Pohrebyszcze

Pohrebyszcze
Погребище
Ilustracja
Gmach administracji rejonowej w centrum miasta
Herb
Herb
Państwo

 Ukraina

Obwód

 winnicki

Data założenia

XII wiek

Powierzchnia

8,7 km²

Wysokość

226 m n.p.m.

Populacja (2019)
• liczba ludności


9620[1]

Nr kierunkowy

+380 +486

Kod pocztowy

22200-22208

Położenie na mapie obwodu winnickiego
Mapa konturowa obwodu winnickiego, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Pohrebyszcze”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Pohrebyszcze”
Ziemia49°29′12″N 29°16′17″E/49,486667 29,271389
Multimedia w Wikimedia Commons
Informacje w Wikipodróżach
Strona internetowa

Pohrebyszcze (ukr. Погреби́ще) – miasto na Ukrainie, nad Rosią, w obwodzie winnickim, siedziba władz rejonu pohrebyszczeńskiego.

Prywatne miasto szlacheckie Pehrebyszcze, położone w województwie bracławskim, w 1627 roku należało do kasztelana krakowskiego Jerzego Zbaraskiego[2].

Historia

Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z XII wieku.

Pohrebyszcze – po Radziwiłłach spadły na Rzewuskich z Radziwiłłówny urodzonych. Kościół r. 1754 był fundowanym przez Radziwiłłów, Kazimierza Michała Hetmana W. ks. Litewskiego i Karola Stanisława jego syna. (...) W Pohrebyszczach zamieszkał Adam Rzewuski, kasztelan Witebski, poseł do Danii, potém senator Rossyjski, ożeniony z Rdułtowską; był ojcem licznej rodziny. Kilku nadobnych panien i 3ch synów, z których Henryk Rzewuski znany jako znakomity pisarz; drugi Adam osiągnął wyższe stopnie w służbie rosyjskiej. (...)[3]

Należały do ks. Janusza Zbaraskiego. Na znajdującym się tu zamku należącym do Rzewuskich urodziły się siostry Ewelina, późniejsza żona Honoriusza Balzaca oraz Karolina.

W 1919 oddziały ukraińskie dokonały pogromu, pozbawiając życia 350-400 żydowskich mieszkańców[4].

W 1938 Pohrebyszcze otrzymały status osiedla typu miejskiego, a od 1984 – status miasta[5].

Podczas okupacji hitlerowskiej, w listopadzie 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 200 osób. W czerwcu 1942 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowali poza miastem[6].

Ludność w 1989 liczyła 11 705 mieszkańców[5][7].

W 2013 liczyła 9898 mieszkańców[8].

Pałac

  • Pałac wybudowany przed 1786 r. w stylu klasycystycznym przez Stanisława Ferdynanda Rzewuskiego na murach starego zamku Wiśniowieckich[9], pałac posiadał skrzydła i był postawiony na planie podkowy
  • pałac wybudowany przed 1861 r. w stylu neogotyku angielskiego przez Adama Rzewuskiego[9], z wieżyczkami[10].

Galeria

  • Pałac Rzewuskich wybudowany przed 1861. Akwarela N. Ordy
    Pałac Rzewuskich wybudowany przed 1861. Akwarela N. Ordy
  • Synagoga i kościół parafialny. Rysunek N. Ordy, 1872
    Synagoga i kościół parafialny. Rysunek N. Ordy, 1872
  • Rada miejska
    Rada miejska
  • Park
    Park
  • Dworzec autobusowy
    Dworzec autobusowy

Przypisy

  1. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2019 року. Державна служба статистики України. Київ, 2019. стор.14.
  2. Latyfundia książąt Zbaraskich w XVI i XVII wieku, w: Przegląd Nauk Historycznych, 2009, R. VIII, nr 1, s. 67.
  3. Eustachy Iwanowski, Rozmowy o polskiéj koronie, na str. 603.
  4. E. Tcherikower, G. Nachshen: The Pogroms in Ukraine in 1919. [dostęp 2013-02-12]. (ang.). G. Nachsen: Remembering the Pogrebishche pogrom of 1919. 2009-10-28. [dostęp 2013-01-16]. (ang.).
  5. a b Погребище // Большой энциклопедический словарь (в 2-х тт.). / редколл., гл. ред. А. М. Прохоров. том 2. М., „Советская энциклопедия”, 1991. стр.161.
  6. Geoffrey P.G.P. Megargee Geoffrey P.G.P. (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1561 .
  7. Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу.
  8. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України, 2013. [dostęp 2023-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-21)]. (ukr.).
  9. a b RomanR. Aftanazy RomanR., Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 10: Województwo bracławskie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1996, s. 313–321, ISBN 83-04-04314-9, ISBN 83-04-03701-7 (całość) .
  10. Antoni Urbański: Podzwonne na zgliszczach Litwy i Rusi (II cz. książki Memento kresowe). Warszawa: 1928, s. 87.

Linki zewnętrzne

  • Pohrebyszcze, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 522 .
  • Pohrebyszcze, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 477 .
  • Nieoficjalna strona miasta (ukr.)
  • p
  • d
  • e
Dwory, pałace i zamki na Ukrainie
Obwód chmielnicki
dwory
pałace
zamki
Obwód czerkaski
dwory
pałace
zamki
Obwód czerniowiecki
pałace
zamki
Obwód dniepropetrowski
zamki
Obwód iwanofrankiwski
dwory
pałace
zamki
Obwód kijowski
dwory
  • Tomaszówka
pałace
zamki
Obwód lwowski
dwory
pałace
zamki
Obwód odeski
pałace
zamki
Obwód rówieński
dwory
pałace
zamki
Obwód sumski
zamki
Obwód tarnopolski
dwory
pałace
twierdze
zamki
Obwód winnicki
dwory
pałace
zamki
Obwód wołyński
dwory
pałace
zamki
Obwód zakarpacki
pałace
zamki
Obwód zaporoski
dwory
pałace
zamki
Obwód żytomierski
dwory
pałace
zamki
Autonomiczna Republika Krymu
pałace
zamki
  • p
  • d
  • e

Kontrola autorytatywna (miasto na Ukrainie):
  • VIAF: 140911450
  • LCCN: n2001096565
  • J9U: 987007484885105171