Hajsyn : Historia, Urodzeni w Hajsynie, Galeria, Zobacz też Wikipedia, wolna encyklopedia

Hajsyn

Гайсин

Hajsyn, ośrodek zdrowia.

Herb

Państwo

Ukraina

Obwód

winnicki

Rejon

hajsyński

Data założenia

1545

Prawa miejskie

1744

Powierzchnia

18,26 km²

Wysokość

215 m n.p.m.

Populacja (1.01.2019)
• liczba ludności
• gęstość

25 735^[1]
1408 os./km²

Nr kierunkowy

+380 4334

Kod pocztowy

23700-23705

Położenie na mapie obwodu winnickiego

Położenie na mapie Ukrainy

48°48′37″N 29°23′03″E/48,810278 29,384167

Multimedia w Wikimedia Commons

Informacje w Wikipodróżach

Strona internetowa

Zobacz w indeksie Słownika geograficznego Królestwa Polskiego hasło Hajsyn

Hajsyn (ukr. Гайсин) – miasto na Ukrainie, w obwodzie winnickim, siedziba rejonu hajsyńskiego. Był miastem królewskim Rzeczypospolitej Obojga Narodów^[2]. Leży na Podolu.

Historia

Pierwsza wzmianka o mieście pochodzi z roku 1545. Prawa miejskie otrzymało w 1744 roku.

Hajsyn był miastem starostwa bracławskiego położonym w pierwszej połowie XVII wieku w województwie bracławskim^[3].

W 1793 roku zagarnięte przez Rosję na skutek II rozbioru Polski. W maju 1919 roku w pogromie zginęło 350 żydowskich mieszkańców^[4].

Podczas okupacji hitlerowskiej, w sierpniu 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 4000 osób. W maju 1943 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowali w okolicy Bilindijewic. Sprawcami zbrodni byli policjanci z litewskiego 7 Schutzmannschaft Batalionu, dowodził SS-Hauptsturmführer Franz Christoffel oraz ukraińska policja^[5].

W 1995 założono Muzeum Miejskie w Hajsynie.

Urodzeni w Hajsynie

Romuald Janicki – polski działacz komunistyczny
Bolesław Szawłowski – ostatni proboszcz parafii katolickiej w Porycku pw. św. Trójcy i św. Michała Archanioła, zamordowany przez oddział UPA 12 lipca 1943 podczas tzw. krwawej niedzieli

Galeria

Cerkiew Zaśnięcia Matki Bożej
Mapa województwa bracławskiego z 1648 roku. Miejscowość w centralnej części mapy

Zobacz też

Powiat hajsyński

Przypisy

↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2019 року. Державна служба статистики України. Київ, 2019. стор.13
↑ Aleksander Jabłonowski, Polska XVI wieku. Ziemie ruskie. Ukraina (Kijów - Bracław). T. 3, Warszawa 1897, s. 234.
↑ Lustracye królewszczyzn ziem ruskich, Wołynia, Podola i Ukrainy z piérwszéj połowy XVII wieku / wydał Aleksander Jabłonowski, Warszawa 1877, s. 72.
↑ E.Heifetz: The slaughter of the Jews in the Ukraine In 1919. Thomas Seltzer, Inc., 1921. s. 405-6. [dostęp 2013-02-12]. (ang.).
↑ Geoffrey P.G.P. Megargee Geoffrey P.G.P. (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1528 .

Linki zewnętrzne

Hajsyn, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 10 .
Hajsyn, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 549 .
Oficjalna strona władz miejskich
Oficjalna strona władz rejonowych
Hajsyn na stronie Rady Najwyższej Ukrainy
Zdjęcia miasta. gaysin.io.ua. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-13)].