Hans Spemann

Hans Spemann

Państwo działania	Niemcy
Data i miejsce urodzenia	27 czerwca 1869[1] Stuttgart[2]
Data i miejsce śmierci	9 września 1941[1] Fryburg Bryzgowijski[2]
profesor
Specjalność: embriologia, zoologia
Alma Mater	Uniwersytet w Heidelbergu, Uniwersytet Ludwika i Maksymiliana w Monachium
Uczelnia	Uniwersytet w Würzburgu, Instytut Biologii w Berlinie, Uniwersytet we Fryburgu
Nagrody
Nagroda Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny
Multimedia w Wikimedia Commons

Hans Spemann (ur. 27 czerwca 1869 w Stuttgarcie, zm. 9 września 1941 we Fryburgu Bryzgowijskim) – niemiecki biolog, embriolog i zoolog.

Był najstarszym synem wydawcy Wilhelma Spemanna. W latach 1878–1888 uczęszczał do Eberhard-Ludwigs-Gymnasium. Po opuszczeniu szkoły spędził rok pracując ze swoim ojcem, w latach 1889–1890 odbył służbę wojskową. W 1891 przystąpił do edukacji w Uniwersytecie w Heidelbergu, gdzie studiował medycynę. Szczególnie zainteresowała go praca Karla Gegenbaura. W latach 1893–1894 studiował na Uniwersytecie Ludwika i Maksymiliana w Monachium, gdzie poznał Augusta Friedricha Pauly'ego^[2].

Od wiosny 1894 do końca 1908 pracował w Instytucie Zoologii przy Uniwersytecie w Würzburgu. W 1895 ukończył studia z zakresu zoologii, botaniki i fizyki, które posłużyły mu podczas badań nad anatomią; pracował pod okiem Theodora Boveri, Juliusa von Sachsa i Wilhelma Röntgena. Od 1908 profesor zoologii i anatomii porównawczej w Rostocku^[2]. W latach 1914–1919 dyrektor Instytutu Biologii w Berlinie^[1]. W latach 1919–1935 profesor zoologii na Uniwersytecie we Fryburgu^[1]. W 1935 przeszedł na emeryturę, otrzymując tytuł profesor emeritus^[2].

Laureat Nagrody Nobla z dziedziny fizjologii i medycyny w 1935 roku za odkrycie funkcji centrów organizujących wczesny rozwój zarodkowy zwierząt^[1]. Swoje odkrycia opisał w Embryonic Development and Induction (1938)^[2].

Przypisy