularny Ephesus

Sakra biskupia

25 lipca 1721

Kreacja kardynalska

23 czerwca 1738
Klemens XII

Kościół tytularny

S. Bernardo alla Terme
S. Prassede
S. Lorenzo in Lucina

Multimedia w Wikimedia Commons

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	25 lipca 1721
Konsekrator	Fabrizio Paolucci
Współkonsekratorzy	Prospero Marefoschi Camillo Marazzani

Domenico Silvio, hrabia Passionei (ur. 2 grudnia 1682 w Fossombrone, zm. 5 lipca 1761 w Camaldoli) – włoski dyplomata w służbie Watykanu, kardynał.

Życiorys

Przedstawiciel Papiestwa na kongresie w Utrechcie (1709–1712) i na kongresie pokojowym w Baden. W roku 1721 został arcybiskupem Efezu. W latach 1721–1730 był nuncjuszem w Szwajcarii. W 1738 został kardynałem. W latach 1730–1738 był nuncjuszem w Wiedniu. Wziął udział w konklawe 1740 jako kardynał prezbiter San Bernardo alla Terme; opat komendatoryjny Farfa; sekretarz Listów Apostolskich i w konklawe 1758 jako kardynał prezbiter Santa Prassede; komendatariusz kościoła prezbiterialnego San Bartolomeo all’Isola; sekretarz Listów Apostolskich; Bibliotekarz Świętego Kościoła Rzymskiego.

Bibliografia

PASSIONEI Domenico
Karttunen, Nonciatures.

Protoprezbiterzy Kolegium Kardynalskiego

Do roku 1378

Bonifacy (ok. 1112–1130)
Giovanni da Crema (1130–1134)
Gerardo Caccianemici (1134–1137)
Pietro Pisano (1137–1138)
Gregorio de Ceccano (1138–1139)
Gerardo Caccianemici (1139–1144)
Gregorio Centu (1144–1154)
Guido Florentinus (1154–1157)
Ubaldo de Lucca (1157–1158)
Rainaldo di Collemezzo (1158–1166)
Ubaldo (1166–1170)
Giovanni da Sutri (1170–1180)
Alberto di Morra (1180–1187)
Giovanni Conti da Anagni (1187–1190)
Guillaume de Champagne (1190–1202)
Ruggiero di San Severino (1202–1221)
Leone Brancaleone (1221–1224)
Guala Bicchieri (1224–1227)
Stefano di Ceccano (1227–1227)
Tommaso da Capua (1227–1239)
Giovanni Colonna (1239–1245)
Stefano Conti (1245–1254)
Jan z Toledo (1254–1262)
Hugues de Saint-Cher (1262–1263)
Simone Paltineri (1263–luty 1277)
Simon de Brion (1277–1281)
Ancher Pantaleon (1281–1286)
Hugh of Evesham (1286–1287)
Jean Cholet (1287–1292)
Hugues Aycelin (1292–1294)
Pietro Peregrossi (1294–1295)
Tommaso d’Ocra (1295–1300)
Jean Le Moine (1300–1313)
Arnaud de Canteloup (1313–1313)
Nicolas de Fréauville (1313–1323)
Guillaume Teste (1323–1326)
Gauscelin de Jean (1326–1327)
Bernard de Garves (1327–1329)
Jean-Raymond de Comminges (1329–1331)
Annibaldo di Ceccano (1331–1333)
Jacques Fournier (1333–1334)
Raymond de Mostuejouls (1334–1335)
Pierre des Chappes (1335–1336)
Matteo Orsini di Monte Giordano (1336–1338)
Pedro Gómez Barroso (1338–1340)
Imbert Dupuis (1340–1348)
Élie Talleyrand de Périgord (1348–1348)
Pierre Bertrand d’Annonay (1348–1349)
Guillaume de Court (1349–1350)
Guillaume d’Aure (1350–1353)
Hugues Roger (1353–1363)
Guillaume d’Aigrefeuille (1363–1367)
Pierre de Monteruc (1367–1378)

Wielka schizma

Obediencja rzymska	Simone Brossano (1378–1381) Pileo di Prata (1381–1385) Luca Rodolfucci de Gentili (1385–1389) Andrea Bontempi Martini (1389–1390) Poncello Orsini (1390–1395) Stefano Palosio (1395–1396) Bálint Alsáni (1396–1408) Jan Dominici (1408–1415)
Obediencja awiniońska	Pierre de Monteruc (do 1385) Guillaume d’Aigrefeuille (1385–1401) Leonardo Rossi da Giffoni (1401–1407) Pierre de Thury (1407–1408) Pierre Ravat (1408–1417) Juan Martínez de Murillo (1417)
Obediencja pizańska	Pierre de Thury (1408–1410) Angelo d’Anna de Sommariva (1410–1412) Francesco Lando (1412–1424)